Από το σπίτι αυτό βγήκα ντυμένη νύφη.
Έφυγα με φουσκωμένη κοιλίτσα και γύρισα πίσω ως μητέρα άλλες 2 φορές.
Εδώ είχαμε βγάλει τις πρώτες μας φωτογραφίες και έκαναν τα πρώτα τους βήματα τα παιδιά μας.
Εδώ φάγαμε για πρώτη φορά σαν οικογένεια.
Όμως τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι δεν με χωράει αυτό το σπίτι.
Παντού πεταμένα πράγματα, παιχνίδια και παπούτσια. Οι ντουλάπες ξεχειλίζουν από παντού. Προσπαθώ να συμμαζέψω τα πράγματα αλλά δεν γίνεται τίποτα.
Κάθε μέρα ταχτοποιώ και κάθε μέρα νομίζω πως είναι πιο ακατάστατο. Τα παιδιά μου μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο. Προσπαθώ να τους φτιάξω ένα όμορφο περιβάλλον αλλά νομίζω ότι και αυτά καταπιέζονται.
Χρειάζομαι χώρο να αναπνεύσω, να ηρεμήσω. Που να τον βρω όμως;
Νιώθω πως δεν έχω χρόνο να κάνω τίποτα. Πως δεν μπορώ να βάλω την ζωή μου σε σειρά και πως όλα με πιέζουν. Έτσι αποφασίσαμε με τον άντρα μου να βρούμε ένα άλλο σπίτι για να είμαστε πιο άνετα.
Αυτό που με κουράζει πιο πολύ από όλα είναι η ακαταστασία και τώρα τα πράγματα είναι χειρότερα. Η μετακόμιση με πνίγει ακόμη περισσότερο.
Μέσα στον χαμό της μετακόμισης βλέπω αυτό που χρειαζόμουν εδώ και καιρό.Βλέπω την κόρη μου να έχει πάρει ένα άδειο χαρτόκουτο και να ζωγραφίζει λουλουδάκια και σπιτάκια. Τότε συνειδητοποίησα πως δεν έχει σημασία ο χώρος που βρίσκεσαι αν θέλεις να νιώσεις άνετα.Σημασία έχει να βρίσκεις τρόπους να κάνεις αυτό που σου αρέσει όπου και να είσαι . Η ζωή μπορεί να πάρει όποιο χρώμα θέλεις αρκεί να την χρωματίσεις και να βρεις τον κατάλληλο καμβά ακόμη και αν είναι ένα χαρτόκουτο.
Δεν θέλω να αφήσω όσα έζησα σε αυτό το σπίτι .Όμως μαζί μου θα πάρω τις αναμνήσεις που έζησα εδώ και τις αναμνήσεις που θα ζήσουμε με τα παιδιά μας.
Όποτε χρειάζομαι χώρο να αναπνεύσω τότε θα ζητήσω την βοήθεια των παιδιών μου.Αυτά ξέρουν τι μου χρειάζεται.