Όλες οι σχέσεις, φιλικές, επαγγελματικές, εpωτικές κρέμονται από ένα λεπτό σχοινί που λέγεται εμπιστοσύνη! Αν ξεφτίσει έστω και λίγο, η αντίστροφη μέτρηση μόλις έχει ξεκινήσει… το τέλος των σχέσεων δεν θα αργήσει να έρθει… Άλλοτε τελειώνει αναίμακτα με μια απλή απομάκρυνση και αίσθημα ανακούφισης, άλλοτε με πικρία, απογοήτευση ή ακόμη και μίσος… Αισθήματά που ριζώνουν στην ψυχή μας και μας κρατάνε δέσμιους μιας ψυχικής κατάστασης που μόνο κακό μπορεί να μας κάνει.
«Σε εμπιστεύομαι». Είναι μια φράση πολύ τιμητική για εκείνον που την λαμβάνει, εξίσου σημαντική για εκείνον που την εκφράζει αφού πάνω σε αυτήν βασίζονται οι προσδοκίες που έχει για το άτομο που την έχει συνδέσει. Προσδοκίες που συνοδεύονται με κατάθεση ψυχής, αφοσίωση, αγάπη, ειλικρίνεια! Τι γίνεται όμως αν το σχοινί κοπεί; Αν ο παραλήπτης δεν φανεί αντάξιος και ανταποδώσει με τον χειρότερο τρόπο; την προδοσία;
Τότε είναι η στιγμή που ο αποστολέας της αγάπης και της αφοσίωσης, κατηγορεί τον εαυτό του πως ήταν ευκολόπιστος και νιώθει τον κόσμο γύρω του να καταρρέει από την απογοήτευση ενώ η οργή τον πλημμυρίζει! Πώς μπόρεσε να το κάνει σε μένα; Και όμως μπόρεσε! Μην ξεχνάτε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν μάθει να εκτιμούν, που δεν θα διστάσουν μπροστά στο όποιο προσωπικό τους όφελος να προδώσουν οποιονδήποτε, με οποιοδήποτε κόστος.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν θα γνωρίζουν ποτέ την αληθινή αγάπη και συνεπώς την πραγματική ευτυχία γιατί δεν μπορούν να προσφέρουν! Θέλουν μόνο να παίρνουν! Και αν κάποιος δεν προσφέρει δεν θα νιώσει ποτέ την γαλήνη να πλημμυρίζει την ψυχή του καθώς και την πληρότητα στην ζωή του! Ίσως αυτή να είναι η μεγαλύτερη τιμωρία τους!
Συγγραφέας Μαρία Αρφαρά
Πηγή: enallaktikidrasi.com