Το ξέρω πως θα ακουστεί κλισέ, αλλά η μπάλα είναι στρογγυλή, οι ομάδες έχουν 50-50 πιθανότητες για τη νίκη, ενίοτε αφήνουν… ανοιχτούς λογαριασμούς, ενώ πάντα στο τέλος γίνεται το ταμείο. Μετρήσατε πόσα κλισέ βάλαμε σε μια πρόταση; Όμορφα. Πάμε λοιπόν, τώρα σε μια πιο εκτενή ανάλυση όσων λατρεύουμε να μισούμε να ακούμε
Τη λέξη cliché θα τη βρείτε στα γαλλικά λεξικά. Και δίπλα θα διαβάσετε πως “ήταν ο ήχος που έκανε η μεταλλική ανάγλυφη πλάκα που χρησιμοποιείτο στην τυπογραφία, για αναπαραγωγή κειμένων -εικόνων ή και ολόκληρων σελίδων- όταν ήταν σε λειτουργία. Αυτή η πλάκα ονομαζόταν και στερεότυπο”. Άπαξ και έβαζες γράμματα (αριθμούς κλπ) στην πλάκα, για όση ώρα τη χρησιμοποιούσες, είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Την αναπαραγωγή της ίδιας, έτοιμης φράσης. Τώρα μπαίνουμε σιγά σιγά στο νόημα;
Πάμε λοιπόν, να δούμε τις δημοφιλέστερες στερεότυπες ατάκες και φράσεις που χρησιμοποιούν οι πρωταγωνιστές των σπορ, στην Ελλάδα. Δηλαδή, οι παίκτες και οι προπονητές.
Ακολουθούν τα πιο cliché, των cliché -ω cliché- και σας προκαλούμε να τα κάνετε εικόνα! Είστε έτοιμοι;
1. “Το ξέρω ότι θα ακουστεί κλισέ, αλλά…”
Περιμένατε κάτι άλλο, για αρχή, από την πλήρη παραδοχή της -ενίοτε οδυνηρής- πραγματικότητας του… χρήστη; Τότε γιατί το λες, μανίτσα μου;
2. “Εγώ πιστεύω”
Εσένα ρωτάμε, άρα εσύ πιστεύεις. Δεύτερον, συνήθως το “πιστεύω” ακολουθείται από το “εις έναν Θεό, πατέρα παντοκράτορα”. Σε κάθε περίπτωση, θα ήταν χρήσιμο να περνάμε κατευθείαν στο παρασύνθημα.
3. “Ήλθα σε μια μεγάλη ομάδα”
Θα ήταν δύσκολο να υπήρχε παίκτης που να πήγαινε σε… δυο ομάδες. Το προσπερνάμε αυτό και συνεχίζουμε. Υπήρχε περίπτωση ποτέ να πει ποδοσφαιριστής/προπονητής που έχει πάρει μετεγγραφή ότι “χαραμίζομαι που υπέγραψα εδώ, αλλά π… μπάλα”; Και πάμε στο επόμενο.
4. “Πόρνη μπάλα”
Για κάποιο διεστραμμένο λόγο, η ασπρόμαυρη θεά (ναι, άλλο ένα cliché -δύο στην τιμή του ενός) δεν καταλήγει στο πλεχτό, χαρακτηρίζεται ως ιερόδουλη, ως ελαφρών ηθών. Τύπου, δεν γούσταρε, δεν μπήκε -ενώ αν γούσταρε, παρ’ ότι το σουτ ήταν “τσαρούχι”, εκείνη θα άλλαζε πορεία (σαν… drone) και θα έβρισκε προορισμό.
5. “Θέλω να δίνω το 100% των δυνατοτήτων μου”
Να δώσεις το 100% των δικών μου δυνατοτήτων, θα ήταν πρακτικά αδύνατο. Και για να ξέρουμε αν είσαι… άνθρωπος του λόγου σου, πού θα βρούμε αυτόν τον μετρητή για να ξέρουμε τι δίνεις και τι όχι;
6. “Η φανέλα είναι βαριά”
Καθαρή περίπτωση μομφής, για τις εταιρίες των αθλητικών ειδών που ξοδεύουν εκατομμύρια σε νέες τεχνολογίες, προκειμένου να κάνουν τις φανέλες όσο ελαφρύτερες γίνεται. Αίσχος! Η ομάδα έχει ένδοξο παρελθόν -η φανέλα αλλάζει συχνά πυκνά. Και εν πάση περιπτώσει, αν ίσχυε το βάρος, δεν θα υπήρχε η άλλη φράση κλισέ “Η φανέλα δεν κερδίζει ματς”.
7. “Η νίκη αυτή είναι βάλσαμο”
“Βάλσαμο” είναι το φυτό που από αρχαιοτάτους χρόνους χρησιμοποιείτο λόγω των θεραπευτικών ιδιοτήτων. Όπου “θεραπευτικές ιδιότητες”, βλέπε “διουρητικό, επουλωτικό, εμμηναγωγό και αιμοστατικό”. Σημειωτέον, από το 1997 χρησιμοποιείται και για ήπια ή μέτρια μορφής κατάθλιψη. Οπότε, μήπως να λέγαμε και τι θεράπευσε αυτή η νίκη;
8. “Σπάσαμε την γκίνια”
Επ’ ευκαιρία, να ευχαριστήσουμε τους παίκτες που μας ωθούν στο να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας. Και να τις μεταδώσουμε. Η λέξη “γκίνια” λοιπόν, προέρχεται από το γαλλικό “guigne” που σημαίνει γρουσουζιά. Από το επίθετο “guigner”. Βρείτε μου πώς… σπάει αυτό και τα ξαναλέμε.
9. “Σπάσαμε το ρόδι”
Το ρόδι -μάλιστα- σπάει. Από αρχαιότατους χρόνους, κάθε φορά πριν περάσει κάποιος το κατώφλι της νέας του κατοικίας. Ήταν, είναι και θα είναι το σύμβολο γονιμότητας, της αφθονίας και της καλοτυχίας. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι δεν το έσπαζαν οποτεδήποτε, έτσι… για το κέφι και για το μπρίο. Εναλλακτικά, χρησιμοποιείται και το “μπήκαμε με το δεξί” τύπου κάνεις ποδαρικό κάθε μέρα.
10. “Ο τάδε διάβασε τη φάση”
Σε ποιο βιβλίο; Ποια σελίδα; Τι έγραφε ακριβώς;
11. “Βλέπουμε το κάθε ματς ξεχωριστά”
Κυκλοφορεί και ως “Βλέπουμε το κάθε ματς ξεχωριστά, με τη σειρά που έρχεται”. Η αλήθεια είναι πως όταν δεν ισχύει αυτό, φαίνεται -υπάρχει μια αλαφροΐσκιωτη διάθεση από τους παίκτες. Οπότε, δεν χρειάζεται περαιτέρω εξήγηση, διότι ως γνωστόν τα μάτια πιστεύουν πιο δύσκολα από ό,τι τα αυτιά (άντε, να δώσω και μια νέα ιδέα για κλισέ).
12. “Μπάλα είναι και γυρίζει”
Ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει ή αν το θέλετε και σε… αγγλικό στίχο what goes around, comes around. Κάτι άλλο;
13. “Δεν έχει σημασία πώς έπαιξα. Σημασία έχει που νίκησε η ομάδα”
Δεδομένου ότι δεν παίζεις τένις (ή άλλο ατομικό σπορ) αυτή θα είναι πάντα η πραγματικότητα. Όπως πραγματικότητα είναι πως για να σε ρωτούν σχετικά, κάτι καλύτερο -από προηγούμενες φορές ή από τους άλλους- έκανες. Άρα, πέρνα στην ουσία.
14. “Η ζωή συνεχίζεται”
Έως ότου διαπιστωθεί πως ένα αποτέλεσμα μπορεί να σταματήσει αυτήν την εξέλιξη των πραγμάτων -που υπάρχει από καταβολής κόσμου-, ας αποφεύγουμε την όποια χρήση.
15. “Έντεκα εμείς, έντεκα κι αυτοί”
Χρόνια τώρα. Εκτός και αν υπάρξει κάποια αποβολή, πάντα θα είστε έντεκα εσείς και έντεκα οι άλλοι. Κατά βάση, εννοείς πως δεν υπάρχει φαβορί γιατί όλα κρίνονται στην πράξη. Ε, πες το αγάπη μου αυτό, να τελειώνουμε.
“Εντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς”, είχε πει ο Φέρεντς Πούσκας στους παίκτες του Παναθηναϊκού πριν το τελικό με τον Αγιαξ το 1971.
16. “Οι παραδόσεις είναι για να σπάνε”
Θα παρατηρείτε μια εμμονή με το σπάσιμο, έτσι; Στο προκείμενο, η αλήθεια είναι πως οι αριθμοί έχουν ένα ενδιαφέρον στον αθλητισμό -για τους δημοσιογράφους και τους φιλάθλους. Υπάρχουν βέβαια, φορές που δημιουργούν ψυχολογικά προβλήματα σε όσους είναι τα “θύματα” της ιστορίας. Δεν υπάρχει όμως, πια κάτι που να μη γίνεται. Με καλούς γιατρούς, όλα μπορούν να συμβούν.
17. Δεν παίζουν μπάλα οι παραδόσεις”
Ναι, αλλά να καταλήξουμε κάπου έτσι; Παίζουν ρόλο ή όχι;
18. “Είμαστε μια οικογένεια”
Και αυτό βγαίνει προς τα έξω, βεβαίως, βεβαίως… Όταν θα βρεθεί κάποιος να πει “σιχαίνομαι όλους τους συμπαίκτες μου” -ή έστω έναν- αυτή η ατάκα είναι η πιο αδιάφορη, όλων των εποχών.
19. “Τους σεβόμαστε, αλλά δεν τους φοβόμαστε”
Εκτός και αν το παιχνίδι είναι η ρώσικη ρουλέτα, δεν βλέπω κάποιο άλλο… σπορ που να δικαιολογεί το συναίσθημα του φόβου. Σεβασμός τώρα, είναι η εκτίμηση που δείχνουμε σε κάποιον για τα ψυχικά και πνευματικά χαρίσματα ή άλλα προσόντα. Το θέμα είναι πώς το δείχνουμε…
20. “Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία”
Είναι πολύ καλός… φίλος του “όσο ζούμε, ελπίζουμε”. Κοινή συνισταμένη, η προσδοκία. Το θέμα είναι τι δείχνει η βαθμολογία. Αν θέλετε να το παραλλάξετε λίγο, προτείνουμε το “εφ όσον μπορούμε να διεκδικήσουμε την παραμονή μας/την έξοδο στην Ευρώπη κλπ. θα διεκδικήσουμε τις όποιες πιθανότητες, μέχρι τέλους”. Για να αλλάζουμε παραστάσεις, βρε αδελφέ.
21. “Στο τέλος θα κάνουμε ταμείο”
Αυτό συμβαίνει σε όλες τις επιχειρήσεις, τα τραπεζικά συστήματα και όποια άλλα αλισβερίσια αφορούν χρήματα και την καταμέτρηση αυτών. Όταν μιλάμε για βαθμούς και γκολ, δεν κάνεις ακριβώς, ταμείο.
22. “Ανοίξαμε το λογαριασμό”
Δηλαδή, γίνατε τζαμπατζήδες και αρχίσατε τα βερεσέ
23. “Ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου”
Πρέπει να είναι ο μόνος νόμος, από καταβολής νομικού συστήματος, που έχει χρησιμοποιεί περισσότερο από όλους όσοι δεν έχουν γραφτεί ποτέ και πουθενά. Σε νομικά βιβλία. Γιατί στα ΜΜΕ γράφεται σχεδόν σε κάθε αγωνιστική -αν με εννοείτε.
24. “Έπεσε ο ρυθμός του ματς”
Σε τι επίπεδα; Από psychedelic trance έγινε… adagio;
25. “Δεν έχουμε ταβάνι”
Μήπως γιατί δεν είστε κτήριο;
26. “Νίκησε αυτός που το ήθελε περισσότερο”
Δηλαδή, ο άλλος το ήθελε μεν, αλλά δεν καιγόταν ιδιαίτερα, έτσι;
27. “Θα πάμε να κάνουμε το παιχνίδι μας”
Τι θα έδινε στο στοίχημα να… πάτε να κάνετε το παιχνίδι του άλλου;
28. “Φάση δουλεμένη στην προπόνηση”
Θα μπορούσε να ‘χει δουλευτεί στο playstation; Στο Nintendo; Πού;
29. “Το αποτέλεσμα είναι μαγική εικόνα”
Ιδού μια ένδειξη που αποδεικνύει ότι υπάρχουν μάγοι στις ημέρες μας
30. “Ξέρετε ότι είναι αρχή μου να μη μιλάω ποτέ για την διαιτησία”
Αυτή η φράση, κατά 99% ακολουθείτε από το “αλλά,…” και αρχίζουν οι καταγγελίες
31. “Βατή κλήρωση”
Όλα εξαρτώνται από εμάς”. Το “βατός” εξ ορισμού σημαίνει “αρκετά εύληπτος”. Χάνω εγώ κάτι ή κάτι δεν κολλάει;
32. “Δε λέει τίποτα το σκορ του πρώτου αγώνα”
Θα ήταν χρήσιμο να ‘χουμε στο μυαλό μας πως… τα σκορ γενικά δεν μιλάνε -δεν έχουν φωνή.
33. “Τελείωσε απλά το πρώτο… ημίχρονο”
Είναι η ατάκα που χρησιμοποιείται κατά κόρον, για διαδικασίες που αφορούν δυο ματς (ένα εντός και ένα εκτός). Είθισται να συνοδεύεται με το “επαναληπτικός αγώνας” που δεν… ακριβώς επαναληπτικός ΓΙΑΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ. Μια άλλη παραλλαγή είναι “έχουμε ακόμα ένα ημίχρονο”. Όχι κύριοι. ΔΥΟ ΗΜΙΧΡΟΝΑ έχετε.
34. “Κάθε παιχνίδι δίνει μόνο τρεις βαθμούς”
Όταν θα προκύψει ματς που θα δώσει… έναν, σε νίκη, τότε ναι, θα υπάρχει λόγος να γίνεται αυτή η διευκρίνηση.
35. “Πήραμε βαθμολογική ανάσα”
Σε αυτό το σημείο, οι έχοντες ανάγκη μηχανικής υποστήριξης κόβουν τα καλώδια -μαζί και οι δύτες.
36. “Γυάλιζε το μάτι των παικτών μου”
Από το ποτό; Από ίωση; Από τρέλα; Από τι τέλος πάντων;
37. “Παίζουμε το τελευταίο μας χαρτί”
Τι έχει περάσει από το τραπέζι, να δούμε ποιο λείπει, να μην παιδεύεστε
38. “Η ήττα αυτή θα μας διδάξει πολλά”
Τύφλα να ‘χει το ΜΙΤ, μπροστά στα μαθήματα που παίρνουν οι παίκτες/προπονητές από κάθε παιχνίδι. Και εν πάση περιπτώσει, αν δίδασκε κάθε ήττα κάτι, τότε μετά πάσας βεβαιότητας θα υπήρχαν ομάδες που… δεν θα έχαναν.
39. “Θα πεθάνουμε μέσα στο γήπεδο”
Άρα, κερδίσετε, χάσετε, ουδεμία σημασία θα ‘χει, αφού θα είστε νεκροί
40. “Το μόνο που φοβόμαστε, είναι ο κακός μας εαυτός”.
Είστε διπολικοί;
[via]