Η Πιο Θανατηφόρα Επέμβαση Στην Ιστορία: Πέθαναν Ο Ασθενής, Ο Βοηθός Γιατρού Και Ένας Θεατής – Τι Λάθος Έκανε Ο Γιατρός
Η χειρουργική επέμβαση με ποσοστό θνησιμότητας…300% – Ποιο ήταν το λάθος του Ρόμπερτ Λίστον που οδήγησε στον θάνατο εκτός από τον ασθενή, τον βοηθό και έναν θεατή. ο βοηθός του γιατρού και ένας θεατής! Ο Ρόμπερτ Λίστον έμεινε γνωστός ως το «γρήγορο νυστέρι»..
Πριν από την εξέλιξη της αναισθησιολογίας, ο Λίστον ήταν φημισμένος για την ταχύτητα με την οποία εκτελούσε τους ακρωτηριασμούς και τις επεμβάσεις προκειμένου οι ασθενείς του να υποφέρουν όσο το δυνατόν λιγότερο. Αν και το ποσοστό επιτυχίας ήταν υψηλό, ο διάσημος χειρουργός κατέχει επίσης το ρεκόρ της πιο αποτυχημένης επέμβασης στην ιστορία.
Ο Ρόμπερτ Λίστον γεννήθηκε το 1794 στη Σκωτία. Απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, ο Λίστον από πολύ νωρίς διακρίθηκε για τις ικανότητές του στον τομέα της χειρουργικής. Στην εποχή του, η επιστήμη της αναισθησιολογίας δεν είχε αναπτυχθεί και οι γιατροί έπρεπε να βρουν άλλους τρόπους για να ανακουφίζουν τους ασθενείς κατά την επίπονη διαδικασία της επέμβασης. Ένας από τους πιο διαδεδομένους ήταν η διεκπεραίωση των επεμβάσεων με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Έως το 1840, ο Λίστον είχε γίνει διάσημος ως ο πιο γρήγορος χειρουργός της Αγγλίας. Οι ακρωτηριασμοί που έκανε στους ασθενείς του είχαν μετατραπεί σε ένα είδος μακάβριου σόου, καθώς δεκάδες ήταν οι θεατές που συγκεντρώνονταν για να τους παρακολουθήσουν. Κι αυτό διότι πέρα από γρήγορος ήταν και εξαιρετικά αποτελεσματικός. Υπολογίζεται ότι το ποσοστό θνησιμότητας των ασθενών των συναδέλφων του, άγγιζε το ένας προς τέσσερις, ενώ ο Λίστον είχε ποσοστό θνησιμότητας μόλις 10%.
Λέγεται ότι ένας τυπικός ακρωτηριασμός ποδιού έπαιρνε στον Σκωτσέζο λιγότερο από δυόμιση λεπτά. Μάλιστα, πριν την έναρξη της επέμβασης, ο χειρουργός στρεφόταν στο κοινό του. «Κύριοι, χρονομετρήστε με», έλεγε ενώ σήκωνε ψηλά το μαχαίρι. Και συνήθως δεν τους απογοήτευε.
Παρά τις πολλές ιατρικές επιτυχίες που τον έκαναν διάσημο, η καριέρα του Ρόμπερτ Λίστον σημαδεύτηκε από κάποια τραγικά περιστατικά.
Η πιο θανατηφόρα επέμβαση στην ιστορία
Στις αρχές της δεκαετίας του 1840 ο Λίστον κλήθηκε να ακρωτηριάσει το πόδι ενός άντρα. Ως συνήθως, ο ασθενής βρισκόταν ξαπλωμένος στο τραπέζι του χειρουργού, ενώ η υπόλοιπη αίθουσα είχε γεμίσει από θεατές. Αφού επανέλαβε την τυπική του φράση και η χρονομέτρηση της διαδικασίας ξεκίνησε, ο καταξιωμένος χειρουργός επικεντρώθηκε περισσότερο στην ταχύτητα παρά στην ακρίβεια των κινήσεών του.
Ως συνήθως, ο ασθενής βρισκόταν ξαπλωμένος στο τραπέζι του χειρουργού, ενώ η υπόλοιπη αίθουσα είχε γεμίσει από θεατές
Με μία αδέξια κίνηση του χεριού του, εκτός από τον ακρωτηριασμό του ποδιού του ασθενή, έκοψε και τα δάχτυλα του βοηθού του. Πριν προλάβει να συνειδητοποιήσει τι συνέβη, έβγαλε και πάλι επιπόλαια το αιχμηρό εργαλείο από το σώμα του άντρα, πετυχαίνοντας αυτή τη φορά το φράκο ενός θεατή που στεκόταν κοντά. Αν και το μαχαίρι δεν τον τραυμάτισε, ο άνθρωπος σωριάστηκε επιτόπου και πέθανε από τον τρόμο. Ο ασθενής και ο βοηθός επίσης κατέληξαν εξαιτίας της μόλυνσης των πληγών τους, καθώς η αντιμικροβιακή ιατρική ακόμη ήταν μακριά.
Οι τρεις θάνατοι κατά τη διάρκεια της ολιγόλεπτης επέμβασης αποτέλεσαν ένα τραγικό ρεκόρ. Ειρωνικά έλεγαν ότι επρόκειτο για τη μοναδική επέμβαση με ποσοστό θνησιμότητας 300%.
Αν και το τραγικό περιστατικό αποτελεί πιθανότατα το πιο χαρακτηριστικό της καριέρας του, δεν είναι η μοναδική περίπτωση αποτυχίας του Λίστον.
Μερικά χρόνια νωρίτερα, όταν έσπαγε για πρώτη φορά το προσωπικό ρεκόρ των δυόμιση λεπτών, μαζί με το πόδι του ασθενή, ακρωτηρίασε και μέρος από τα γεννητικά του όργανα. Σε άλλη περίσταση, θεώρησε ότι το εξόγκωμα στο λαιμό ενός παιδιού ήταν μία απλή ελιά που προεξείχε. Δίχως να διστάσει, το αφαίρεσε με μια γρήγορη κίνηση και το αγόρι έχασε τις αισθήσεις του. Το σημάδι στο λαιμό του δεν ήταν ελιά, αλλά ανεύρυσμα καρωτίδας.
Παρά τα ατοπήματα, ο Ρόμπερτ Λίστον έμεινε στην ιστορία ως ένας κορυφαίος και πρωτοπόρος χειρουργός. Το 1846 έγινε ο πρώτος γιατρός που εκτέλεσε με επιτυχία χειρουργική επέμβαση χρησιμοποιώντας την καινοτόμο μέθοδο της αναισθησίας.
Άφησε την τελευταία του πνοή τον Αύγουστο του 1847. Προς τιμήν του, καθιερώθηκε ένα βραβείο για τους διακεκριμένους φοιτητές στο Πανεπιστήμιο όπου δίδασκε και ανεγέρθηκε μία μαρμάρινη προτομή του.