Άστεγη λέκτορας: Η νεαρή της ιστορίας μας ήταν λέκτορας στο πανεπιστήμιο αλλά τα έβγαζε δύσκολα πέρα οικονομικά. Αναγκάστηκε να μένει σε σκηνή στον δρόμο για δύο ολόκληρα χρόνια, αφού δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά ένα δικό της σπίτι.
Άστεγη λέκτορας: Η ιδιαίτερη ιστορία της
Όπως πολλοί διδακτορικοί φοιτητές, η Aimée Lê χρειαζόταν την ωριαία αμειβόμενη εργασία της – ως λέκτορας αγγλικών – για να τα φέρνει βόλτα. Αυτό όμως που δεν φαντάστηκαν ποτέ οι μαθητές της, ήταν ότι για δύο χρόνια ενώ τους δίδασκε ζούσε σε μια σκηνή. Η Lê αποφάσισε να ζήσει έξω ως έσχατη λύση όταν αντιμετώπισε μια απότομη αύξηση ενοικίου στο τρίτο έτος του διδακτορικού της στο Royal Holloway του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και συνειδητοποίησε ότι δεν θα μπορούσε να αντέξει οικονομικά ένα διαμέρισμα και να καλύψει όλα της τα έξοδα βάσει των εισοδημάτων της στην έρευνα και τη διδασκαλία. Την ιδιαίτερη ιστορία της, παρουσιάζει η Guardian.
«Έκανε κρύο. Ήταν μια μικρή σκηνή για ένα άτομο, πράγμα που σήμαινε ότι μετά από λίγο ζέσταινε. Υπήρχαν όμως μέρες που θυμάμαι ότι ξυπνούσα και η σκηνή μου ήταν σε έναν κύκλο χιονιού. Όταν δεν έκανα το διδακτορικό μου ή άλλη δουλειά, μάθαινα πώς να κόβω ξύλα ή να ανάβω φωτιά», θυμάται. Αποθήκευσε τα βιβλία της στο μεταπτυχιακό γραφείο για να μην καταστραφούν και έκανε ντους στο πανεπιστήμιο. «Δεν το είπε ακριβώς» στους γονείς της, λέγοντάς τους ότι έμενε σε μια οικολογική φάρμα για να μην τους ανησυχήσει.
Άστεγη λέκτορας: Η διπλή ζωή της καθηγήτριας
Ούτε το είπε στο πανεπιστήμιό της, το οποίο ανέφερε ότι η ευημερία όλων των φοιτητών του ήταν πρωταρχικής σημασίας και ότι ενθάρρυνε όποιον δυσκολεύεται να ζητήσει υποστήριξη. Η Lê λέει ότι έκανε διπλή ζωή, φοβούμενη ότι θα μπορούσε να βλάψει την επαγγελματική της φήμη αν οι άνθρωποι γνώριζαν ότι ήταν άστεγη. «Έλαβα καλές κριτικές από μαθητές. Βαθμολόγησα 300 Γενικά Πιστοποιητικά Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε ένα λόμπι ξενοδοχείου. Οργάνωσα ακόμη και ένα διεθνές συνέδριο. Δούλευα σε πολύ υψηλό επίπεδο και ήμουν απίστευτα συγκεντρωμένη», λέει.
Σύμφωνα με την Ένωση Πανεπιστημίων και Κολλεγίων, τα δεινά των νέων ακαδημαϊκών που επιθυμούν απεγνωσμένα να εδραιώσουν σταθερά την καριέρα τους, επιδεινώνεται. Ανάμεσα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, είναι οι άδικες αμοιβές, ο «μη βιώσιμος» φόρτος εργασίας και οι περιστασιακές συμβάσεις. «Νομίζω ότι οι μαθητές είχαν κάθε προσδοκία ότι έπαιρνα μισθό για τη δουλειά μου. Νομίζω ότι αυτό υποθέτουν παντού οι φοιτητές: ότι είμαστε καθηγητές με σωστές συμβάσεις. Τους είπα ότι δεν ήταν έτσι, αλλά σκέφτηκα ότι το να τους πω ότι μένω έξω ήταν ένα βήμα πολύ μακριά», αναφέρει η Lê.