Για τη γνωριμία του με τη Μαρέβα Γκραμπόφσκι μίλησε σε συνέντευξή του ο πρωθυπουργός. Όπως ανέφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης: «Ήταν φοιτητικός έρωτας. Γνωριστήκαμε στο Χάρβαρντ. Την βοήθησα σε μια εργασία Στατιστικής».
Αναφορικά με το διάστημα που έμειναν χώρια, είπε:
«Έχω μιλήσει πολλές φορές για την Μαρέβα. Εγώ θα πω μια κουβέντα μόνο που ίσως δεν έχω ξαναπεί. Και να μην τα είχαμε καταφέρει να σώσουμε τον γάμο μας και τα καταφέραμε με μεγάλη προσπάθεια και είμαστε πολύ υπερήφανοι γι΄αυτό…. τα ίδια πράγματα πιστεύω θα έλεγε η Μαρέβα, με αυτά τα οποία είπα σε αυτή την συνέντευξη.
Έχουμε μια σχέση πολύ μεγάλη. Βαθιά αγάπη, βαθιά εκτίμηση. Βαθύτατο θαυμασμό και σεβασμό του τι κάνει ο άλλος. Περνάμε καλά μαζί. Γελάμε μαζί πολύ. Τα παιδιά μας είναι η πρώτη μας προτεραιότητα. Μοιραζόμαστε τα βάρη όσο καλύτερα μπορούμε και ξεδιπλώνοντας το άλμπουμ των δικών μας προσωπικών αναμνήσεων, δεν θα δείτε κάτι διαφορετικό, νομίζω, από το άλμπουμ μιας οικογένειας η οποία στην πρώτη προτεραιότητα έχει τα παιδιά της.
Δεν είμαστε εμείς μια συνηθισμένη οικογένεια, εκ των πραγμάτων. Είμαστε μια κανονική οικογένεια όμως. Με την έννοια ότι το νοιάξιμο του κάθε γονιού, πάνω και πέρα από όλα είναι το καλό των παιδιών του. Περάσαμε και τις δυσκολίες μας, μεγάλες δυσκολίες, βγήκαμε πιο δυνατοί».
Ο ίδιος πιστεύει ότι το διαζύγιο δεν πρέπει να είναι η εύκολη λύση: «Δεν θα έπρεπε να είναι. Μιλώντας και εκ πείρας, δεν είναι. Αν ένας γάμος δεν μπορεί με τίποτα να στεριώσει προφανώς εκεί θα καταλήξει, στο διαζύγιο. Αλλά αξίζει πάντα τον κόπο να κάνει κανείς την επιπρόσθετη προσπάθεια, αν υπάρχει εκτίμηση, σεβασμός και βαθιά αγάπη. Γιατί πολλές φορές νομίζουμε ότι παίρνοντας μια τέτοια απόφαση τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα και διαπιστώνουμε ότι τελικά δεν ισχύει αυτό. Αλλά αξίζει τον κόπο να κάνει κανείς την επιπρόσθετη προσπάθεια να κρατήσει μια σχέση ζωντανή. Και να πω και κάτι που μπορεί να ακουστεί και λίγο παράξενο: όχι για τα παιδιά.
Κανείς γάμος δεν πρέπει να σωθεί αν δεν υπάρχει σεβασμός, αγάπη και εκτίμηση, μόνο και μόνο, το ακούω και αυτό, είμαστε «μαζί γιατί πρέπει να μείνουμε μαζί για τα παιδιά». Όχι, οι άνθρωποι πρέπει να είναι μαζί αν πληρούνται οι βασικές προϋποθέσεις μιας καλής και ποιοτικής σχέσης και πρέπει πάνω από όλα, για μένα το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή είναι να γινόμαστε καλύτεροι, να μαθαίνουμε.
Όπως είπα, καλύτερα μαθαίνουμε από τα λάθη των άλλων αλλά να μαθαίνουμε και από τα δικά μας λάθη, γιατί όλοι το ίδιο κάνουμε. Όλοι κάνουμε λάθη. Και κυρίως να μπορούμε να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη, την δύσκολη στιγμή να μην ρίχνουμε απλά την ευθύνη στον άλλον. Να λέμε, ωραία, και εμείς οι ίδιοι τι κάναμε, για να μπορέσουμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα; Μερικές φορές και ως λαός, μας αρέσει να το κάνουμε αυτό.
Πάντα φταίει κάποιος άλλος. Φταίνε οι ξένοι, φταίνε μόνο τα μνημόνια. Νομίζω ότι μετά από δέκα χρόνια κρίσης έχουμε περάσει από μια πολύ ενδιαφέρουσα και σκληρή, αλλά και με ένα παράξενο τρόπο, δημιουργική διαδικασία συλλογικής αυτογνωσίας».