Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 23 Αυγούστου του 2006. Μεσημέρι. Η 18χρονη Νατάσα Κάμπους καθάριζε το αυτοκίνητο του συντρόφου της με ηλεκτρική σκούπα, όταν ακούστηκε να χτυπάει το κινητό τηλέφωνο του ανθρώπου που ζούσαν μαζί τα τελευταία 8 χρόνια.
Ο Βόλφγκανγκ Πρίκλοπιλ απομακρύνθηκε για να μιλήσει. Ο θόρυβος από την ηλεκτρική σκούπα δεν τον άφηνε ν’ ακούσει… Η Κάμπους κοίταξε με προσοχή την κατεύθυνση του Πρίκλοπιλ, άφησε τη σκούπα να δουλεύει και άρχισε να τρέχει.
Η 18χρονη κοπέλα διέσχισε μια απόσταση 200 μέτρων περνώντας ανάμεσα από κήπους και δρόμους και μέσα στην αγωνία της, όταν συναντούσε περαστικούς τους εκλιπαρούσε να καλέσουν την αστυνομία. Κάποια στιγμή έφτασε στο σπίτι της μιας 71χρονης γειτόνισσας. Η Κάμπους χτύπησε το παράθυρό της και της είπε: «Είμαι η Νατάσα Κάμπους». Η αστυνομία δεν άργησε να φθάσει· παρέλαβε την τρομοκρατημένη κοπέλα και την οδήγησε στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Δεν άργησαν να αναγνωρίσουν το μικρό κοριτσάκι που είχε εξαφανιστεί 8 χρόνια πριν!
Η τότε 10χρονη Κάμπους έφυγε από το σπίτι της οικογένειάς της στο Donaustadt της Βιέννης το πρωί της 2ας Μαρτίου του 1998, αλλά δεν έφθασε ποτέ στο σχολείο ούτε επέστρεψε στο σπίτι. Ένας 12χρονος κατέθεσε τότε ότι την είδε να τη σπρώχνουν σε ένα λευκό βανάκι. Η αστυνομία κινητοποιήθηκε, ακολούθησε τεράστια έρευνα κατά την οποία εξετάστηκαν 776 μίνι βαν, συμπεριλαμβανομένου και του απαγωγέα της 10χρονης, ο οποίος κατοικούσε περίπου μισή ώρα από τη Βιέννη. Δεν βρέθηκε το παραμικρό ίχνος.
Σε ένα κελάρι
Κατά τη διάρκεια των οκτώ χρονών της αιχμαλωσίας της, η Κάμπους κρατήθηκε σε ένα μικρό κελάρι κάτω από το γκαράζ του Πρίκλοπιλ. Η είσοδος ήταν κρυμμένη πίσω από ένα ντουλάπι. Τα τελευταία χρόνια, πολλοί ήταν εκείνοι που κατέθεσαν ότι την είχαν δει έξω στον κήπο μόνη της… Σύμφωνα με την επίσημη δήλωση της Κάμπους – μετά την απόδρασή της – ο Πρίκλοπιλ και εκείνη ξυπνούσαν νωρίς κάθε πρωί για να πάρουν πρωινό μαζί. Ο Πρίκλοπιλ της έδωσε βιβλία να διαβάζει· δεν ένιωθε ότι της είχε λείψει τίποτα κατά τη διάρκεια της φυλάκισής της, αλλά σημείωσε: «γλίτωσα από πολλά άσχημα πράγματα, δεν κάπνιζα, δεν έπινα ούτε έκανε κακές παρέες… όμως ζουσα ένα εφιάλτη».
Ο Βόλφγκανγκ Πρίκλοπιλ, όταν κατάλαβε ότι η κρατούμενή του είχε διαφύγει, τράπηκε σε φυγή. Λίγες ώρες μετά αυτοκτόνησε πέφτοντας στις ράγες του τρένου. Σύμφωνα με την αστυνομία, η Κάμπους «έκλαψε απαρηγόρητα» όταν της είπαν ότι ο απαγωγέας της ήταν νεκρός. Για χρόνια μετά η Κάμπους επισκεπτόταν και φρόντιζε το άδειο σπίτι του Πρίκλοπιλ.
Η Κάμπους έγραψε ένα βιβλίο για τη δοκιμασία της, το «3096 Tage» ( 3096 Ημέρες), που εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 2010, επίσης η περιπέτειά της έγινε ταινία – «3096 Days» – το 2013.
