Ο άντρας μου δεν θέλει τα τραπεζώματα και κυρίως όταν αυτά περιλαμβάνουν την δική μου οικογένεια!Έχει αρχίσει από τώρα να μου λέει ‘μην τυχόν θέλεις πάλι να έρθουν οι γονείς σου για τραπέζι τα Χριστούγεννα’! ‘Ξέχνα το’.Δεν μπορεί λέει τις ερωτήσεις γύρω από την ζωή μας και τα παιδιά. Οι δικοί του γονείς βέβαια έχουν το ελεύθερο να μου κάνουν κριτική και ερωτήσεις,αλλά δεν με πειράζει. Μεγάλοι άνθρωποι είναι.
Αυτοί οι άνθρωποι το αξίζουν. Έπειτα τα παιδιά μας πρέπει αργότερα να θυμούνται τέτοιες συναντήσεις με την γιαγιά και τον παππού. Θα τους κάνει καλό στην δική τους ενήλικη ζωή.
Θυμάμαι την δική μου παιδική ηλικία, που η γιαγιά μου προσπαθούσε να κάνει χώρο στο σαλόνι μας για να χωρέσουμε όλοι. Παραμέριζε ένα- δύο έπιπλα και πρόσθετε τραπέζια και καρέκλες. Όλοι στην σειρά γύρω από το τραπέζι, συζητώντας και γελώντας μέχρι να έρθουν τα φαγητά.
Μπορεί η συζήτηση να ξεφεύγει, ειδικά μετά τα ποτηράκια με το κρασί. Ίσως κάποιες αδιάκριτες ερωτήσεις ή διαφωνίες γύρω από ζητήματα που ο σύζυγός μου έχει διαφορετική γνώμη από αυτούς. Το ξέρω πως στα οικογενειακά τραπέζια συμβαίνουν και διάφορα. Δεν είναι όλες οι οικογενειακές συναντήσεις ιδανικές. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες πεποιθήσεις και δεν είναι όλοι στο ίδιο μήκος κύματος.
Αλλά ίσως πρέπει να καταλάβει ο σύζυγός μου πως αυτές είναι οι μόνες έστω ευκαιρίες να ιδωθούμε όλοι μαζί και να απολαύσουμε ο ένας την παρουσία του άλλου. Πόσο καιρό θα τους έχουμε ακόμη;
Δεν γίνεται να κάθεται σε μια γωνιά και να μην συμμετέχει σε τίποτα περιμένοντας πότε θα φύγουν οι γονείς μου. Αυτοί οι άνθρωποι γύρω από το οικογενειακό τραπέζι είναι αυτοί που θα σε στηρίξουν στα δύσκολα.Γιατί δεν το καταλαβαίνει;
Γεωργία
