Καλησπέρα σας. Με λένε Λουκία, είμαι 45 χρονών και έχω μια κόρη 25. Με τον μπαμπά της χωρίσαμε όταν ήταν μικρή και πέρσι πέθανε. Όλα αυτά τα χρόνια δεν ασχολούνταν έτσι κι αλλιώς, οπότε τη μεγάλωσα μόνη μου. Τη λατρεύω την κόρη μου, θυσίασα τα πάντα και την προσωπική μου ζωή ακόμα για να τη μεγαλώσω. Τώρα όμως είμαι μπερδεμένη και πανικόβλητη.
Πέρσι η κόρη μου, μου γνώρισε ένα παλικάρι, 30 χρονών αυτός. Όταν τον είδα έπαθα σοκ. Και εκείνος παραήταν εκδηλωτικός αλλά δεν έδωσα σημασία, νόμιζα ότι το έκανε για να με κάνει να τον συμπαθήσω. Μετά κατάλαβα ότι ενδιαφέρονταν πραγματικά. Τυχαία αγγίγματα, καρφώματα με τα μάτια. Δεν ήθελα και πολύ. Ξύπνησε μέσα μου ό,τι κοιμόταν τόσα χρόνια. Το έπνιξα ομως για χάρη της κόρης μου και της ευτυχίας της. Μέχρι πριν από ένα μήνα….
Πριν από ένα μήνα, χτύπησε το κουδούνι και ήταν αυτός. Ήρθε να πάρει μια ζακέτα του, που είχε ξεχάσει από το προηγούμενο βράδυ. Η κόρη μου έλειπε στη δουλειά της. Με το που μπήκε μέσα, μου όρμησε. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ, το κάναμε. Δεν θέλω να πληγώσω την κόρη μου αλλά τί να κάνω κι εγώ, είμαι και γυναίκα εκτός από μάνα και λύγισα. Το έκοψα αμέσως, του ειπα ότι δεν θα ξαναγίνει κι έχει ξεφύγει. Μέχρι που έκανε πρόταση γάμου στην κόρη μου για να μην με χάσει όπως μου είπε και τα Χριστούγεννα αρραβωνιάζονται…
Τί να κάνω, πώς να ξεφύγω απ’ όλο αυτό;
Λουκία