Σαν σήμερα, 31 Μαΐου, το 1957 σκοτώθηκε στον Άλιμο «σε τροχαίο» (;) ο αντινατοϊκός στρατηγός Στέφανος Σαράφης, ωστόσο η γυναίκα του πεπεισμένη δήλωνε πως ήταν δολοφονία με «άρωμα» CIA.
«Γρίφος» παραμένει για την κοινή γνώμη το θανατηφόρο τροχαίο, που σημειώθηκε σαν σήμερα το 1957 στον Άλιμο Αττικής, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο στρατιωτικός αρχηγός των ανταρτών του ΕΛΑΣ, στρατηγός Στέφανος Σαράφης και βουλευτής τότε της ΕΔΑ και να τραυματιστεί η Αγγλίδα σύζυγός του. Το θανατηφόρο σκηνικό… παράξενο, καθώς λίγο πριν ανέβουν στη νησίδα από την παραλιακή λεωφόρο, μία ανοιχτή Μπουίκ Κόβερτιμπλ, που έτρεχε με 140 χιλιόμετρα, πέρασε και τον «θέρισε», ενώ τραυμάτισε σοβαρά τη Μάριον Σαράφη.
Όπως διαβάζουμε στο farosthermaikou.blogspot.com, δράστης ήταν ο Αμερικανός-Ιταλικής καταγωγής- Μάριο Μουζάλι. Ο 22χρονος ο ιπτάμενος σμηνίας της 7206 μοίρας υποστηρίξεως,που υπηρετούσε στη μονάδα της αμερικανικής στρατιωτικής αεροπορίας στο Ελληνικό. Καταδικάστηκε μόλις σε 10 μήνες κατά συγχώνευση για «ανθρωποκτονία εξ αμελείας» και για σωματικές βλάβες της Μάριον Σαράφη. Μετά την έκδοση της απόφασης μάλιστα, εξαγόρασε την ποινή του προς 100 μεταλλικές δραχμές την ημέρα και αναχώρησε από την Ελλάδα, μην προχωρώντας καν σε έφεση.
Από την πρώτη στιγμή πάντως υπήρχαν βάσιμες υποψίες, ότι δεν επρόκειτο για τροχαίο δυστύχημα, αλλά για δολοφονία. Μετά την μεταπολίτευση, το 1974, η Μάριον Σαράφη- η σύζυγος του στρατηγού- που κατά τη διάρκεια της δικτατορίας είχε ενεργή συμμετοχή στον αντιδικτατορικό αγώνα από το Λονδίνο, είχε πει στον δημοσιογράφο Δημήτρη Κοκκινάκη: «Ο άντρας μου δολοφονήθηκε. Τον σκότωσε η CIA. Από τότε το ένιωθα αυτό. Τώρα είμαι σίγουρη».
Τι είχε γίνει εκείνη τη μοιραία μέρα; Ο στρατηγός Σαράφης είχε επιστρέψει στο σπίτι του από τα κεντρικά γραφεία της ΕΔΑ. Όταν μπήκε, είπε στη γυναίκα του να πάνε για μπάνιο στη θάλασσα. Βγήκαν στην παραλιακή λεωφόρο, πέρασαν το πρώτο διάζωμα και όπως είπε η Μάριον Σαράφη «πρώτα βεβαιωθήκαμε ότι δεν περνάει αυτοκίνητο», ωστόσο λίγο πριν πατήσουν στη νησίδα έγινε το κακό: Η μπουίκ έπεσε πάνω τους, με αποτέλεσμα το σώμα του στρατηγού να τιναχτεί ψηλά και να πεταχτεί δέκα μέτρα μακριά.
Μέχρι την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 86 ετών, η Μάριον Σαράφη υποστήριζε ότι παρακολουθούσαν το σπίτι τους κάτι «ύποπτοι άνθρωποι» της αμερικανικής βάσης του Ελληνικού, που ήταν τότε το «κέντρο» της CIA στην Ελλάδα. Είχαν νοικιάσει μια βίλα κοντά στο σπίτι τους και τους παρακολουθούσαν. Μάλιστα, τον Μουζάλι τον είχε δει να τρέχει πλάϊ στη νησίδα, λίγες μέρες πριν το κακό, σα να έκανε εξάσκηση. Μάλιστα, σε ένα άλλο συγκλονιστικό στοιχείο, υπήρχε ένα δεύτερο λευκό αυτοκίνητο, που έτρεχε παράλληλα με αυτό του δράστη, έτσι ώστε να καλύπτεται ο δρόμος «ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα διαφυγής», όπως είχε δηλώσει το 1976 στους δημοσιογράφους ο ένας από τους συνηγόρους πολιτικής αγωγής, ο νομικός Δημοσθένης Μιράσγεζης, που εξέφρασε κι αυτός τη βεβαιότητα ότι «επρόκειτο για δολοφονία».
«Γιατί» όμως έβαλαν στόχο τον στρατηγό Σαράφη; Η σύζυγός του Μάριον χαρακτήρισε την «εγκληματική ενέργεια», στο αντιαμερικανισμό του στρατηγού και κυρίως στην εκστρατεία που είχε αναλάβει για να φύγουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ από την Ελλάδα. Είχα χαρακτηριστεί λοιπόν «ένας ανυποχώρητος και επικίνδυνος μαχητής για την ειρήνη. Έπρεπε λοιπόν να φύγει από τη ζωή».
Μετά το τραγικό συμβάν, ο Μουζάλι σταμάτησε το αυτοκίνητο και ειδοποιήθηκαν αμέσως οι Αμερικανοί. Δύο αξιωματικοί που έφτασαν στο σημείο, ερεύνησαν πρώτα το θέμα της μέθης του οδηγού και βρήκαν δύο μπουκάλια μπύρας στο αμάξι. Το ένα κλειστό, το άλλο είχε ανοιχθεί.
Η Αμερικανική Υπηρεσία Πληροφοριών προχώρησε και στην έκδοση σχετικής ανακοίνωσης που άρχιζε ως εξής: «Αι αμερικανικαί στρατιωτικαί Αρχαί έθεσαν εν προφυλακίσει μέχρι εκδόσεως αποφάσεως έναν Αμερικανό αεροπόρο, το αυτοκίνητο του οποίου ετραυμάτισε τον στρατηγό και βουλευτή Στ. Σαράφη». Λίγο μετά, η αμερικανική Πρεσβεία πληροφορούσε ότι ο δράστης: «Κρατείται εις ελληνικάς φυλακάς αλλά υπό φρούρησιν Αμερικανού στρατιωτικού αστυνομικού»!
Ακόμη, από το ρεπορτάζ του τύπου της εποχής, πληροφορούμαστε ότι οι Αμερικανοί έπαιρναν καθημερινά αντίγραφα των καταθέσεων από τις Ελληνικές Αρχές, διότι, όπως έλεγαν, «διενεργούσαν διοικητικήν εξέτασιν».
Μόνο ο Ευάγγελος Αβέρωφ πανηγύριζε, λέγοντας σε ανακοίνωση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας ότι ο δράστης παραδόθηκε στις ελληνικές Αρχές «καίτοι κατά την σύμβασιν, οι Αμερικανοί στρατιώτες, οι υπόδικοι ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων κρατούνται από των αμερικανικών αρχών».
Η Αριστερά κατήγγειλε τότε πως «μάλλον θα τη γλιτώσει ο δράστης», όπως και έγινε τελικά, καθώς βρέθηκε μια… φόρμουλα του ΝΑΤΟ ώστε να δικαστεί με βάση έναν νόμο αυτού.
Το θέμα έφτασε και στη Βουλή στη συζήτηση περί ετεροδικίας και τελικά, το σχέδιο νόμου της ετεροδικίας, πέρασε με ονομαστική ψηφοφορία και επί 59 παρόντων βουλευτών, υπέρ ψήφισαν 33 και κατά 26 βουλευτές. Έτσι, με την έγκριση της Βουλής, μία εβδομάδα μετά το θάνατο του βουλευτή από αμερικανικό αυτοκίνητο, πέρασε το θέμα της ετεροδικίας και «έσβησε» σιγά-σιγά το θέμα Σαράφη.