Να προτιμάς εκείνο το κοpίτσι που σου κλέβει το μπλουζάκι και το φορά να σ’ έχει πάνω της διαρκώς.
Που σε φιλά μπροστά σε όλο τον κόσμο χωρίς να ντρέπεται κι ας την κοιτάνε όλα τ’ αγόpια που την γουστάρουν.
Να προτιμάς εκείνο το κοpίτσι που μαζί σου θα χόρευε και στην βροχή χωρίς να φοβάται μήπως χαλάσουν τα μαλλιά της.
Εκείνο το κοpίτσι που καταλαβαίνει πως κάτι έχεις ακόμα κι αν δεν σε βλέπει.
Να ερωτεύεσαι εκείνο το κοpίτσι που σου δίνει προσοχή όταν μιλάς ακόμα κι αν λες για την ομάδα σου που δεν την νοιάζει.
Που τυλίγεται γύρω σου κι η ανάσα σου ακόμα της είναι σημαντική.
Να μένεις με το κοpίτσι εκείνο που μοιάζει απόγευμα Κυριακής κι όχι σαν Σαββατόβραδο στολισμένο και φτιασιδωμένο.
Να ερωτεύεσαι το κοpίτσι με το χάλια κι ανακατεμένο μαλλί.
Με τις χαρούμενες ρυτίδες γύρω απ’ το στόμα και τα αστερένια μάτια που λάμπουν γιατί σε κοιτά.
Να αγκαλιάζεις εκείνο το κοpίτσι που μακριά σου είναι θλιμμένο.
Και μόνο πλάι σου χαμογελά.
Εκείνο .. το κοpίτσι!
Γράφει η Ρένα Γέρου
Πηγηloveletters.gr
