Δεν ξέρω αν πρόκειται για απλά χαστουκάκια, ή για μπούφλες που σε κάνουν να δεις τον ουρανό με τα άστρα, ή μπουνιές που σε ξαπλώνουν μία κι έξω καταγής, φαντάζομαι μπορείς να διακρίνεις τις διαφορές κάθε φορά.
Η ουσία είναι πως, ό,τι και να κάνεις για να επιχειρήσεις να τα αποφύγεις, πρόκειται για μία μάχη με ανεμόμυλους, από την οποία θα βγεις τόσο νικήτρια, όσο και ο Δον Κιχώτης.
Πρέπει να πάθεις για να μάθεις, και πρέπει να πέσεις, για να μάθεις να ξανασηκώνεσαι. Αυτό είναι το storyline της ζωής σου, όπως και κάθε άλλου γύρω σου, οπότε, αντί να προσπαθείς να αποφύγεις το αναπόφευκτο, μήπως να κάνεις κάτι, για να μάθεις να το διαχειρίζεσαι;
Σε όλους τους τομείς. Και γκομενικά. Και επαγγελματικά. Και κοινωνικά, φιλικά, οικογενειακά, κάποια στιγμή τα πράγματα στραβώνουν, οι άνθρωπο σε προδίδουν, οι καταστάσεις δεν προκύπτουν όπως τις περίμενες ή είχες σχεδιάσει, και βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο. Τι κάνεις; Μένεις εκεί υπομένοντας τη μοίρα σου, και κλαίγοντας σιωπηλά;
Ή κάνεις κάτι, για να σε φέρει, προ των εξελίξεων, και όχι επόμενη αυτών; Δεν μπαίνω καν στον κόπο να απαντήσω, και προχωρώ, μπας και αναστηλώσουμε το καταρρακωμένο ηθικό σου: Χώνεψε ό,τι έγινε.
Αν μπεις στο παιχνιδάκι της άρνησης, και προσπαθήσεις να ανατρέψεις μία ήδη διαμορφωμένη εις βάρος σου κατάσταση, απλά θα βρεθείς να παίζεις καθυστέρηση σε ένα ματς που έχει κριθεί.
Αποδέξου το ότι το αγόρι σου σε πρόδωσε, ότι η συνάδελφος σου έφαγε την προαγωγή, ότι η κολλητή σου σε διαβάλλει πίσω από την πλάτη σου, είναι γεγονότα αδιαμφισβήτητα, και πρέπει να τα αποδεχτείς.
Για να μπορέσεις να τα αντιμετωπίσεις εν συνεχεία…
Μην τα παίρνεις όλα προσωπικά. Αν και σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό μοιάζει αδύνατο, να ξέρεις ότι όχι, το σύμπαν δεν συνωμοτεί ειδικά για να πατά εσένα συγκεκριμένα κάτω, με σαδιστική απόλαυση.
Ορισμένα πράγματα είναι απλά για να γίνουν, και στα αλήθεια δεν μπορείς να ανατρέψεις τον ρου τους, όσο κι αν προσπαθήσεις. Συνεπώς, ΜΗΝ πιστέψεις ότι είσαι η καταραμένη της υπόθεσης, που δεν πρόκειται ποτέ να δει άσπρη μέρα στη ζωή της, οι ταινίες με τη Μάρθα Βούρτση είναι πλέον παρωχημένες ακόμη και για την Τρίτη ηλικία, και εσύ, στα 20 ή 30something σου πόρρω πρέπει να απέχεις από τέτοιου τύπου γυναικούλες.
Σωστά; ΜΗΝ σε κατηγορήσεις, και ΜΗΝ προσπαθήσεις να διορθώσεις τα αδιόρθωτα. Το να πιστεύεις ότι θα μπορέσεις να επανασυγκολλήσεις το προ πολλού σπασμένο γυαλί, που έχει σχεδόν γίνει θρύψαλα, δεν δείχνει την καλοπιστία, αλλά την αφέλεια σου.
Και το να φορτώσεις το σύνολο των ευθυνών πάνω σου, ενώ είναι δεδομένο ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητα, εντάσσεται σε έναν κύκλο αυτοθυματοποίησης σου, που δεν σε τιμά, ως προσωπικότητα και ως άνθρωπο γενικότερα.
Αποκόψου από γεγονός και δες πως θα προχωρήσεις, μπορείς να κάνεις focus σε αυτό;
Άρχισε να συνέρχεσαι. Αφότου ο κουρνιαχτός κατακάτσει, και τα σύννεφα απομακρυνθούν, προσπάθησε να δεις το τοπίο, που έχει ξεκαθαρίσει γύρω σου, και μην κλείσεις τα μάτια, όσο αποκρουστική ή θλιβερή και να σου φαίνεται η εικόνα που αντικρίζεις. Σίγουρα, η διαμορφωθείσα κατάσταση μπορεί να είναι εξαιρετικά πικρή, αλλά το ζήτημα δεν είναι να κρυφτείς από αυτή, αλλά να τη χρωματίσεις εκ νέου και να την κάνεις φωτεινότερη.
Κόψε όλες τις αρνητικές σκέψεις και επικεντρώσου στη διαδικασία της επαναπροσαρμογής και του να σταθείς και πάλι στα πόδια σου.
Δώσε όλο τον απαιτούμενο χρόνο στον εαυτό σου.
Κανείς δεν θα σε κατηγορήσει, αν χρειαστείς παραπάνω χρόνο από το συνηθισμένο. Καθένας έχει το δικό του τρόπο να αντιμετωπίζει καταστάσεις, και δεν έχεις να δώσεις κανένα λογαριασμό επ’ αυτού.
Επίτρεψε σου να ανασυνταχθείς αργά, σταθερά και με τον τρόπο εκείνο που διασφαλίζει ότι πια θα πατήσεις γερά στα πόδια σου. Μόνο έτσι η αποκατάσταση των πραγμάτων στο ψυχικό σου επίπεδο θα είναι σχετικά ομαλή, και σταθερά προσανατολισμένη στις ανάγκες σου. Και την επούλωση του συνόλου των τραυμάτων σου. Εκεί να επικεντρωθείς, και πουθενά αλλού… Άρχισε να χαμογελάς!
Μπορεί στην αρχή να σου είναι δύσκολο, αλλά θα δεις ότι σιγά σιγά θα βρεις και τη διάθεση και τον τρόπο να το κάνεις. Απλά γιατί πρέπει να συνεχίσεις να ζεις, και δεν μπορείς να αφήνεις τα γεγονότα να σε προσπερνούν διαρκώς.
Ό,τι έγινε, έγινε, το παρελθόν είναι παρελθόν, και η ίδια οφείλεις να ζήσεις στο παρόν και να προετοιμάσεις το μέλλον σου, έτσι ώστε να διαμορφωθεί κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το να σηκωθείς ίσως δεν είναι και τόσο δύσκολο, ούτε το να συνηθίσεις τα χτυπήματα
. Το θέμα είναι να μπορέσεις να διαμορφώσεις την πραγματικότητα σου κατά τρόπο τέτοιο, που να την καθιστά βιώσιμη, ευχάριστη, χρήσιμη για σένα, και πολλά υποσχόμενη για τις μέρες που έρχονται.
Κέρδισε το στοίχημα και θα δεις ότι μία νέα πόρτα θα ανοίξει για σένα.
Όπου πίσω της θα βρίσκεσαι εσύ. Αλλαγμένη, πιο δυνατή, πιο βέβαιη για τον εαυτό σου, και ατσαλωμένη απέναντι σε όσα η ζωή μπορεί να σου φέρει από εδώ και πέρα…