Σύνδρομο Down έχει η Λωξάντρα, 27 χρόνων, από τη Θεσσαλονίκη. Αποφάσισε μέσα στο lockdown να ζωγραφίσει με ιδιαίτερα σχέδια τους κοινόχρηστους χώρους της πολυκατοικίας στην οποία διαμένει.
Η Λωξάντρα χρησιμοποιούσε τις σκάλες της πολυκατοικίας της για να γυμνάζεται. Καθώς ανεβοκατέβαινε τα πολλά σκαλοπάτια της, παρατήρησε ότι ο χώρος του κλιμακοστασίου, μεταξύ 3ου και 4ου ορόφου ήταν πολύ μουντός και άδειος. Σκέφτηκε, λοιπόν, ότι ήταν ο πιο κατάλληλος για να εκθέσει εκεί τις καλλιτεχνικές της δημιουργίες.
Έτσι, σήμερα, οι τοίχοι του κλιμακοστασίου φιλοξενούν 36 από τα 85 συνολικά πορτραίτα ζωγραφικής της, τα οποία δημιούργησε το περασμένο καλοκαίρι. Το στήσιμο της πρωτότυπης αυτής γκαλερί έγινε με τη βοήθεια της ομάδας «Εν δυνάμει», μιας κολλεκτίβας νέων καλλιτεχνών με ή χωρίς αναπηρία. Επίσης, στο πλευρό της Λωξάντρας βρίσκεται και η ηθοποιός και σκηνοθέτρια Ελένη Δημοπούλου, μαζί με την οποία η νεαρή καλλιτέχνις ανέπτυξε μια ειδική τεχνική δημιουργίας πορτραίτων, την οποία μάλιστα διδάσκουν πλέον.
Τα πορτραίτα, όπως λέει η ίδια, τα εμπνέεται από τους φίλους της. Tους φέρνει στο νου της και στη συνέχεια ζωγραφίζει. Όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε όμως, κανένα από τα πορτραίτα δεν είναι ίδιο με ένα άλλο. Μάλιστα, πίσω από κάθε πορτραίτο είναι σημειωμένο ένα διαφορετικό όνομα, ηλικία και μικρή προσωπική ιστορία.
Σύνδρομο Down: όλοι οι άνθρωποι δηλαδή είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό αλλά πολύ διαφορετικοί και μοναδικοί
Ποιο είναι το μήνυμα πίσω από όλο αυτό το εγχείρημα; Ο Γιώργος – Ζήσης Μπιλιώνης, μέλος της ομάδας «Εν Δυνάμει» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Γενικά, όλη αυτή η προσπάθεια, στηρίζεται στον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο, ότι όλοι οι άνθρωποι δηλαδή είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό αλλά πολύ διαφορετικοί και μοναδικοί. Έτσι, και όλα τα πορτρέτα που έχει κάνει η Λωξάνδρα είναι με τον ίδιο τρόπο- δύο κύκλοι, ένας μικρός και ένας μεγάλος- αλλά κανένα πρόσωπο δεν είναι το ίδιο».
Οι υπόλοιποι κάτοικοι της πολυκατοικίας δήλωσαν πολύ χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι με αυτή την εικαστική παρέμβαση στο κλιμακοστάσιο της πολυκατοικίας «γιατί τη θεωρούν όαση στο καθημερινό ανεβοκατέβασμα των σκαλιών».