Ήταν ο γκρινιάρης δήμαρχος στην ταινία «Η κυρά μας η μαμή», και ο μεθύστακας στην ταινία «Η καφετζού» που απευθυνόταν στον αστυνομικό λέγοντας του: «Γιατί να μου το πει αυτό κύριε πόλιτσμαν?…Γιατί να μου το πει αυτό; Πόλιτσμαν: Τι σου είπε δηλαδή; Δεν θυμάμαι αλλά γιατί να μου το πει; Έτσι;»
Ο λόγος για τον ηθοποιό Γιώργο Δαμασιώτη που μπορεί να μην έπαιζε πρωταγωνιστικούς ρόλους στον κινηματογράφο αλλά έμεινε στη συνείδηση του κοινού για τις ερμηνείες και τις αστείες ατάκες του….
Γεννήθηκε το 1900 στον Βόλο και σε νεαρή ηλικία γοητεύτηκε από το λυρικό θέατρο και αποφάσισε να γίνει τραγουδιστής όπερας. Ταξίδεψε στο εξωτερικό και σπούδασε σε ακαδημίες στο Παρίσι, τη Ρώμη και το Μόναχο, που είχαν μακρά παράδοση στις μουσικές σπουδές. Το 1925 επέστρεψε στην Αθήνα και σπούδασε υποκριτική στην «Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου».
Ξεκίνησε να συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις και σιγά σιγά καθιερώθηκε στον χώρο. Έκτοτε συμμετείχε σε επιθεωρήσεις στο πλευρό σπουδαίων ηθοποιών. Ξεχώρισε για το χιούμορ του και έγινε γνωστός σε κωμικούς ρόλους. Το πάθος του για το θέατρο ήταν μεγάλο και δεν το εγκατέλειψε ποτέ. Στη διάρκεια της κατοχής συμμετείχε σε οπερέτες και έπαιξε στο θέατρο «Γκλόρια» στο πλευρό των αδελφών Καλουτά, ενώ τα χρόνια της αντίστασης ήταν ενεργό μέλος στον ΕΑΜ.
Μέχρι το 1961 συμμετείχε σε περισσότερες από 20 ταινίες Το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο έκανε το 1948 με την ταινία «100.000 λίρες» και την δεκαετία του ’50 συμμετείχε στη Μανταλένα στο πλευρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Ένας από τους ρόλους που υποδύθηκε και έμειναν στην ιστορία του κινηματογράφου ήταν ο δήμαρχος στην ταινία του 1958 «Η κυρά μας η Μαμή». Η ταινία θεωρείται από τις πιο αγαπητές του ελληνικού κινηματογράφου, παρότι δεν έκοψε πολλά εισιτήρια. Ωστόσο έγινε δημοφιλής από την τηλεόραση.
«Η Κυρά μας η μαμή» Η Βασιλειάδου υποδυόταν τη μαμή, που ασκούσε κομπογιαννίτικες πρακτικές, χρησιμοποιώντας βότανα και μαντζούνια για να θεραπεύσει τους ασθενείς, ενώ ο Ορέστης Μακρής υποδυόταν τον Λυκούργο, έναν γιατρό που εγκαταστάθηκε στο χωριό και οι θεραπείες του βασιζόταν σε επιστημονικές μεθόδους. Η πιο αστεία σκηνή της ταινίας θεωρείται όταν ο Δαμασιώτης, που υποδυόταν τον δήμαρχο αρρωσταίνει και οι κάτοικοι του χωριού συγκεντρώνονται στο σπίτι του για να του συμπαρασταθούν.
Ο Δήμαρχος πονάει και δεν ξέρει τι του φταίει. Απευθύνεται συνεχώς στη γυναίκα του, Ελένη, που στέκεται στο πλευρό του: «Σήκωσε με λίγο το μαξιλάρι που με έχεις έτσι πεφτοκέφαλα».
Η Ελένη διορθώνει τη θέση του μαξιλαριού αλλά ο δήμαρχος δεν είναι ευχαριστημένος και της απαντάει: «Αμάν βρε γυναίκα στα ουράνια με πήγες!» Στη συνέχεια το κατεβάζει και της λέει «»Αμάν βρε γυναίκα στα τάρταρα με πήγες» ενώ συνεχίζει να της επαναλαμβάνει: «Πόσες φορές θα στο πω Ελένημ βάλεμ κανα μαξιλάρι από κατ και ανέβασέ με που με άφησες έτσι και έρεψα». …
Οι αστείοι διάλογοι συνεχίζονται όσο ο δήμαρχος είναι άρρωστος στο κρεβάτι. Στη συνέχεια μπαίνει στο σπίτι ο γιατρός Λυκούργος, που όταν ακούει τον δήμαρχο να πονάει, του λέει με επιστημονικό τόνο: «Ο σκοπός δεν είναι να βρούμε τον πόνο, ο σκοπός είναι να τον σταματήσουμε» Τη στιγμή που ξεκινάει την εξέταση, καταφθάνει η κυρά Μαμή και υπόσχεται στον καταπονημένο δήμαρχο, ότι θα βράσει χόρτα και θα τον κάνει περδίκι σε πέντε λεπτά.
Ο Γιατρός αποχωρεί εξαγριωμένος δίνοντας ευχές για «καλή λευτεριά». Στο τέλος της ταινίας η αντιπαράθεση της μαμής με τον γιατρό λύνεται χάρη στον γιο της, που υποδύεται ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ο οποίος ερωτεύτηκε την κόρη του γιατρού, που υποδυόταν η Ξένια Καλογεροπούλου.
Τρία χρόνια μετά την ταινία ο Δαμασιώτης, βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη για την παράσταση «Ο επιθεωρητής έρχεται…» Ενώ έκανε την πρόβα τζενεράλε λιποθύμησε και λίγες ώρες αργότερα πέθανε. Ήταν 61 ετών και άφησε την τελευταία του πνοή στο μέρος που υπηρέτησε με μεράκι καθ όλη τη διάρκεια της ζωής του, στο θεατρικό σανίδι.