Η συγκινητική εξομολόγηση της Δανάης, μιας γυναίκας που όταν ήταν παιδί, αναγκάστηκε να βιώσει εντάσεις μέσα στο σπίτι και να μεγαλώσει απομονωμένο, ύστερα από κακή διαχείριση της ανατροφής της.
Διαβάστε το κείμενο της Δανάης
Όπως πάρα πολλά ζευγάρια έτσι και οι δικοί μου γονείς χώρισαν. Πλέον μου φαίνεται περίεργο να ακούω γονείς φίλων ότι είναι μαζί, παρόλο που περιμένω το πρώτο μου παιδάκι και πρόκειται να παντρευτώ.
Πάρα πολύ σύντομα λοιπόν, οι γονείς μου χώρισαν για απιστία από τη μεριά του μπαμπά μου όταν ήμουν 12. Αρκετά συνειδητοποιημένα είπα ότι είναι καλύτερο να χωρίσουν σε αντίθεση με τον κατά 2 χρόνια μεγαλύτερο αδερφό μου που τους ήθελε πάση θυσία μαζί. Το πρόβλημα δεν ήταν ότι χώρισαν. Ήταν οι φασαρίες και οι τσακωμοί που δεν είχαν τελειωμό. Που όλα τα ξεκινούσε η μητέρα μου. Καταλαβαίνω ότι η μητέρα μου πληγώθηκε και δεν θέλω με τίποτα να δικαιολογήσω τον πατέρα μου αλλά όταν λες συνέχεια “τα παιδιά και τα παιδιά” πρέπει να καταλάβεις τα εξής:
1) Δεν ξεκινάς φασαρίες από το τίποτα μέσα στη νύχτα. Αφού μας σκέφτεσαι λοιπόν γιατί με πετούσες από το κρεβάτι μου με πόδια να τρέμουν και να μην ξέρω από που μου ήρθε;
2) Ο, τι διαφορές έχεις με τον πατέρα μου ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ, λύσε τις όταν δεν είμαστε μπροστά.
3) Μιλάς πολύ. Μαθαίνω λεπτομέρειες για το γάμο σου και τη ζωή σας που δεν θα έπρεπε να ξέρω γιατί είμαι ΠΑΙΔΙ σας. Ξεπερνάς γραμμούλες και με κάνεις να αισθάνομαι άβολα.
4) Μη με κάνεις να βλέπω τον πατέρα μου σαν εχθρό. Με έβαλες απέναντί του τόσες φορές. Για τα λεφτά κυρίως. Και να πω ότι δεν έδινε; Έδινε και με το παραπάνω. Ένα εξαιρετικό ποσό κάθε μήνα συν χωριστά ένα διόλου ευκαταφρόνητο χαρτζιλίκι εβδομάδας στον καθένα μας. Γιατί λοιπόν έλεγες ότι δεν κάνει τίποτα; Που πάσχιζε να μας βλέπει, να μας κάνει όλα τα χατίρια μόνο και μόνο επειδή φοβόταν μη και δεν του ξαναμιλήσουμε; Πόσες φορές του φέρθηκα αισχρά και τον έκανε ένα 15χρονο να κλαίει σαν μικρό παιδί;
5) Δεν ήθελες κανένα συγγενή του να μας πλησιάζει και να μας μιλάει. Τους κλείναμε τηλέφωνα στη μούρη, τους φωνάζαμε γιατί έτσι μας είπες να κάνουμε. Ευτυχώς για μένα που τα κατάλαβα κάποια στιγμή και πρόλαβα να δω τη γιαγιά μου πριν πεθάνει!
6) Κάθε τι που έκανε ήταν στραβό και πάντα προσπαθούσε να σου κάνει κακό. Πόσο παρανοϊκή είχες καταντήσει!
Η δουλειά σου μαμά ήταν να φέρνεις ισορροπίες. Σε πλήγωσε, το ξέρω. Δεν έφταιγα εγώ, δεν έφταιγε ο αδερφός μου. Σε ένα χωρισμό φταίνε δυο. Δεν ήσουν ποτέ εύκολος άνθρωπος αλλά ούτε αυτό μπορείς να καταλάβεις. Δεν μπορώ να σταυρώνω κάθε μέρα τον πατέρα μου και δεν μπορείς να το καταλάβεις. Τώρα πια μεγάλωσα και τώρα πια ξέρω και καταλαβαίνω πολλά περισσότερα απ’ ότι νομίζεις. Μακάρι μια μέρα να καταλάβεις!
Δανάη