Οι αρχαίοι λαοί το είχαν ονομάσει «τροφή των θεών».
O Λωτός είναι ένα φρούτο ιδιαίτερα γνωστό στην αρχαιότητα, μετέπειτα ξεχάστηκε και ξεκίνησε να γίνεται ευρύτερα γνωστός και πάλι τα τελευταία χρόνια.
Οι αρχαίοι λαοί το είχαν ονομάσει «τροφή των θεών» και το είχαν σε μεγάλη εκτίμηση χάρη στη λεπτή και χαρακτηριστική γεύση του.
Η πατρίδα του Λωτού είναι η Κίνα, όπου το ονόμαζαν “μήλο της Ανατολής», στη συνέχεια εξαπλώθηκε και στην Ιαπωνία, όπου τον θεωρούν εκλεκτή λιχουδιά.
Λωτός: Ήρθε στη δύση από τους Ισπανούς θαλασσοπόρους
Στη δύση το έφεραν Ισπανοί θαλασσοπόροι από την Άπω Ανατολή. Οι λωτοί που έφαγαν οι σύντροφοι του Οδυσσέα κατά τη μυθολογία, δεν έχει ξεκαθαριστεί τι ακριβώς φυτό ήταν. Πάντως δεν είναι αυτοί που έφεραν οι Ισπανοί.
Ο λωτός ανήκει στην οικογένεια εβενίδες (Ebenaceae) και περιλαμβάνει γύρω στα 200 είδη των τροπικών κυρίως περιοχών και ελάχιστα των εύκρατων. Μόλις κοπεί από το δέντρο, ο καρπός του έχει σχεδόν σφαιρικό σχήμα, πορτοκαλί έως κόκκινο χρώμα και στυφή γεύση, ενώ αν αφεθεί μερικές μέρες, γίνεται γλυκός και ζουμερός.
Πρόκειται για φυλλοβόλο δέντρο, που ωριμάζει τους μήνες Νοέμβριο-Δεκέμβριο, οπότε και διατίθεται στην αγορά σε πλαστικά, ξύλινα ή χάρτινα τελάρα ή πλαστικά κλουβάκια, για την καλύτερη διατήρησή του, λόγω του ότι είναι ευπαθές φρούτο.
Λωτός: Θρεπτικές ιδιότητες
Ο λωτός είναι πλούσιος σε βιταμίνη Α, βιταμίνη C, φυτικές ίνες, κάλιο, είναι υψηλός σε υδατάνθρακες και περιέχει αμελητέα ποσότητα σε λίπη και σε πρωτεΐνες. Ένας μέτριος λωτός 168 γρ. παρέχει 31,2 γρ. υδατάνθρακες, 0,3 γρ. λίπη και 0,97 γρ. πρωτεΐνες.
Ο λωτός είναι μια εξαιρετική πηγή β-καροτίνης, βιταμίνης C και καλίου, πράσινος είναι πλούσιο σε τανίνες που του δίνουν μια ισχυρή στυπτικό γεύση, έτσι ώστε να τρώγεται μόνο όταν ωριμάσει πλήρως, οπότε ο καρπός είναι πολύ γλυκός και περιέχει μεγάλη ποσότητα σακχάρων σε γλυκόζη και πρωτεΐνη.
Επιπροσθέτως, έχει διουρητικές και καθαρτικές ιδιότητες, αλλά επειδή έχει υψηλή περιεκτικότητά σε σάκχαρα, απαγορεύεται σε εκείνους που πάσχουν από διαβήτη ή που υποφέρουν από παχυσαρκία.
Το χρυσοκόκκινο χρώμα του οφείλεται στα φλαβονοειδή που είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά, επίσης περιέχει πολυφαινόλες και κατεχίνες, οι οποίες είναι γνωστές για την αντιφλεγμονώδη δράση τους.
Περιέχει βετουλινικό οξύ, μια ουσία ιδιαίτερα δραστική ενάντια σε αρκετές μορφές καρκίνου.
Περιέχει β-καροτένιο και λυκοπένιο, ζεαξανθίνη και κρυπτοξανθίνη, ουσίες με ισχυρή αντιοξειδωτική δράση ενάντια στις ελεύθερες ρίζες, που είναι υπεύθυνες για την πρόωρη γήρανση, αλλά και για την εμφάνιση μεγάλου αριθμού ασθενειών. Σύμφωνα με συμπεράσματα έρευνας που διεξήγαγε η κλινική Μάγιο, η ζεαξανθίνη που περιέχει ο πολύτιμος καρπός, η οποία ανήκει στα καροτινοειδή, είναι ένας εξαιρετικός διατροφικός σύμμαχος στην πρόληψη και αντιμετώπιση της ωχράς κηλίδας, ιδιαίτερα σοβαρής πάθησης του ματιού.
Λωτός: Επιπλέον περιέχει
Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, η οποία ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και δίνει λάμψη στο δέρμα.
Περιέχει βιταμίνες της ομάδας Β (κυρίως θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, πυριδοξίνη και φολικό οξύ), οι οποίες έχουν ευεργετικές ιδιότητες για το νευρικό μας σύστημα.
Είναι πλούσιος σε ιχνοστοιχεία όπως κάλιο ,μαγνήσιο, χαλκό, χολίνη.
Περιέχει φυτικές ίνες και έτσι είναι ιδιαίτερα ευεργετικός σε άτομα που υποφέρουν από δυσκοιλιότητα.
Χάρη στη μεγάλη περιεκτικότητα του σε φυσικά σάκχαρα, είναι μια πολύ καλή πηγή ενέργειας, κατάλληλη για άτομα με αυξημένη φυσική δραστηριότητα (π.χ αθλητές).
Τα 100 γρ φρέσκου λωτού έχουν μόλις 70 θερμίδες, άρα είναι ιδανικός για άτομα που ακολουθούν μια ισορροπημένη διατροφή ή κάνουν δίαιτα.
Λωτός: Πώς τρώγεται
Λωτός: Τρόπος κατανάλωσης
Δεν πρέπει να καταναλωθεί αμέσως μετά τη συγκομιδή, καθώς πρέπει να ωριμάσει περισσότερο, να εξαλείψει τη τυπική στυπτική γεύση που προκαλείται από την υψηλή περιεκτικότητα σε τανίνη, η οποία στο τέλος της διαδικασίας ωρίμανσης του είναι μειωμένη, ενώ αυξάνονται τα σάκχαρα του, δίνοντας στον καρπό το χαρακτηριστικό του άρωμα.
Για να ωριμάζουν οι λωτοί, τοποθετούνται μέσα σε μια κατσαρόλα σκεπασμένη ή μέσα σε πλαστική σακούλα ή και χάρτινη μεγάλη, μαζί με 2-3 μήλα, αφήνοντας μια πολύ μικρή τρύπα για ήπιο αερισμό, για 3-5 ήμερες και στο τέλος θα έχετε γευστικότατους, ώριμους, μελένιους λωτούς στο τραπέζι σας.
Ένας άλλος τρόπος είναι να τους τοποθετήσουμε στην κατάψυξη.
της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr