Ο Μιχάλης Δαρδανελιώτης, μεγαλώνει μόνος του τα 4 παιδιά του, μετά τον χαμό της γυναίκας του, Χαράς που έφυγε από καρκίνο. Τα δύο παιδιά είναι της Χαράς από τον προηγούμενο γάμο της τα οποία ο ίδιος έχει υιοθετήσει με όλες τις νόμιμες διαδικασίες. Μάλιστα έκανε την αίτηση υιοθεσίας πριν αποκτήσει με τη Χαρά τα άλλα δύο τους παιδιά.
Ο ίδιος δέχτηκε να μιλήσει αποκλειστικά στο Singleparent.gr για τον αγώνα του, τις ηθικές αρχές και αξίες που όπως μας είπε προσπαθεί να περάσει στα παιδιά του, τις δυσκολίες αλλά και τις χαρές της μονογονεϊκής οικογένειας. Το μήνυμα που δίνει στο τέλος σε όλους τους μονογονείς, συγκλονιστικό!
Συνέντευξη στην Κυριακή Χαριτάκη για το Singleparent.gr
-Μιχάλη καλησπέρα και καλωσόρισες στο Singleparent.gr. Αρχικά θα ήθελα να μου πεις, πώς γνώρισες τη γυναίκα σου τη Χαρά
-Τη γνώρισα όταν ήταν χωρισμένη με δύο παιδιά. Παρά τις αρχικές δυσκολίες τα μεγαλώνω μόνος. Με φώναζαν και με φωνάζουν μπαμπά.
-Υπήρχαν αντιδράσεις από το περιβάλλον σου γι’ αυτό;
-Από την οικογένειά μου όχι. Ίσα ίσα οι γονείς μου, δεν μου είπαν ποτέ κουβέντα, το διασκέδαζαν κιόλας. Από τους φίλους ναι. Μου έλεγαν που πας να μπλέξεις με τη χωρισμένη με δύο παιδιά;
-Τί αγάπησες στη Χαρά;
-Το πόσο μ αγαπούσε. Θυσίασε τη δουλειά της, τα όνειρά της για’ μένα. Στην αρχή δεν τα πηγαίναμε πολύ καλά, εγώ δεν είχα τόσο καλή συμπεριφορά και με κατέκτησε με τη μεγάλη υπομονή της. Σκέψου πως όταν έπρεπε να φύγω με μετάθεση στην Αθήνα, και ενώ εκείνη είχε στρωμένη δουλειά με καλά λεφτά στο νησί, της είπα “Αν δεν σε δω στο λιμάνι, με μη ξαναενοχλήσεις”. Και ήρθε. Παραιτήθηκε και ήρθε μαζί με τα παιδιά στην Αθήνα. Αγάπησα σε εκείνη το ότι ήταν ένας δυνατός άνθρωπος που στέκονταν στα πόδια του. Μένω μόνος μου από 17 χρονών και ήταν σημαντικό να έχω δίπλα μου μια γυναίκα εξίσου αυτόνομη.
-Πώς γνώρισες τα παιδιά της και πόσο χρονών ήταν τότε;
-Τότε ήταν 4 και 2,5 ετών. Δεν έγινε κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία, με ρώτησε μια μέρα αν ήθελα να πάω μαζί τους για μπάνιο και πήγα. Έτσι απλά γνώρισα τα παιδιά. Με τη Χαρά ήμασταν μαζί 13 χρόνια μέχρι που αρρώστησε και συνολικά 16 μέσα στα οποία κάναμε και δύο ακόμη παιδιά. Λίγο πριν αρρωστήσει έμεινε έγκυος και σε 5ο παιδι αλλά το έχασε λόγω παλίνδρομης κύησης.
-Και η Χαρά αρρώστησε, πότε;
-Το 2015 και έφυγε από καρκίνο το 2018.
-Η ζωή σου πως ήταν τότε με τον καρκίνο ανάμεσά σας;
-Όλη μέρα 24ώρες το 24ωρο στο νοσοκομείο με κάποια “διαλειμματα” για να διαβάσω και να φροντίσω τα παιδιά. Σκέψου ότι κάναμε πικ νικ στο δωμάτιο που έκανε χημειοθεραπείες.
–Η Χαρά λοιπόν φεύγει και…μετά τί γίνεται;
-Μετά, στις 9 μέρες από τον θάνατό της, “έδιωξα” όλους όσοι ήθελαν να βοηθήσουν. Μετά έμεινα μόνος με τα παιδιά τα οποία ήθελα να μεγαλώσω με αρχές και αξίες και το έχω καταφέρει. Αξίες όπως να τρώμε όλοι μαζί στο τραπέζι, το τραπέζι καλά στρωμένο, το ψωμί κομμένο. Είμαι αυστηρός με τα παιδιά γιατί θέλω να είναι αυτόνομα όπως ήμουν και εγώ. Όταν πέθανε η Χαρά, μεγάλωσα τα παιδιά με ρίσκο, άγχος και φόβο. Ευχαριστώ ολόψυχα τους παππούδες και τις γιαγιάδες των παιδιών για τη βοήθειά τους. Δεν μένουν Αθήνα αλλά τα καλοκαίρια κρατάνε τα παιδιά στα μέρη τους για διακοπές, οπότε είναι μια σημαντική βοήθεια. Πρακτικά όμως στην Αθήνα είμαι ολομόναχος, δεν είχα καμια βοήθεια.
-Ποια η σχέση της οικογενειάς σου με τον βιολογικό πατέρα;
-Τα τελευταία χρόνια εχουμε πολυ καλες σχεσεις τα παιδια τον επισκέπτονται και εχουν συχνη επικοινωνια μαζι του και με τη μητερα του.
-Τί ηλικίες έχουν τώρα τα παιδιά;
-Τώρα είναι 24 & 22 ετών τα παιδιά της Χαράς και 17 & 14 ετών τα παιδιά που κάναμε μαζί.
-Πώς είναι με 4 παιδιά στο σπίτι;
-Ποια 4; Είμαστε εγώ, 4 παιδιά, οι σχέσεις των 3 παιδιών και τα σκυλιά μας (γελάει).
-Σε αυτά τα 4 χρόνια χωρίς τη Χαρά, έκανες κάποια σχέση; Σκέφτηκες να ξαναπαντρευτείς;
-Φιλίες και παρέες ναι έχω αρκετές. Σχέση όμως όχι. Συνήθως με ρωτάνε αν έχω ξαναφτιάξει τη ζωή μου. Τους απαντώ ότι δεν χάλασε ποτέ. Απλά “εφυγε” η σύντροφος. Έχω και ένα θέμα υγείας που με ταλαιπωρεί και ακολουθώ συγκεκριμένη αγωγή, είναι και που έχω χτίσει κάποιου είδους άμυνα γύρω μου και δεν το επιδιώκω.
-Τέλος, τί μήνυμα θες να στείλεις σε όλους τους μονογονείς;
-Το μήνυμά μου έχει να κάνει με την αυτονομία. Είναι σημαντικό να είσαι αυτόνομος και κυρίως να αυτο-φροντίζεσαι. Αν κάποιος μπορει να πάρει κάτι θετικό από αυτή τη συνέντευξη, θα είμαι πολύ χαρούμενος. Θέλω να ξέρουν πως, ανεξάρτητα από το πόσα άτομα είμαστε μέσα στην οικογένεια, ο πρώτος που πρέπει να φροντίζουμε είναι ο εαυτός μας. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να προσφέρουμε.
Μιχάλη σ’ ευχαριστούμε ολόψυχα που μοιράστηκες μαζί μας, τη συγκλονιστική σου ιστορία και μας έδωσες τόσο σπουδαία μαθήματα!