Η συγγραφέας, Σώτη Τριανταφύλλου, επαναφέρει το αίτημα να καταργηθεί η αργία και η επέτειος του Πολυτεχνείου και έχει συγκεκριμένους λόγους που καταθέτει αυτό το αίτημα. Γιατί πλέον η επέτειος του Πολυτεχνείου από εκδήλωση τόλμης έχει γίνει βανδαλισμοί και μιζέρια.
Μιλά ακόμη για τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται η αντιπολίτευση στο θέμα της πανδημίας, τονίζοντας ότι «στην Ελλάδα το μίσος προς τους πολιτικούς αντιπάλους θεωρείται ιδεολογική συνέπεια», καθώς και για τους λόγους που έχουμε από τα ισχυρότερα κινήματα αντιεμβολιαστών στην ΕΕ.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
Στη Γαλλία, ισχύει πλέον η υποχρεωτικότητα για την 3η δόση στους άνω των 65 ετών. Στην Ελλάδα τι πρέπει να γίνει;
Παντού, όλοι, πρέπει να σοβαρευτούμε, να εμβολιαστούμε και να πάμε παρακάτω. Οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν σ’ αυτή την υποχρεωτικότητα, πιστεύουν σε πολλές άλλες «υποχρεωτικότητες»: δεν είναι ελεύθερα άτομα που αψηφούν καταδυναστευτικούς κανόνες, μάλλον το αντίθετο. Με τις φοβίες, τις φαντασιώσεις και τη συνωμοσιολογική τους φλυαρία μάς καθυστερούν όλους. Πάντως, όσοι έκαναν τις δύο δόσεις δε δυσκολεύονται ούτε στη Γαλλία, ούτε αλλού, να κάνουν την τρίτη. Το πρόβλημα είναι όσοι δεν έχουν κάνει καμία. Δεν πρόκειται για ελλιπή παιδαγωγική εκ μέρους των αρχών, πρόκειται για ελλιπή πολιτική κουλτούρα, για ομιχλώδεις νοοτροπίες.
Είναι ρατσιστικό να μιλάμε για πανδημία ανεμβολίαστων;*
Οι όροι ρατσισμός και αντιρατσισμός εισχωρούν παντού λες και ερμηνεύουν όλα τα κοινωνικά φαινόμενα. Όσοι τους επικαλούνται είναι επηρεασμένοι από την πιο ρηχή αμερικανική σκέψη. Εφόσον, όπως είναι λογικό και αναμενόμενο, ασθενούν κυρίως όσοι δεν έχουν εμβολιαστεί, η ίωση μετατοπίζεται στον ανεμβολίαστο πληθυσμό. Δε νομίζω ότι πρέπει να δίνουμε σημασία σε δήθεν κοινωνικές ευαισθησίες περί στιγματισμού των ανεμβολίαστων ή περί εκστρατείας εκφοβισμού τους. Η αληθινή κοινωνική ευαισθησία θα ήταν η συμμόρφωση στους υγειονομικούς κανόνες.
Πού αποδίδετε ότι στην Ελλάδα έχουμε ένα από τα ισχυρότερα κινήματα αντιεμβολιαστών στην Ευρώπη; Αλλά και το γεγονός ότι μετά τους αρνητές του κορονοιού, έχουμε πλέον και τους αρνητές στην απογραφή;
Σε χώρες με ισχυρά πολιτικά άκρα και κροσσούς στο πολιτικό φάσμα, όπως είναι η Ελλάδα και οι ΗΠΑ, ανθίζουν αλλόκοτες αντιλήψεις εναντίον του κράτους, των κυβερνήσεων, των Εβραίων, των εξωγήινων και του ιπτάμενου μακαρονοτέρατος. Οι σημερινοί Έλληνες πρέπει να καταλάβουν ότι βρίσκονται στη ζωή επειδή οι γονείς και οι παππούδες τους έκαναν μια σειρά εμβόλια που έσωσαν την ανθρωπότητα από τον πρόωρο θάνατο και τις αναπηρίες.
Συμβαίνει και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, η αντιπολίτευση να πολιτεύεται με τέτοιο τρόπο στο θέμα της πανδημίας ;
Όχι. Όχι. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει όριο στην πολιτική εκμετάλλευση. Η αμετροέπεια όχι απλώς συγχωρείται ―κανείς πολιτικός δε ζητεί συγνώμη αλλά επικροτείται. Το μίσος προς τους πολιτικούς αντιπάλους θεωρείται ιδεολογική συνέπεια: όλα τα μέσα, ιδιαίτερα τα κρυγαλέα και τα βρόμικα, καθαγιάζονται. Η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση για τη διαχείριση της πανδημίας χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα για το ποια θα ήταν η καλύτερη διαχείριση.
Πλησιάζει η επέτειος του Πολυτεχνείου και είχατε προτείνει προ διετίας ότι πρέπει να καταργηθεί η συγκεκριμένη αργία. Παραμένει επίκαιρη η πρότασή σας και αν ναι γιατί ;
Η επέτειος του Πολυτεχνείου δεν έχει, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, καμιά σχέση με τα γεγονότα του 1973. Έχει αποσυνδεθεί εντελώς τόσο ως πρακτική, όσο και ως ανάμνηση. Την έχουν οικειοποιηθεί αναρχοφασίστες και σοσιαλφασίστες: οι δημοκρατικοί πολίτες βρίσκουν ελάχιστο χώρο σ’ αυτή την ημέρα μνήμης. Δεδομένου ότι κάθε μέρα του χρόνου μπορεί να αντιστοιχήσει σε αξιομνημόνευτα γεγονότα ―π.χ. Κιλελέρ, απεργίες καπνεργατών, πολυαίμακτες διαδηλώσεις για τα δημοκρατικά δικαιώματα κτλ ― δε βρίσκω τον λόγο να διατηρούμε ειδικά αυτή την επέτειο που έχει χάσει τον στόχο της. Αντί των εντελώς άτοπων αντιφασιστικών διαδηλώσεων σε πλαίσιο δημοκρατίας, θα έπρεπε τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο και εκεί να μαθαίνουν με νηφάλιο τρόπο τι συνέβη τότε και γιατί συνέβη. Και γιατί δεν πρέπει να ξανασυμβεί.
Η 17η Νοεμβρίου είναι μία από τις πολλές αργίες αγίων και οσίων που πρέπει να καταργηθούν: δεν έχουμε ανάγκη από ουρλιαχτά και τελετουργίες, ούτε βεβαίως από καμένα αυτοκίνητα και φλεγόμενα σκουπίδια. Έχουμε ανάγκη από εργασία, γνώση, διανοητική συγκέντρωση, νομικό πολιτισμό. Το ότι για τον σημερινό Αθηναίο η 17η Νοεμβρίου είναι μια μέρα που περιμένει με τρόμο («Θα γίνουν φασαρίες!») μου φαίνεται ένδειξη έκπτωσης της επετείου. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ήταν εκδήλωση τόλμης δεν ήταν βανδαλισμοί και μιζέρια. Χρειάζεται τόλμη και σήμερα: να καταργηθεί η αργία και να περισωθεί η μνήμη.