Μια φωτογραφία, μια είδηση που μας σπαράζει την ψυχή, που ραγίζει την καρδιά μας. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουμε αυτή την είδηση.. Κάποιες φορές η ζωή είναι τόσο άδικη..
Μερικές ώρες πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, κατάφερε να δει το νεογέννητο παιδί του για πρώτη φορά.
Η ασθένεια του πατέρα
Ο 48χρονος άνδρας, που έπασχε από πνευμονική ίνωση, έδινε μάχη για τη ζωή του τον τελευταίο μήνα.
«Έπειτα από χρόνια σκληρής δουλειάς για να παρέχει τα πάντα στην οικογένειά του, ο Κρίστοφερ ανέπτυξε πνευμονική ίνωση, εμφύσημα και υπέρταση. Υποβλήθηκε σε θεραπεία, όμως βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση και έπρεπε να τού γίνει μεταμόσχευση», ανέφερε σε ανάρτησή του το GoFundMe που συγκέντρωνε χρήματα για τα νοσήλιά του.
Όμως, καθώς η υγεία του επιδεινωνόταν, ήταν αρκετά αδύναμος για να αντέξει μία μεταμόσχευση πνευμόνων. Το μόνο πράγμα που ήθελε πριν πεθάνει, ήταν να δει τον νεογέννητο γιο του. Ευτυχώς, το προσωπικό του νοσοκομείου τον διαβεβαίωσε, ότι η επιθυμία του θα γινόταν πραγματικότητα.
Η σύζυγός του, Μπράντι γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι στις 24 Απριλίου. Και το προσωπικό έκανε τα αδύνατα δυνατά για να φέρει την Μπράντι και το μωρό με καροτσάκι στο δωμάτιο του μπαμπά, για να το καλωσορίσει και ταυτόχρονα να του πει αντίο.
Έφυγε από τη ζωή λίγες ώρες μετά
Λίγες ώρες μετά, την επόμενη μέρα… ο 48χρονος έφυγε από τη ζωή.
Όπως είπε η μεγαλύτερη κόρη του, η Μπράντι δεν θα έφευγε ποτέ από το πλευρό του, παρά μόνον για να γεννήσει. «Μπορείτε να φανταστείτε μία γυναίκα 9 μηνών έγκυο να κοιμάται σε αναπηρικό καροτσάκι κάθε βράδυ δίπλα στον άντρα της; Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Απρίλιο το έκανε. Δεν έφυγε ποτέ από το πλευρό του», είπε το κορίτσι.
Ο Κρίστοφερ πέθανε στις 25 Απριλίου και ενώ δεν θα δει το παιδί του να μεγαλώνει, ήταν ξεκάθαρο πως αυτή η στιγμή σήμαινε τα πάντα για εκείνον.
Η άλλη του κόρη, Λίλι, δήλωσε σε τηλεοπτικό σταθμό, ότι ο πατέρας της επικοινωνούσε με σημειώσεις, γιατί ήταν τόσο αδύναμος και να μιλήσει. Αφότου πήρε στην αγκαλιά του το μωρό έγραψε: «Κράτησα το μωρό μου… Φίλησα τη γυναίκα μου. Ο Θεός είναι μεγάλος».
Ήταν αυτή η στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην καρδιά όλης της οικογένειας.