Η Γεωργιέλλη είναι η μοναχοκόρη και το μονάκριβο παιδί του Γιάννη Σηφογιαννάκη και της Δέσποινας Μαστοράκη. Η νεαρή απόφοιτος κατάφερε να διαπρέψει στις εξετάσεις της παρά την εύθραυστη ψυχολογική κατάσταση της και της οικογένειά της.
Η ιστορία της μαθήτριας
Ένα ευγενικό, ευαίσθητο, καλοαναθρεμμένο κορίτσι που από πολύ μικρή ηλικία ήταν ασυνήθιστα συνειδητοποιημένο, με συγκριμένους στόχους, επιμελής και συνεπής στις μαθητικές της υποχρεώσεις, ταπεινή και πάντα πρόσχαρη και χαμογελαστή γιατί «δεν της άρεσε να στενοχωρεί τους ανθρώπους γύρω της».
Ξεκίνησε συστηματικά την προετοιμασία της για τις Πανελλήνιες από πέρυσι. Μεγάλος αγώνας και θυσίες, με θερμούς συμπαραστάτες τους γονείς της και τους δασκάλους της. Δύσκολη η πρόκληση και για κείνη και για όλα τα παιδιά της γενιάς της που βίωσαν την πανδημία και τα συνακόλουθα της. Από το Γενικό Λύκειο πήγε στο 1ο ΕΠΑΛ διότι η Σχολή προτίμησης της είχε πολύ υψηλή βάση.
Εγερτήριο στις 5 τα χαράματα, διάβασμα , σχολείο φροντιστήριο, διάβασμα και λίγος ύπνος, ήταν το καθημερινό της πρόγραμμα. Η εγγενής δυσκολία της στην ορθογραφία και η υποχρέωση της εκτός από γραπτές εξετάσεις να δίνει και προφορικές, καθιστούσαν τον προσωπικό της αγώνα ακόμη πιο απαιτητικό. Δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ.
Λίγους μήνες πριν τις Πανελλήνιες, ο μπαμπάς της «έφυγε» αιφνίδια από τη ζωή. Το πλήγμα ήταν τόσο ισχυρό που υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκε να τα παρατήσει. Χάρη στην υποστήριξη της μητέρας της που ουδέποτε την πίεσε και τη συμπαράσταση των δασκάλων της, συνέχισε την προσπάθεια, αφού μεσολάβησε ένα χρονικό διάστημα πένθους και ανασφάλειας.
Η συνέχεια της ιστορίας
Έδωσε γραπτές πανελλήνιες εξετάσεις στο Ρέθυμνο και προφορικές στα Χανιά. Η Γεωργιέλλη Σηφογιαννάκη συγκέντρωσε 19.175 μόρια. Περνά σε όποια Σχολή του 3ου Επιστημονικού Πεδίου επιθυμεί. Εκείνη επιθυμεί τη φοίτηση της στη Τμήμα Νοσηλευτικής του ΕΛΜΕΠΑ.
Η περίπτωση τη Γεωργιέλλης δεν είναι η μοναδική. Είναι όμως σπάνια. Και σίγουρα είναι ικανή να εμπνεύσει τους νέους μας στην επιδίωξη της αριστείας. Μετά από τόσες δυσκολίες που βιώσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε, νέοι όπως η Γεωργιέλλη μας τροφοδοτούν την ελπίδα και την αισιόδοξη μελλοντική προοπτική που έχουμε ανάγκη.