Το τραγικό έγκλημα της Ερμιόνης, που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο. Ήταν 31 Δεκεμβρίου του 1993, όταν ο 6χρονος Νίκος, γιος του Μανώλη και της Γεωργίας Δουρή, βρέθηκε νεκρός και κακοποιημένος σεξουαλικά.
Νίκος Δουρής: Το χρονικό της δολοφονίας του
Παραμονή πρωτοχρονιάς και ο μικρός Νίκος άργησε να επιστρέψει στο σπίτι, κάνοντας τους γονείς του και τα έξι αδέλφια του να ανησυχήσουν. Οι γονείς του απευθύνθηκαν αμέσως στην αστυνομία, όπου δήλωσαν την εξαφάνιση του γιου τους.
Αν και δεν είχαν περάσει οι απαιτούμενες ώρες, μετά τις οποίες αρχίζουν επίσημα οι έρευνες, οι αρχές κινητοποιήθηκαν άμεσα.Το ίδιο και η τοπική κοινωνία της Ερμιόνης. Αστυνομικοί αλλά και γείτονες, συγγενείς και φίλοι της οικογένειας «χτένιζαν» την περιοχή, για να βρουν το εξάχρονο αγόρι. Τελικά ο Μανώλης Δουρής μαζί με ένα γιο του βρήκαν το παιδί νεκρό και κακοποιημένο.
Το πτώμα του αγοριού ήταν κρυμμένο στο μαντρότοιχο μιας αλάνας, κοντά στο σπίτι της οικογένειας. Ο ιατροδικαστής Φίλιππος Κουτσάφτης ανέφερε στο πόρισμά του ότι το παιδί πέθανε από ασφυξία, καθώς ο δράστης του είχε κλείσει τη μύτη και το στόμα, αφού πρώτα το είχε βιάσει.
Ακολούθησαν σκηνές τραγωδίας. Ο πατέρας θρηνούσε σπαρακτικά για το χαμό του παιδιού του και ορκιζόταν να εκδικηθεί το φονιά. Στα μάτια της κοινωνίας, που παρακολουθούσε σοκαρισμένη τις εξελίξεις, ο Δουρής ήταν ο χαροκαμένος πατέρας. Σύντομα όμως έγινε η μεγάλη ανατροπή.
Ο Μανώλης Δουρής συνελήφθη και ομολόγησε το έγκλημά του.
Οι αντιφάσεις στην κατάθεση του και το γεγονός ότι βρήκε ο ίδιος το πτώμα σε ένα μέρος που μόνο κάποιος που ήξερε, θα έψαχνε, έκαναν τους αστυνομικούς να τον υποψιαστούν. Στην ανάκριση έσπασε γρήγορα και προσπάθησε να δικαιολογηθεί: «Με κυριεύει μια σπάνια ασθένεια, με μεταμορφώνει. Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου. Ο καθένας στη θέση μου το ίδιο μπορεί να έκανε», είπε ο παιδοκτόνος στην ομολογία του.
Το κλίμα αντιστράφηκε αμέσως. Η κοινή γνώμη όχι μόνο χαρακτήρισε τον Δουρή «ανθρωπόμορφο τέρας» και «κτήνος», αλλά απαιτούσε την παραδειγματική τιμωρία του.
Νίκος Δουρής: Το προφίλ του παιδοκτόνου
Ο Μανώλης Δουρής ήταν ένας άνθρωπος με έντονα ψυχολογικά προβλήματα. Το 1974 πολέμησε στην Κύπρο αντιστεκόμενος στην εισβολή των Τούρκων. Η εμπειρία ήταν πολύ σκληρή καθώς είδε πολλές άγριες σφαγές.
Ο Δουρής έπαθε αμόκ και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι έπασχε από το «σύνδρομο της Κύπρου». Τα προβλήματα που είχε πριν από τη συμμετοχή του στις εχθροπραξίες, επιδεινώθηκαν. Ο ίδιος αργότερα υποστήριξε ότι έπασχε από μια ασθένεια που του προκαλούσε κρίσεις και του θόλωνε το μυαλό.
Nίκος Δουρής: Οι αντιφατικές δηλώσεις του Δουρή
Στην αρχή, ο πατέρας του ομολόγησε, στη συνέχεια όμως αρνήθηκε όσα είπε και δήλωνε αθώος. Κατηγόρησε τη γυναίκα του και εμφανιζόταν αβέβαιος για το αν είχε διαπράξει ή όχι το έγκλημα.
Όπως είχε πει στην σύζυγο του: «Αν το έκανα εγώ να τιμωρηθώ, θα είσαι ελεύθερη να ζήσεις τη ζωή σου, όπως εσύ το ζήτησες μαζί με τον εραστή σου με τον οποίο σκοτώσατε το Νίκο».
Παρά τις δηλώσεις του, ο Δουρής κρίθηκε προφυλακιστέος από εισαγγελέα και ανακριτή.
Η αποστροφή προς το πρόσωπό του ήταν τέτοια, που κανείς συνήγορος δεν ήθελε να τον υπερασπιστεί. Έτσι το κράτος διόρισε τον δικηγόρο Βασίλη Καρύδη. Η δίκη του παιδοκτόνου και η καταδικαστική απόφαση
Η δίκη του παιδοκτόνου μονοπώλησε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Ο συνήγορός του, μελετώντας την υπόθεση, κατέληξε στον ισχυρισμό ότι ο κατηγορούμενος ήταν αθώος.
Στο δικαστήριο παρουσιάστηκαν στοιχεία που ενίσχυαν τους ισχυρισμούς του. Στο άψυχο σώμα του αγοριού, στον πρωκτό και το στόμα, βρέθηκαν τρίχες γεννητικών οργάνων που δεν ανήκαν στον Μανώλη Δουρή. Ο καθηγητής εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης που ερεύνησε το θέμα δήλωσε στην Ελευθεροτυπία: «από την έκθεση πραγματογνωμοσύνης των εγκληματολογικών εργαστηρίων μπορεί να τεθεί εν αμφιβόλω η ταυτότητα του δολοφόνου του παιδιού. Μπορεί άλλος να είναι ο βιαστής κι άλλος ο δολοφόνος».
Η ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη που ζήτησε ο Βασίλης Καρύδης για τον πελάτη του, δεν έγινε. Ο Δουρής κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 1 έτους για ασέλγεια, κάθειρξης 20 ετών για βιασμό και ισόβιας κάθειρξης για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση.
Η απόφαση του δικαστηρίου ικανοποίησε το κοινό αίσθημα περί δικαιοσύνης.
«Είναι μια μυστηριώδης υπόθεση και πιστεύω ότι δεν εξετάστηκε όπως έπρεπε, πριν βγει η απόφαση» είπε ο συνήγορος μετά τη δίκη.
Μανώλης Δουρής: Τα βασανιστήρια στην φυλακή
Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η καταδικαστική απόφαση, άρχισαν οι αντιδράσεις των κρατούμενων. Οι τρόφιμοι των φυλακών της Τρίπολης απείλησαν με εξέγερση σε περίπτωση που μεταφερόταν εκεί ο παιδοκτόνος. Οι αρχές αποφάσισαν να τον οδηγήσουν στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Κέρκυρας, όπου διαμορφώθηκε ειδικός χώρος για την κράτησή του.
Κατά τη μεταγωγή του, ο Δουρής ξυλοκοπήθηκε από τους υπόλοιπους κρατούμενους.
Όταν κατέβηκε από την κλούβα το πρόσωπο του ήταν αλλοιωμένο. Στη διαδρομή κακοποιήθηκε, βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε από τους βαρυποινίτες που τήρησαν τον άγραφο νόμο της φυλακής, σύμφωνα με τον οποίο οι παιδοκτόνοι δεν συγχωρούνται.
Η κακοποίηση του συνεχίστηκε και μέσα στη φυλακή. Το κλίμα ήταν τόσο αρνητικό που οι αρχές αναγκάζονταν να τον μετακινούν συνέχεια. Μέσα σε δύο χρόνια ο Δουρής άλλαξε τέσσερα διαφορετικά σωφρονιστικά ιδρύματα.
Μανώλης Δουρής: Η αυτοκτονία στις φυλακές Τρίπολης
Στις 24 Φεβρουαρίου του 1996 σχεδόν δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του γιού του, ο Μανώλης Δουρής έδωσε τέλος στη ζωή του μέσα στο κελί στις φυλακές της Τρίπολης. Οι φύλακες τον βρήκαν κρεμασμένο με το καλώδιο της τηλεόρασης.
Τα σενάρια για την «υπόθεση Δουρή» άρχισαν να φουντώνουν ξανά.
Τα ερωτήματα ήταν πολλά.
Αυτοκτόνησε από τις τύψεις; Δεν άντεξε το λιντσάρισμα των συγκρατουμένων του;
Δεν άντεξε την τιμωρία για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε;
Όποια και αν είναι η αλήθεια, γεγονός είναι ότι ο Μανώλης Δουρής παραμένει μέχρι σήμερα στη συνείδηση του κόσμου, παιδοκτόνος, όπως ήταν και η ετυμηγορία του δικαστηρίου.