Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, μετά το κραχ του 1929 οι οικονομικοί αλλά και οι διατροφικοί πόροι ήταν σε τεράστια έλλειψη.
Το παραμικρό είχε αξία και η εξοικονόμηση ήταν απλώς ένας τρόπος ζωής. Αν και πάρα πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν και στις μέρες μας να ζουν μετρημένα και οικονομικά, πίσω σε εκείνη την εποχή αυτό ήταν καθαρά ζήτημα επιβίωσης. Γι ‘αυτό δε μας κάνει εντύπωση που εκείνη η γενιά ήταν η γενιά του απόλυτου DIY κατασκευάζοντας αμέτρητες πατέντες που έκαναν τη ζωή τους λίγο πιο εύκολη.
Ειδικά η γυναικεία ένδυση ήταν κάτι για το οποίο οι γυναίκες της εποχής έπρεπε να είναι φειδωλές. Η γνώση του ραψίματος ήταν μια απαραίτητη ικανότητα, και πολλές γυναίκες παρατήρησαν ότι ένας πολύ καλός τρόπος για να εξοικονομήσουν χρήματα για τα ρούχα ήταν να επαναχρησιμοποιήσουν τα βαμβακερά σακιά από αλεύρι που συσκεύαζαν εκείνο τον καιρό.
Όταν οι κατασκευαστές αλευριού άκουσαν για την τάση, ήταν πολύ πρόθυμοι να βοηθήσουν και άρχισαν να τυπώνουν τους σάκους τους με όλων των ειδών πολύχρωμα μοτίβα!
Τη δεκαετία του 1930, οι εταιρείες αλευριού παρατήρησαν ότι οι γυναίκες μετέτρεπαν τα βαμβακερά σακιά από αλεύρι σε είδη ένδυσης, πάνες, ποδιές και άλλα. Οι καιροί ήταν δύσκολοι και οι εταιρείες αποφάσισαν να βοηθήσουν τις οικογένειες τυπώνοντας τις συσκευασίες από το αλεύρι σε όμορφα σχέδια.
Οι σάκοι είχαν φωτεινά, πολύχρωμα σχέδια πάνω τους και μερικά ακόμη είχαν και σχέδια και οδηγίες για την κατασκευή παιχνιδιών (εικονίζεται παρακάτω). Είχαν και ετικέτες από τις εταιρείες τυπωμένες πάνω τους, αλλά εκείνο το μελάνι έφευγε με το πλύσιμο.
Ρούχα από σακιά από αλεύρι ήταν αρκετά κοινά εκείνα τα χρόνια και οι σάκοι είχαν μια μεγάλη γκάμα σχεδίων.
Πόσο χαριτωμένο είναι αυτό;
Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, περίπου 3,5 εκατομμύρια γυναίκες και παιδιά φορούσαν ρούχα από σακιά κατά τη διάρκεια της Ύφεσης.
Τότε, κάθε δεκάρα που εξοικονομούσαν, ήταν μεγάλης σημασίας.
Έτσι, αν έπρεπε να φορούν ρούχα κατασκευασμένα από σακιά, έπρεπε επίσης να φαίνονται καλά.
Τα σχέδια έγιναν για να καλύψουν όλες τις ομάδες ατόμων.
Πολλά από αυτά τα σχέδια είναι στην πραγματικότητα ακόμα σε χρήση σήμερα.
Οι σάκοι είχαν οδηγίες για το πώς να ξεπλύνουν το λογότυπο της εταιρείας.
Κάποιοι είχαν επίσης οδηγίες για τη δημιουργία ενός ρούχου.
Καθώς η τάση έγινε πιο δημοφιλής, είχαν δημοσιευτεί ακόμη και φυλλάδια με συμβουλές και υποδείξεις.
Σε αυτή τη φωτογραφία όλα τα παιδιά φοράνε ρούχα από σακιά, αλλά δε θα το καταλαβαίνατε, λόγω των ζωντανών χρωμάτων και το σπουδαίο ράψιμο.
Εκείνα τα χρόνια, μπορούσε κάποιος να καταλάβει πολλές φορές, αν μερικά παιδιά έχουν συγγένεια, έχοντας κοινά σχέδια από σακιά στα ρούχα τους.
Οι γυναίκες κάνανε επίσης φορέματα για τους εαυτούς τους από τα σακιά.
Μερικές πιο τολμηρές έραβαν ρούχα για άλλους ανθρώπους, για να κερδίσουν χρήματα.
Ακόμη και τα υπολείμματα από τα ρούχα που είχαν φθαρεί, τα ξαναχρησιμοποιούσαν για να κάνουν άλλα πράγματα, όπως παπλώματα.
Με την έναρξη του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, όμως τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Το βαμβάκι προοριζόταν για τις στολές των στρατιωτών και οι άνθρωποι ήταν πολύ πρόθυμοι να βοηθήσουν την πολεμική προσπάθεια.
Τότε ξεκίνησαν να συσκευάζουν το αλεύρι σε χάρτινες συσκευασίες που είμαστε εξοικειωμένοι σήμερα.
Σκεφτήκατε ποτέ ότι κάτι τόσο απλό όσο το αλεύρι θα έχει μια τέτοια πλούσια ιστορία;
Credit: wimp.com