Μωρό μου…
Βλέπω τα λάθη μου ένα ένα και κάνω τον απολογισμό μου… Ξέρω ότι έψαχνες να αγαπηθείς, να κάνεις έρωτα με πάθος, όλα όσα δεν μπορούσα να σου δώσω εγώ… Όμως μου λείπεις όσο δεν μπορείς να φανταστείς, δεν είναι ωραία μακριά σου και το παιδί μας υποφέρει, αλλά θα κάνω ό, τι περνάει απ’ το χέρι μου για να είναι περήφανη για σένα, και ας νομίζει το αντίθετο.
Δεν μου έβγαινε το ερωτικό μαζί σου, δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στο ότι πάντα με κατηγορούσες για τα κιλά μου… ή στο ότι μας ένωσε η ανασφάλειά μου σε εκείνο το στάδιο της ζωής μου… Ήμουν 20 και ήθελα να γλιτώσω απ’ το σπίτι μου…
Όμως σε αγάπησα. Θυμάμαι πάντα φοβόμουν μην πάθεις κάτι. Πάντα ήθελα να μην στεναχωριέσαι…. σε απαξίωσα επίσης… και μου το επέστρεψες.
Δεν κρατάω κακία μέσα μου και ας έχουν περάσει μόνο 4 μήνες, είσαι καλός άνθρωπος και το μόνο που εύχομαι είναι να μη σε εκμεταλλευτεί αυτή που διάλεξες, αυτή που σε εκβίαζε να με χωρίσεις, αυτή που μου έστειλε τα μηνύματα περιγράφοντας τα πάντα που κάνατε μαζί…
Είναι δύσκολα μακριά σου, είναι δύσκολη η μοναξιά αλλά πρέπει να μάθω μέσα απ’ αυτό…
Θυμάμαι που έλεγες οτι ζηλεύεις που βλέπεις τους άλλους με τις οικογένειές τους να βγαίνουν… Πόσο σε καταλαβαίνω τώρα…. Εσύ πένθησες μέσα στο γάμο μας και εγώ πενθώ τώρα.
Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω αλλά δεν γίνεται το ξέρω…
Συγγνώμη αγάπη μου, συγγνώμη για όλα…
Χίλια συγγνώμη. Να σ’ έχει ο Θεός καλά και να σε προστατεύει από το κακό…. Το παιδί μας σε έχει ανάγκη και εγώ επίσης…
Σ’ αγαπώ.
Τζίνα
