Η ιστορία αυτή κάνει το γύρο του Διαδικτύου. Ο Ιρλανδός άντρας έζησε μόνος του για 112 ημέρες ταξιδεύοντας ασταμάτητα κάνοντας κωπηλασία. Το κατόρθωμα είναι απίστευτο , αν μάλιστα σκεφτούμε ότι κατάφερε να φτάσει από τη Νέα Υόρκη στην Ιρλανδία και μάλιστα χωρίς να ξέρει να κολυμπάει, πάνω σε ένα πλεούμενο.
Μετά από 112 ημέρες σχεδόν μοναχικής ζωής ανάμεσα σε άγρια κύματα με μόνη παρέα την περίεργη περαστική φάλαινα, ο Ιρλανδός Damian Browne επέστρεψε αυτή την εβδομάδα στη στεριά, και έγινε ο πρώτος άνθρωπος που διέσχισε τον Ατλαντικό χωρίς υποστήριξη κωπηλατώντας από τη Νέα Υόρκη στο Galway της Ιρλανδίας, σύμφωνα με την ομάδα του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Damian Browne (@auld_stock)
Δεν ήξερε να κολυμπάει!
Το κατόρθωμα είναι ακόμη πιο αξιοσημείωτο επειδή ο Browne δεν μπορεί να κολυμπήσει – και δεν σκοπεύει να μάθει σύντομα. Μετά από προπονήσεις στον ποταμό Χάντσον της Νέας Υόρκης κατά τις οποίες απέφυγε τα φέριμποτ και πέρασε το Άγαλμα της Ελευθερίας, ο Browne, 42 ετών, έφυγε από το Chelsea Piers στο Μανχάταν τον Ιούνιο, διανύοντας σχεδόν 3.000 μίλια μέχρι το σπίτι του στο Galway της δυτικής Ιρλανδίας, διασχίζοντας τον Ατλαντικό Ωκεανό.
«Πρέπει πραγματικά να ξέρεις τι κάνεις, νοητικά, όσο είσαι εκεί έξω», δήλωσε στην Washington Post κατά την επιστροφή του στη στεριά και την υποδοχή του ήρωα. «Νιώθω υπέροχα που επέστρεψα», είπε. «Είναι ωραίο να είσαι ζωντανός».
Είχε ξεκινήσει μαζί με τον σύντροφό του στην κωπηλασία, τον Fergus Farrell, ο οποίος με τον δικό του προσωπικό άθλο έμαθε ξανά να περπατάει μετά από έναν καταστροφικό τραυματισμό. Οι δύο άνδρες είχαν ως στόχο να καταρρίψουν το παγκόσμιο ρεκόρ για την ταχύτερη κωπηλασία χωρίς υποστήριξη κατά μήκος του Ατλαντικού, που έχει ολοκληρωθεί με επιτυχία μόνο περίπου δώδεκα φορές, σύμφωνα με την ομάδα του. Όμως, την 13η ημέρα, ο Farrell αρρώστησε και έπρεπε να απομακρυνθεί ιατρικά, αφήνοντας τον Browne μόνο του με ένα τρομακτικό έργο μπροστά του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Damian Browne (@auld_stock)
Η αποστολή στην Ιρλανδία
Η αποστολή τότε μετατράπηκε από μια προσπάθεια παγκόσμιου ρεκόρ σε μια εξαντλητική δοκιμασία προσωπικής αντοχής, ωθώντας τον Browne στα όριά του, όπως είπε. «Σωματικά, είναι απίστευτα επίπονο. Είναι απλώς ένα αδυσώπητο έργο, ο φόρτος εργασίας καθημερινά ήταν απολύτως τεράστιος», δήλωσε. «Υπήρχαν στιγμές μοναξιάς και στιγμές ευφορίας – είναι ένα συναισθηματικό τρενάκι του λούνα παρκ».
Είχε καλή προπόνηση ως πρώην επαγγελματίας Ευρωπαίος παίκτης ράγκμπι, αλλά από τότε που αποσύρθηκε, έχει στρέψει την προσοχή του σε ακραίες αποστολές και λέει ότι το κάνει για την πνευματική ευελιξία όσο και για τη σωματική πρόκληση. «Όλη μου η οπτική γύρω από τις ακραίες περιπέτειες και την αντιμετώπιση της αγχωτικής κατάστασης που προκαλούν είναι να παραμένω όσο το δυνατόν πιο ουδέτερος», εξηγεί στην εφημερίδα Washington Post. «Έχει να κάνει με τον έλεγχο του μυαλού σου και την πραγματική αυτογνωσία».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Damian Browne (@auld_stock)
Οι αντίξοες συνθήκες
Ένα δύσκολο κατόρθωμα όταν μάχεσαι με γιγαντιαία κύματα, παγωμένες θερμοκρασίες και ώρες έντονης, μοναχικής κωπηλασίας. Όσο βρισκόταν στο 6,2 μέτρων, κατά παραγγελία, κωπηλατικό σκάφος του, που ονομάστηκε χαϊδευτικά “Cushlamachree” (“γλυκιά μου” στα ιρλανδικά), ο Browne ζούσε με 10.000 θερμίδες την ημέρα από ενυδατωμένες μερίδες φαγητού, είχε μια μικρή μονάδα αφαλάτωσης επί του σκάφους που του επέτρεπε να πίνει καθαρό νερό και κοιμόταν μερικές ώρες κάθε βράδυ σε μια μικροσκοπική καμπίνα δύο μέτρων που αποκαλούσε «άσυλο», όπου επίσης αποθήκευε το GPS και τον ραδιοεξοπλισμό του. Αλλά το κύριο μέλημά του ήταν η θάλασσα – κωπηλατώντας πολύ και σκληρά για περισσότερες από 11 σκληρές ώρες την ημέρα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Damian Browne (@auld_stock)