Aν έχετε κάνει ό,τι μπορείτε για να βοηθήσετε, αν έχετε δώσει αίμα, αν έχετε δώσει τρόφιμα ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, συνεχίστε να διαβάζετε. Αν δεν το έχετε κάνει και μπορείτε, παρακαλώ πολύ πρώτα να βοηθήσετε και μετά να διαβάσετε. Η βοήθειά σας μπορεί να αλλάξει κάτι, το διάβασμα αυτού του κειμένου όχι. Γιατί αυτό το κείμενο είναι για όλα αυτά που σε λίγο καιρό θα ξεχάσουμε. Είναι για όλα αυτά που κάθε φορά, αφού οργιστούμε, βρίσουμε, κλάψουμε, τελικά ξεχνάμε. Για να ξαναοργιστούμε, να ξαναβρίσουμε και να ξανακλάψουμε λίγους μήνες ή λίγα χρόνια αργότερα. Επειδή ξεχάσαμε.
Θα ξεχάσουμε την πλήρη ανοργανωσιά των κυβερνητικών, των περιφερειακών και των δημοτικών αρχών. Θα ξεχάσουμε ότι είναι 2018 και ακόμα δεν υπάρχει ή δεν μπορεί να εφαρμοστεί (μικρή διαφορά κάνει) ένα στοιχειωδώς αποτελεσματικό σχέδιο εκκένωσης σε περίπτωση πυρκαγιάς. Θα ξεχάσουμε ότι υπήρχαν άνθρωποι που δεν έφυγαν από τα σπίτια τους όχι επειδή δεν φοβόντουσαν, αλλά επειδή δεν ήξεραν προς τα πού και πώς να πάνε. Θα ξεχάσουμε ότι κάποιοι που έφυγαν, κάηκαν επειδή πήγαν στο λάθος σημείο. Θα ξεχάσουμε ότι δεν μιλάμε για πυρκαγιά σε κάποιο ακατοίκητο βουνό, αλλά σε κατοικημένη εδώ και δεκαετίες περιοχή.
Θα ξεχάσουμε το τένις ευθυνών που ήδη ξεκίνησαν να παίζουν οι εκπρόσωποι των φορέων του χρυσοπληρωμένου κράτους. Θα ξεχάσουμε ότι η χτεσινή πυρκαγιά που τους έπιασε όλους απροετοίμαστους (όπως ευγενικά χαρακτηρίζουμε τους αδιάφορους σταρχιδιστές) ξεκίνησε την πρώτη μέρα της αντιπυρικής περιόδου με δείκτη επικινδυνότητας 4. Δηλαδή την πρώτη από τις μέρες που όλοι αυτοί οι ανεύθυνοι «υπεύθυνοι» έπρεπε να είναι έτοιμοι για τα χειρότερα. Την πρώτη από τις μέρες που όχι απλώς έπρεπε να υπάρχει σχέδιο, αλλά έπρεπε να είναι βέβαιο και ότι λειτουργεί.
Θα ξεχάσουμε όλα αυτά που ξέραμε ότι πρέπει να γίνουν αλλά ποτέ δεν γίνονται γιατί «έλα, μωρέ τώρα, σιγά μην κάθομαι καλοκαιριάτικα να καθαρίζω τα ξερά χόρτα» ή γιατί «δεν είναι δική μας αρμοδιότητα, γιµ αυτό υπεύθυνος είναι ο … (βάζετε υπεύθυνο που σας βολεύει)». Θα ξεχάσουμε όλα αυτά για τα οποία φωνάζουμε τώρα που είναι αργά και για τα οποία σφυρίζαμε αδιάφορα τότε που ήταν ακόμα νωρίς.
Θα ξεχάσουμε τις ανοησίες για ασύμμετρα φαινόμενα, όπως ξεχάσαμε τις ανοησίες για ασύμμετρες απειλές και απλώς θα κάτσουμε να παρακολουθούμε το νέο δριμύ κατηγορώ στον στρατηγό Άνεμο. Θα ξεχάσουμε τις συσκέψεις που έγιναν δήθεν για συντονισμό, ενώ ο μοναδικός τους σκοπός ήταν να συντονίσουν τις κάμερες που βιντεοσκοπούσαν τους υπουργούς να παριστάνουν ότι καταλαβαίνουν τι κάνουν και τι λένε. Θα ξεχάσουμε όλους αυτούς που αντί να έχουν στο νου τους να σώζουν ζωές, σχεδίαζαν πώς θα σώσουν τα ποσοστά τους.
Θα ξεχάσουμε τα παραμύθια που θα διαρρεύσουν (ή θα ειπωθούν ευθέως) προκειμένου οι υπεύθυνοι να διατηρήσουν την πολύτιμη ανευθυνότητ;a τους. Και μετά θα ξεχάσουμε ότι γι’ αυτή την ανευθυνότητα οι βασικοί υπεύθυνοι είμαστε εμείς. Εμείς που κάθε τόσο διαλέγουμε αυτούς που μας λένε τα πιο ευχάριστα ψέματα, αυτούς που υπόσχονται τις περισσότερες προσλήψεις, αυτούς που έχουν ωραίο χαμόγελο, αυτούς που έχουν «επικοινωνιακό χάρισμα», αυτούς που θα μας βολέψουν ή έστω δεν θα μας ενοχλήσουν. Θα ξεχάσουμε ότι το κράτος είναι εκεί που θέλουμε εμείς να είναι κάθε φορά που παραβαίνουμε κάποιον νόμο ή κάποιον κανόνα.
Θα ξεχάσουμε τους συμπολίτες μας που κάηκαν σ’ αυτήν την πυρκαγιά, όπως ξεχάσαμε κι αυτούς κάηκαν στις προηγούμενες. Μόνο οι δικοί τους θα θυμούνται. Μόνο αυτοί που έχασαν δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Αλλά αυτοί είναι πολύ λιγότεροι από εμάς.
Εμείς θα ξεχάσουμε. Γιατί έτσι μας βολεύει. Γιατί αν τα θυμόμαστε ολα αυτά, θα θυμόμαστε και ότι στα περισσότερα έχουμε βάλει κι εμείς το χεράκι μας ή την ανοχή μας. Και τότε θα υποχρεωθούμε να αλλάξουμε. Και πού να τρέχουμε να αλλάζουμε τώρα. Τώρα το κακό έγινε. Και μπράβο μας.
Πηγή: athensvoice.gr