Κουράστηκα να βιάζομαι. Να τρέχω χωρίς κάποιον προορισμό, χωρίς να θέλω να φτάσω κάπου. Να πιέζω και να πιέζομαι, να κοιτάω το ρολόι και ν’ αναστενάζω. Φτάνει, ώρα να πάρω μια ανάσα και να σκεφτώ καθαρά. Να σκεφτώ αν αξίζει- για μένα, όχι για κάποιον άλλο- όλο αυτό το φορτσάρισμα, όλη αυτή η αναμπουμπούλα. Να αναθεωρήσω τους στόχους μου. Γιατί να τρέχω μακριά από αντίδραση όταν απλά μπορώ να περιμένω εδώ; Θα περιμένω ήρεμα, συνειδητοποιημένα, χωρίς πολλές απαιτήσεις. Να δεις που δεν πρόκειται να χάσω το χρόνο μου άσκοπα.
Ξέρεις, γνωρίζεις κάποιους ανθρώπους στη ζωή σου και φτιάχνεις σχέσεις, προορισμένες να διαλυθούν απ’ τη στιγμή της γέννησής τους. Άλλωστε και πρακτικά να το δούμε, ή θα διαλυθούν ή μετά μιλάμε για παντρειές. Οπότε, ναι, σίγουρα δεν είναι αιώνιες, αλλά αυτό δεν τις σταματάει απ’ το να μην είναι εφήμερες. Απ’ το να προκαλούν αληθινά συναισθήματα, απ’ το να παιδεύουν και να πονάνε και να χαρίζουν ταυτόχρονα τις πιο υπέροχες στιγμές. Παράξενο, ε, το να ξέρεις πως κάτι θα χαλάσει, αλλά για κάποιο καιρό να ζεις μέσα απ’ αυτό, να το χρειάζεσαι ολοκληρωτικά και να το αγαπάς με όλη σου την καρδιά.
Όταν έρθει εκείνη η ώρα, η τελευταία, θα διαλυθείς κι ας την περίμενες. Κι ας ήσουν σίγουρος πως δε θα αντέξει, κι ας είχες ζήσει χίλια προβλήματα, χίλια μαύρα σύννεφα να περνάνε από πάνω σου. Κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο ούτε το ξεπερνάει μέσα σε στιγμές. Ο καθένας βέβαια το αντιμετωπίζει διαφορετικά, πολύ έξω, πολύ μέσα, πολλά ποτά, πολλά τσιγάρα, πολλοί ξένοι, πολύ κλάμα, πολύς πόνος. Όλα στο πολύ τους. Και μετά; Μετά γινόμαστε εντάξει; Ποτέ καταφέρνεις να είσαι ειλικρινής, όταν θα πεις επιτέλους «ξέχασα»;
Να σου πω εγώ κάτι; Γιατί να θέλεις να ξεχάσεις; Αν ένιωσες μέσα σου θαύματα, πάει να πει πως άξιζε, κι αν άξιζε τότε γιατί να το διαγράψεις; Άστο να χύνεται μέσα σου, σκέψου το μόνο όταν γίνεις πάλι δυνατός, αλλά μην το σβήσεις σαν να μη συνέβη ποτέ. Είναι σκληρό κι άδικο. Κι επίσης έχεις σκεφτεί και κάτι άλλο; Μήπως αξίζει να περιμένεις λίγο ακόμη;
Υπάρχουν κάποιες ψυχές εκεί έξω που αξίζει να τις περιμένεις. Να τους δώσεις το χρόνο τους να βρουν τον εαυτό τους, τις επιθυμίες τους, να ζήσουν αυτό που θέλουν μανιωδώς να ζήσουν. Μη βιαστείς να φύγεις, κάτσε λίγο και δες τις. Είναι ευτυχισμένες εκεί; Φαίνονται εντάξει, φαίνονται να μη σε χρειάζονται πια; Ίσως τότε να έχει τελειώσει όντως η ιστορία. Αν τις βλέπεις, όμως, να κρυφοκοιτάζουν, να ελέγχουν αν είσαι ακόμη εκεί και να ταράζονται όταν δε σε βρίσκουν, τότε μη φύγεις ακόμη. Δώσε τους λίγο χρόνο, μην έχεις άγριες απαιτήσεις. Θα έρθουν μόνες τους να σε βρουν και τότε θα είναι παράδεισος.
Φυσικά, δεν εννοώ να κάθεσαι και να ξεροσταλιάζεις. Απλά να μην κλείνεις και πόρτες και παράθυρα και κάθε χαραμάδα του μυαλού σου. Μην ξεχάσεις να ζεις όσο περιμένεις. Άλλωστε, ελπίζουμε μονάχα, δεν είμαστε σίγουροι. Είσαι εντάξει, είσαι καλά και κάνεις βήματα, τόσα ώστε αν τρέξει, εκείνος να προλάβει. Να δώσετε ευκαιρίες και να διορθώσετε τα λάθη.
Εύχεσαι το happy end χωρίς να ποντάρεις ό, τι έχεις και δεν έχεις πάνω του. Προσέχεις εαυτό και συναισθήματα. Άλλωστε, θα το καταλάβεις, αν κάποιος δεν έχει δεύτερες σκέψεις, δε θα δώσει και σημεία ζωής. Ούτε θα απαντάει σε τηλεφωνήματα ούτε θα κάνει υπερβάσεις. Θα ξεκαθαρίσει με τον τρόπο και τη στάση του πως καλύτερα να φύγεις. Πάντα να ψάχνεις τα σημάδια.
Πού και πού να του δείχνεις ότι είσαι ακόμη εδώ. Έτσι, ένα μικρό μήνυμα, μια γρήγορη υπενθύμιση. Αν δεν το κάνεις, ο άλλος δε θα καταλάβει. Μα πού να ξέρει ότι ακόμα δίνεις ευκαιρίες κι ότι δεν έχεις αλλάξει και σελίδα και βιβλίο και σειρά; Πολλές φορές τέτοια μηνύματα δεν πετυχαίνουν την προϋπόθεση «μικρά»· γίνονται ολόκληρα πανό κι αφίσες και μοιράζονται στους περαστικούς ελεύθερα.
Όταν μιλάμε για συναισθήματα είναι δύσκολο να τα ελέγξεις, απλά καλύτερα για ‘κείνον να τα περιορίσεις λίγο. Πρέπει να έχεις πέσει σε καλή περίπτωση για να τα διαχειριστεί σωστά κι απλά να χαζογελάσει με σένα και τις εξωφρενικές σου εκρήξεις. Πρέπει να είσαι και λίγο τυχερός, δε δέχονται όλοι ξεσπάσματα κι ομολογίες.
Βέβαια, αν δεν το δεχτεί ίσως να μην άξιζε και να τον περιμένεις. Διαλέγεις προσεκτικά ποιος δικαιούται να του χαρίσεις τέτοια αντιμετώπιση και τον πολύτιμο χρόνο σου. Δε χαρίζεις τον εαυτό σου σε όποιον φεύγει ούτε επιμένεις απλά γιατί νιώθεις εσύ κι όχι κι εκείνος. Πρέπει να ψάξεις, να ρωτήσεις ειλικρινά, να βεβαιωθείς ότι υπάρχει πιθανότητα να γυρίσει και θα είναι για καλό.
Μη μείνεις για κάποιον που σε πλήγωσε για το γaμώτο του, ούτε για κάποιον που δε νοιάστηκε. Μείνε για εκείνον που σου έδειξε τα πάντα και δεν κράτησε τίποτα, για ‘κείνον που πληγώθηκε όσο εσύ ή μπορεί και παραπάνω ακόμη. Μείνε για εκείνον που έμεινε για σένα. Εκείνος μόνο θα γυρίσει. Ναι, εκείνος θα γυρίσει.
Συντάκτης: Νεφέλη Κομματά
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Πηγή: pillowfights.gr