Ο Τσάρλι Τσάπλιν είναι γνωστός σήμερα ως κωμικός που πρωταγωνίστησε στις βουβές ταινίες από το 1920 μέχρι το 1950 και είναι αναγνωρίσιμος ακόμα και σήμερα από το εμβληματικό του μουστάκι και το καπέλο του. Ενώ πολλοί άνθρωποι μπορούν ακόμα να τον αναγνωρίσουν ως έναν σταρ των βουβών ταινιών, λίγοι ξέρουν πόσο διορατικός και έξυπνος ήταν.
Η σκηνή από την ταινία «Ο Μεγάλος Δικτάτωρ» στην οποία ο Τσάρλι μιλάει για αυτά που μας ενώνουν ως ανθρώπους, για τα εγγενή μας δικαιώματα στον πλανήτη και για το πώς χάσαμε το δρόμο μας εξαιτίας της απληστίας, είναι ίσως η μεγαλύτερη ένδειξη για το μυαλό πίσω από τον άνθρωπο.
Παρόλο που έχει πεθάνει εδώ και περίπου πενήντα χρόνια, η κληρονομιά του συνεχίζει να υπάρχει και να μας εμπνέει καθημερινά με εκπληκτικές γνώσεις, σοφία και χιούμορ.
Το ποίημα που ακολουθεί, μας παρουσιάζει την μοναδική και οξυδερκή του κατανόηση για την αγάπη προς τον εαυτό (αυτοαγάπη).
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη, απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αυθεντικότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος με το να του επιβάλλω τις επιθυμίες μου, παρότι ήξερα ότι ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε σεβασμό.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και μπόρεσα να δω ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ωριμότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι βρίσκομαι πάντα και σε όλες τις περιστάσεις, την κατάλληλη στιγμή και στο σωστό μέρος και ότι όλα όσα γίνονται είναι σωστά. Από τότε κατάφερα να γαληνέψω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αυτοπεποίθηση.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου και σταμάτησα να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ό,τι με ευχαριστεί και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά, με τον δικό μου τρόπο και στους δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε απλότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιές για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και από ό,τι με τραβούσε συνεχώς μακριά από τον ίδιο μου τον εαυτό. Στην αρχή το ονόμαζα “υγιή εγωισμό”. Αλλά σήμερα ξέρω ότι είναι αυταγάπη.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να θέλω να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλλα πολύ λιγότερο. Σήμερα κατάλαβα ότι αυτό το λέμε μετριοφροσύνη.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω περισσότερο τη στιγμή όπου όλα συμβαίνουν. Έτσι σήμερα, ζω την κάθε μέρα και αυτό το λέω ικανοποίηση.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι η σκέψη μου μπορεί να με κάνει μίζερο και άρρωστο. Όταν όμως επικαλέστηκα τις δυνάμεις της καρδιάς μου, η λογική απέκτησε έναν πολύτιμο σύντροφο. Αυτή τη σχέση την ονομάζω σήμερα σοφία της καρδιάς.
Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και τα προβλήματα με τον εαυτό μας και τους άλλους γιατί καμιά φορά, ακόμα και τα άστρα εκρήγνυνται και δημιουργούνται νέοι Γαλαξίες. Σήμερα ξέρω ότι αυτό είναι η ζωή!
Τι υπέροχο κείμενο για την αυταγάπη! Μπορείτε σίγουρα να δείτε ότι ο Τσάρλι ήταν ένας σοφός άντρας που έμαθε πολλά κατά τη διάρκεια της ζωής του. Αυτό το ποίημα μας υπενθυμίζει δυναμικά ότι υπάρχει κάποιο μάθημα σε όλες τις εμπειρίες της ζωής μας.
Παρόλο που μπορεί να μην είμαστε σε θέση να το δούμε εκείνη τη στιγμή, εκ των υστέρων μπορεί να ανακαλύψουμε πώς αυτά τα μαθήματα που μας έδωσε η ζωή, μας εξυπηρέτησαν κατά κάποιο τρόπο. Κάθε γραμμή από το ποίημα μοιράζεται μαζί μας ένα μάθημα που μπορούμε να το έχουμε στο μυαλό μας όταν έχουμε εκείνο το αίσθημα πως δεν είμαστε αρκετά καλοί και δεν ξέρουμε πού θέλουμε να βρισκόμαστε.
Είναι η αγάπη προς τον εαυτό κάτι με το οποίο παλεύει κάποιος; Πιστεύω ότι το να μάθει να αποδέχεται κάποιος τον εαυτό του όπως είναι , γνωρίζοντας ταυτόχρονα που θα ήθελε να βελτιωθεί, είναι ένα ισόβιο ταξίδι.
Πηγή awakengr.com