Ποιος γονιός δεν έχει νιώσει άσχημα για το ακατάστατο σπίτι του όταν περιμένει καλεσμένους; Το παρακάτω κείμενο υπογράφει ένας μπαμπάς που κατάλαβε ότι ακατάστατο σπίτι σημαίνει να χτίζεις αναμνήσεις με τα παιδιά σου και να τα «ζεις» πραγματικά!
«Χτες το βράδυ, προσπαθούσα να πείσω τον γιο και την κόρη μου επί μία ώρα να διαβάσουν ενώ έπρεπε να κρατάω απασχολημένο το μικρότερο παιδί μας, όσο η γυναίκα μου ετοίμαζε το βραδινό. Μετά καθαρίσαμε το τραπέζι από χαρτιά, βιβλία και μπολ για δημητριακά για να μπορέσουμε να κάτσουμε όλοι να φάμε για βράδυ. Το τραπέζι κόλλαγε ακόμα- μόνο ο Θεός ξέρει από τι.
Η Νόρα, η μεσαία κόρη μου, έκατσε στο τραπέζι φορώντας το καπέλο από μια αποκριάτικη στολή μονόκερου που είχε. Η υπόλοιπη στολή ήταν σκορπισμένη σε όλο το σπίτι αλλά δεν είχε σημασία. Ήταν πολύ χαριτωμένη: χρησιμοποιούσε το μαγικό κέρατό της για να μετατρέψει τα τάκος με κοτόπουλο που είχαμε για βραδινό σε γλυκά. Δεν τα κατάφερε, αλλά ήταν πολύ αστείο.
Αφού προσευχηθήκαμε, μιλήσαμε για το σχολείο. Για το πώς μπορούμε να βελτιωθούμε όλοι την επόμενη χρονιά και πώς μπορούμε να ανεβάσουμε τους χαμηλούς βαθμούς. Είπαμε ότι τα παιδιά μπορούν να αρχίσουν ρυθμική του χρόνου και μετά μιλήσαμε για το ταξίδι μας στη Ντίσνειλαντ που θα γινόταν έπειτα από 2 εβδομάδες.
Πίσω μας, η κουζίνα ήταν σκέτη καταστροφή. Ήταν πολύ δύσκολο να βρεις ένα κενό κομμάτι πάγκου. Το σαλόνι μας ήταν καθαρό και η βιβλιοθήκη οργανωμένη κι αυτό γιατί αυτά τα δύο είναι τα πρώτα πράγματα που βλέπει κανείς μόλις μπαίνει μέσα και θέλουμε να δίνουμε καλή εντύπωση.
Ακούστε γιατί: αν ξεναγούσαμε έναν καλεσμένο στο σπίτι μας, θα έβλεπε ότι είναι ακατάστατο. Σίγουρα θα έβρισκε τα εσώρουχα του γιου μου πεταμένα στο πάτωμα, μαζί με τα ανοιχτά συρτάρια και τα κρεβάτια που δεν έχουμε στρώσει. Θα έπρεπε να προσέχει πού πατάει λόγω των παιχνιδιών. Θα έβρισκε ψίχουλα και πιθανώς απομεινάρια από το σημερινό πρωινό. Οι ζωγραφιές και οι χειροτεχνίες των παιδιών θα είχαν μεταφερθεί από το τραπέζι στην πίσω κρεβατοκάμαρα μαζί με την καθαρή μπουγάδα που μέχρι τώρα απλώναμε στις καρέκλες του σαλονιού.
Και ενώ φαίνεται ότι η ακαταστασία μας, μας κάνει αποτυχημένους γονείς, αυτό δεν ισχύει. Στην πραγματικότητα είμαστε αρκετά καλοί γονείς. Νομίζω ότι η Mel κι εγώ έχουμε κάνει πανέξυπνα παιδιά που μας μιλούν ανοιχτά για τις φιλίες, τις επιθυμίες και τα όνειρά τους. Στα παιδιά μας αρέσει να ασχολούνται με διάφορες δραστηριότητες. Δεν θα πέσουν για ύπνο χωρίς να αγκαλιάσουν και να φιλήσουν τον μπαμπά και τη μαμά για καληνύχτα. Γελάμε συνέχεια μέσα στο σπίτι. Τα παιδιά περνούν πολύ καλά και χαίρονται τη ζωή τους μέσα στο ακατάστατο σπίτι μας.
Και θα παραδεχτώ πως όταν έγινα μπαμπάς, αναρωτιόμουν γιατί το σπίτι μας ήταν τόσο ακατάστατο. Έβρισκα δικαιολογίες όταν είχαμε καλεσμένους γιατί δεν ήθελα να με κρίνουν. Ένιωθα ντροπή. Κάποιες φορές, μάλιστα κατηγορούσα τη γυναίκα μου για την ακαταστασία μας, κάτι για το οποίο δεν είμαι περήφανος και της έχω ζητήσει ειλικρινά συγγνώμη. Μου πήρε αρκετό καιρό να συνειδητοποιήσω ότι μεγαλώνουμε τρία καταπληκτικά παιδιά με αξίες και πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ που τα πάνε πολύ καλά στο σχολείο παρά το ακατάστατο σπίτι μας.
Γι’ αυτό, αν διαβάζετε αυτό το κείμενο στο ακατάστατο τραπέζι της κουζίνας ή στο σαλόνι μαζί με την μπουγάδα που περιμένει να διπλωθεί στο τραπεζάκι του καφέ σημαίνει ότι γίνονται συνέχεια… εργασίες.
Σίγουρα ζείτε το σπίτι σας. Σίγουρα, προσπαθείτε να πείσετε τον γιο ή την κόρη σας να βάζουν τα άπλυτα ρούχα τους λίγο πιο αριστερά ώστε να μπαίνουν μέσα στο καλάθι. Σίγουρα ανυπομονείτε για τη μέρα που το μικρό σας αγοράκι θα καταφέρει να στοχεύσει εκεί που πρέπει και όχι οπουδήποτε αλλού. Αλλά στοιχηματίζω ότι τα παιδιά σας είναι καταπληκτικά και σας αγαπούν όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Αυτό μετράει πραγματικά.»
Πηγή: mama365.gr