Δεν θέλω να γράψω κάτι συναισθηματικό. Πόσο γαμάτοι είμαστε και πόσο σούπερ ήρωες και πόσο καλά τα καταφέρνουμε και μπράβο μας και ώπα στην υγειά μας. Η κατάσταση, κάτι τέτοιες μέρες ειδικά, δεν χωρά συναισθηματισμούς.Τί θα πει αυτό;
Από την Κυριακή Χαριτάκη
Για το Singleparent.gr
Θα πει πως, όπως έχω γράψει σε παλαιότερο άρθρο μου, οι μονογονείς είμαστε πεταμένοι από το κράτος. Ενώ υπάρχουν κάποια προνόμια-έστω ελάχιστα-για πολύτεκνους και ΑΜΕΑ (που ναι φυσικά καλώς υπάρχουν) για εμάς τις μονογονεϊκές δεν υπάρχει τίποτα. Παίρναμε κάποτε ένα επίδομα πενιχρό, το επίδομα απροστάτευτου τέκνου, το έκοψαν κι αυτό. Στις προκηρύξεις ΑΣΕΠ κάνουν ό,τι τους γουστάρει. Πότε θεωρούν τους διαζευγμένους, μονογονείς πότε όχι, ανάλογα τα κέφια. Στις δημόσιες υπηρεσίες και στα αστυνομικά τμήματα, έχουν πλήρη άγνοια. Και όχι μόνο έχουν πλήρη άγνοια αλλά ταλαιπωρούν και κόσμο που δεν έχει που να αφήσει τα παιδιά του και τα σέρνει παραμάσκαλα για το τίποτα. Όσο για τους χήρους; Κλάφτα. Με τη σύνταξη που παίρνουν, από θαύμα ζουν!
Υπάλληλοι ζητάνε από ανύπαντρες μητέρες με αναγνωρισμένο παιδί, απόδειξη ότι είναι μονογονείς (δεν υπάρχει αποδεικτικό μονογονεϊκής ιδιότητας, είναι προϊόν της φαντασίας τους και μόνο). Άλλοι υπάλληλοι, ζητάνε υπογραφή απ’ τον πατέρα εκτός γάμου για το οτιδήποτε αφορά το παιδί ενώ ο νόμος ορίζει ξεκάθαρα ότι την επιμέλεια και τη μέριμνα ασκεί η άγαμη μητέρα. Άλλοι πάλι, ζητάνε υπογραφή και από τους δύο γονείς όταν πρόκειται για έκδοση διαβατηρίου, αψηφώντας τον νέο νόμο που ορίζει ότι υπογραφή χρειάζεται ΜΟΝΟ από τον γονιό που έχει την επιμέλεια. Δεν υπάρχει γνώση, δεν υπάρχει ενημέρωση, δεν υπάρχει ούτε καν ενδιαφέρον να προσαρμοστούν οι δημόσιοι υπάλληλοι στη νέα πραγματικότητα. Πλέον νόμος είναι τί θα κατεβάσει η γκλάβα του καθενός εκείνη τη στιγμή που πας να σε εξυπηρετήσει, ανάλογα με το αν έχει πιει καφέ ή όχι.
Όσο για το διαζύγιο; Εκεί να δεις!
Πατεράδες καλούν την Αστυνομία 100 φορές γιατί οι μανάδες, δεν τους δίνουν τα παιδιά και το περιπολικό δεν έρχεται ποτέ.
Μανάδες κυνηγάνε εις το διηνεκές τον πατέρα να δώσει διατροφή κι όταν του κάνουν μήνυση, ο νόμος δεν τους κάνει τίποτα.
Πατεράδες αποξενωμένοι απ’ τα παιδιά τους, πάνε στο διάλειμμα του σχολείου να τα δουν, και κάποιοι “εκπαιδευτικοί” παράτυπα δεν τα αφήνουν καν να πλησιάσουν.
Μανάδες κάνουν 100 δουλειές να μεγαλώσουν μόνες τα παιδιά τους, γιατί ο πατέρας κρύβει έσοδα και κάνει τον Κινέζο.
Πατεράδες παλεύουν να αναγνωρίσουν τα παιδιά τους και τα δικαστήρια αργούν τόσο πολύ που το παιδί φτάνει 5 και 7 ετών και γνωρίζει άλλον για πατέρα.
Παππούδες που μαραζώνουν μακριά απ’ τα εγγόνια τους γιατί ο κάθε ένας νομίζει πως τα παιδιά τα έκανε μόνος του και του ανήκουν.
Κύριε Μητσοτάκη, θέλουμε επιτέλους να κάνετε κάτι και για εμάς.
Θέλουμε να επαναφέρετε το επίδομα απροστάτευτου τέκνου.
Θέλουμε να αυξήσετε τις συντάξεις των χήρων γονιών.
Θέλουμε εφαρμογή των νόμων. Να υπάρχουν άμεσες κυρώσεις για όσους δεν καταβάλλουν διατροφή αλλά και για όσους αποξενώνουν τα παιδιά από τον άλλο γονιό.
Θέλουμε δημοσίους υπαλλήλους που να ξέρουν τί τους γίνεται και να μην μας ταλαιπωρούν.
Θέλουμε να ψηφιστεί νόμος που να ορίζει ΞΕΚΑΘΑΡΑ τί νοείται ως μονογονέας.
Θέλουμε να είμαστε ειδική κατηγορία στους διαγωνισμούς ΑΣΕΠ.
Θέλουμε να υποχρεώσετε τους εργοδότες να προσλαμβάνουν μονογονείς, στην ανάγκη επιδοτήστε τους.
Θέλουμε να υπάρχουν οικογενειακά δικαστήρια.
Θέλουμε να αλλάξετε τα κριτήρια για το κοινωνικό μέρισμα, το ότι ένας μόνος γονιός φιλοξενείται δεν τον κάνει πλούσιο.
Φιλοκξενείται γιατί πρέπει κάποιος να του κρατήσει τα παιδιά να πάει για δουλειά.
Γιατί με τα 300 ευρώ που παίρνει δεν μπορεί να πληρώνει νοίκια φώτα και νερά.
Θέλουμε να μας λογαριάζετε!
Ό,τι κάνατε αυτές τις μέρες για τον Κορονοϊό, που παραδέχομαι ότι λειτουργήσατε άψογα, έτσι θέλουμε να πράξετε επιτέλους και για’ μας.
Για να μπορεί η σημερινή μέρα να μην είναι μια λεζάντα σε έναν τοίχο.
Για να μην είναι η μονογονεϊκή ζωή μας, κάθε μέρα ένας τοίχος.
Κυριακή Χαριτάκη