Η δύναμη ψυχής του Ραφαήλ ο οποίος νίκησε για δεύτερη φορά τη λευχαιμία και βλέπει με αισιοδοξία πλέον τη ζωή του.
Οι δηλώσεις του Ραφαήλ που νίκησε για δεύτερη φορά τη λευχαιμία
«Ξέρω ότι η υγειά είναι το πιο σημαντικό πράγμα σε αυτό το κόσμο και χωρίς αυτήν δεν υπάρχει τίποτα» ανέφερε ο Ραφαήλ Στυλιανού διηγώντας στο SigmaLive το πώς ξεκίνησαν όλα και βρέθηκα να παλεύει για τη ζωή του.
«Όλα ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2013 όταν διαγνωστικά για πρώτη φορά με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία και έκανα χημειοθεραπείες μέχρι το 2016.
Το 2020 η λευχαιμία μου κτύπησε για δεύτερη φορά την πόρτα όπου μετά από μια εξέταση που έκανα διαγνώστηκα ξανά.
Την πρώτη φορά που διαγνωστικά το 2013 είχαν φουσκώσει οι αδένες μου πίσω από τα αυτιά και μετά άρχισα να κουράζομαι πάρα πολύ συχνά χωρίς κάποιο λόγο. Έτσι επισκέφθηκα το νοσοκομείο στην Θεσσαλονίκη όπου σπούδαζα και με συμβούλευσαν να κάνω κάποιες εξειδικευμένες εξετάσεις επειδή είχα πάρα πολύ ψηλά λευκά αιμοσφαίρια.
Επέστρεψα στην Κύπρο για να κάνω τις εξετάσεις που μου είπαν και τότε διαγνώστηκα για πρώτη φορά στο Νοσοκομείο Λεμεσού.
Την δεύτερη φορά είχαν διογκωθεί οι όρχεις μου και επισκέφθηκα το γιατρό μου που μου είπε ότι όντος δεν είναι φυσιολογικό και ότι πρέπει να αφαιρεθεί για βιοψία. Μετά την αφαίρεση η βιοψία έδειξε υποτροπή της λευχαιμίας».
Η πρώτη αντίδραση όταν έμαθε ότι δεν είχε τελειώσει με τον καρκίνο
Ερωτηθείς ποια ήταν η πρώτη του σκέψη μόλις διαγνώστηκε για δεύτερη φορά με λευχαιμία είπε ότι «Η πρώτη σκέψη μου ήταν γιατί πάλι, στεναχωρήθηκα πάρα πολύ γιατί παρόλο που είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι μπορεί να ξαναέρθει, δεν το περίμενα.
Μετά από λίγες ημέρες, πιο ήρεμος και πιο συνειδητοποιημένος τι είχε γίνει είπα αφού ξανά ήρθε ας κάνω μεταμόσχευση μυελού των οστών να τελειώνει μια και έξω αυτή η ιστορία».
Στη συνέχεια εξήγησε ότι έπρεπε να μεταβεί στη Γερμανία για τη μεταμόσχευση των οστών αφού η Κύπρος δεν διαθέτει μεταμοσχευτικό κέντρο. «Είναι πολύ δύσκολο ψυχολογικά να πηγαίνεις σε μια ξένη χώρα χωρίς να έχεις κοντά σου τους φίλους σου και τους συγγενείς σου. Η οικογένεια μου ήρθε μαζί μου αλλά ήταν και για αυτούς πολύ δύσκολο γιατί ήταν περίοδος πανδημίας και πάλι δεν τους έβλεπα τόσο γιατί είχαμε πολύ λίγες επισκέψεις».
Όπως ανέφερε στη Γερμανία έμεινε έξι μήνες και στη συνέχεια μετά από παρενέργειες της μεταμόσχευσης επέστρεψε ξανά για μια εξειδικευμένη θεραπεία για άλλους περίπου πέντε μήνες.
Το μόσχευμα για να λυτρωθεί από το μαρτύριο το οποίο περνούσε του το έδωσε ο πατέρας του ο οποίος ήταν κατά 50% συμβατός. «Όταν έμαθα ότι τελικά θα είναι ο πατέρας μου δότης χάρηκα πάρα πολύ γιατί για περίπου τρεις μήνες που έψαχνα σε όλο το κόσμο και αφού κινητοποιήθηκε πάρα πολύς κόσμος δεν βρέθηκε κάτι συμβατό».
Το ευχαριστήριο μήνυμα στην οικογένεια και την κοπέλα του
Θέλοντας να ευχαριστήσει όλους όσους του στάθηκαν και τον βοήθησαν στην περιπέτεια που πέρασε με την υγεία του είπε, «Αρχικά από όλη αυτή την περιπέτεια θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένεια μου αλλά και την κοπέλα μου που ήταν διπλά μου στην Γερμανία και περισσότερο την μητέρα μου που δεν έφυγε λεπτό από εκεί .
Θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον κόσμο που ανά χιλιάδες έτρεξαν να δώσουν δείγμα μυελού των οστών αλλά και την μεγάλη οικονομική βοήθεια που μου έδωσαν για να μπορέσω να μεταβώ και να ζήσω στην Γερμανία .Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γιατρούς σε Κύπρο αλλά και Γερμανία που μου έδωσαν άλλη μια ευκαιρία στην ζωή».
Επισήμανε ότι μέσα από αυτή την εμπειρία άλλαξαν πολλά ειδικά ο τρόπος που σκέφτεται. «Ξέρω ότι η υγειά είναι το πιο σημαντικό πράγμα σε αυτό το κόσμο και χωρίς αυτήν δεν υπάρχει τίποτα. Συμβουλεύω όλο το κόσμο να ζει την κάθε ημέρα σαν να είναι η τελευταία επειδή δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει το αύριο».
Ο Ραφαήλ αυτή την στιγμή βρίσκεται στην Κύπρο όπου κάνει κάθε μήνα αναλύσεις παρακολουθώντας τα πάντα αν κυλούν ομαλά. «Είμαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον θέλω να φτιάξω την δίκη μου οικογένεια και να βρω μια δουλειά που να μπορώ να ανταπεξέλθω, αφού μετά την μεταμόσχευση είναι δύσκολο να επανέλθεις πλήρως τα πρώτα χρόνια».
Κλείνοντας έστειλε το δικό του μήνυμα σε όσους ακόμη παλεύουν με την λευχαιμία. «Το μήνυμα που θέλω να στείλω σε όλους αυτούς που παλεύουν με την λευχαιμία είναι να έχουν πίστη στο Θεό και ότι πλέον η λευχαιμία μπορεί να νικηθεί αφού η ιατρική έχει εξελιχθεί πάρα πολύ».