Η Τάνια Ιακωβίδου εδώ και αρκετούς μήνες απολαμβάνει το δώρο της μητρότητας και διανύει μια πανέμορφη περίοδο της ζωής της.
Η μεγάλη της επιθυμία της να αποκτήσει ένα παιδάκι πραγματοποιήθηκε μέσα από την υιοθεσία. Έπειτα από 22 χρόνια γάμου με το σύζυγό της, από εξωσωματικές που δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα αλλά αντιθέτως της δημιούργησαν σοβαρό πρόβλημα υγείας, έγινε μητέρα και ακούει τη λέξη «μανούλα». Η Τάνια Ιακωβίδου μιλά στο thecaller για τη ζωή της, τα όνειρά, της και μας συστήνει τον γιό της.
Δημοσιογράφος, πολιτικός, παρουσιάστρια. Τελικά η Τάνια Ιακωβίδου τι προτιμά να είναι;
Έχω την αίσθηση ότι γεννήθηκα με το μικρόβιο της δημοσιογραφίας και η πολιτική ήρθε λόγω της δημοσιογραφίας. Επομένως δημοσιογράφος και πάλι δημοσιογράφος γιατί μπορείς να κάνεις τον κόσμο καλύτερο χωρίς να σε κατηγορούν ότι υπηρετείς συγκεκριμένα συμφέροντα αλλά και πολιτικός εφόσον το απαιτούν οι συνθήκες έκτακτης ανάγκης στις οποίες έχει βρεθεί η χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Είσαι ένας άνθρωπος που πάντα λέει τα πράγματα έξω από τα δόντια, αυτό πιστεύεις ότι σου έχει στοιχίσει; Και αν ναι πως;
Είναι θέμα χαρακτήρα. Φαντάσου ότι στη δουλειά μου αλλά και στην πολιτική όλοι με αποκαλούν «αντράκι» γιατί δεν μασάω τα λόγια μου ποτέ. Πιστεύω ότι το έχω πληρώσει αλλά δεν το έχω μετανιώσει.
Έχεις μετανιώσει για κάτι που έχεις πει;
Όλοι κάνουμε λάθη. Θεωρώ ότι σε κάποιες περιπτώσεις έχω χρησιμοποιήσει και υπερβολικές εκφράσεις όχι από κακία ή εμπάθεια αλλά επειδή θεώρησα άλλους αδικημένους και ένιωσα την ανάγκη να τους υπερασπιστώ. Αν έχω άθελα μου πικράνει κάποιους ζητάω ειλικρινά συγνώμη. Όλοι οι άνθρωποι ζητάμε συγνώμη από τον σύντροφο μας από τους φίλους μας από τους ανθρώπους που αγαπάμε όταν τους πικραίνουμε με τις πράξεις μας και τα λεγόμενα μας. Αρκεί αυτό να μην γίνετε ηθελημένα.
Πέρα από επαγγελματίας όμως είσαι μια υπέροχη σύζυγος. Είσαι πολλά χρόνια παντρεμένη αλήθεια πως είναι ένας γάμος τόσων ετών;
Ξέρεις πόσα χρόνια είμαι με τον άντρα μου; Φέτος κλείσαμε 22 χρόνια. Θα ήταν ψέμα αν σου έλεγα ότι όλα κυλούσαν πάντα μέλι γάλα. Ξέρεις όμως τι πιστεύω; Οι δυσκολίες της ζωής σε κάνουν πιο δυνατό και κυρίως πιο σίγουρο για τον σύντροφο σου αρκεί να τα συζητάς όλα και να προσπαθείς να βρίσκεις λύσεις. Αυτό που δεν αντέχω είναι οι συμβατικές σχέσεις. Ξέρω ζευγάρια που δεν συναντιούνται ούτε καν μέσα στο σπίτι τους. Όταν ο ένας φεύγει ο άλλος έρχεται …..
Με δυο λόγια πως θα χαρακτήριζες τον άνδρα σου και ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους τσακώνεστε;
Ο άντρας μου η αλήθεια είναι ότι έχει υπάρξει πολύ υπομονετικός μαζί μου. Έχει αντέξει τα ακατάστατα ωράρια της δουλειάς μας, τα νεύρα και την ένταση του χώρου μας τις άσχημες στιγμές της πολιτικής με τις τεράστιες εντάσεις και τα θαψίματα από τους πολιτικούς μου αντιπάλους αλλά και την ακατάπαυστη πολυλογία μου που δεν έχει όρια μερικές φορές! Παρόλα αυτά άντεξε ο καημένος, άρα έχει φοβερή υπομονή. Όσο για τους καυγάδες μας να σου πω την αλήθεια μετά από τόσα χρόνια επειδή ξέρει τα κουμπιά μου και γω τα δικά του σταματάνε εγκαίρως χωρίς πολλές πολλές εντάσεις.
Στο παρελθόν έχεις αποκαλύψει ότι έκανες προσπάθειες να κάνεις παιδί με εξωσωματική αλλά αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα πρόβλημα υγείας που έβαλε για πάντα φρένο σε αυτό το όνειρο.
Ξέρω ότι είναι ένα θέμα που ταλανίζει χιλιάδες γυναίκες. Φαντάσου ότι εγώ σταμάτησα στις πρώτες δύο εξωσωματικές γιατί ο οργανισμός μου δεν άντεχε τις ορμόνες, πάθαινα υπερδιέγερση ωοθηκών και κατέληγα στο νοσοκομείο με αφόρητους πόνους. Υπάρχουν γυναίκες όμως που έκαναν 17,20 προσπάθειες για να καταφέρουν να κάνουν ένα παιδάκι. Όμως θεωρώ ότι όταν κάτι δεν προκύπτει πρέπει να το σταματάς. Διαφορετικά βάζεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο και θυσιάζεις και το μέλλον ενός παιδιού που μπορεί να γεννηθεί και στην πορεία να βρεθεί χωρίς μητέρα. Το ξέρουν άραγε οι γυναίκες που κάνουν τόσες προσπάθειες ότι σύμφωνα με τα πρωτόκολλα υγείας επιτρέπονται 3 εξωσωματικές; Στην Ελλάδα υπάρχει δυστυχώς τεράστια εκμετάλλευση των γυναικών γύρω από το θέμα αυτό γιατί οι αμοιβές των γιατρών είναι πολύ υψηλές και ο έλεγχος από την πολιτεία ανύπαρκτος.
Πλέον όμως είσαι. Πώς πήρατε την απόφαση να υιοθετήσετε παιδί. Ήταν κάτι εύκολο; Σκέφτηκες ποτέ «μα τι θα πει ο κόσμος;»
Το μόνο που δεν σκέφτηκα ήταν αυτό. Το μόνο που ήθελα ήταν να δώσω την ευκαιρία σε ένα παιδάκι να βρεθεί στην ζεστασιά και στην θαλπωρή μιας οικογένειας. Να αισθανθεί όπως όλα τα παιδάκια της ηλικίας του και να ξεφύγει από ένα ίδρυμα με όλα τα αρνητικά στοιχεία μιας ιδρυματοποίησης.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που τον είδες; Πως αντέδρασες… Ακούμε ότι η διαδικασία της υιοθεσίας είναι πολύ δύσκολη εσύ πως τη βίωσες;
Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι άνοιξε τα χεράκια του και με αγκάλιασε. Αυτή η αγκαλιά ήταν για μένα όλος ο κόσμος .Σε σχέση με την διαδικασία πιστεύω ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν αρκετά πράγματα. Οι αιτήσεις θα έπρεπε να εξετάζονται πιο γρήγορα αλλά αυτό εξαρτάται και από το νομοθετικό πλαίσιο αλλά και από την ίδια την δικαιοσύνη. Πρέπει να υπάρχει οικογενειακό δικαστήριο όπως και στα υπόλοιπα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη. Ευτυχώς οι άνθρωποι που στελεχώνουν τα κρατικά ιδρύματα γιατί για τα ιδιωτικά δεν έχω άποψη έχουν εμπειρία και κάνουν με ζήλο την δουλειά τους υπερβάλλοντας εαυτόν. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό……
Πως είναι ο ρόλος της μητέρας; Εύκολος, δύσκολος;
Ο ρόλος της μαμάς είναι απαιτητικός και σίγουρα δεν είναι εύκολος αφού το μικρό μου ζιζάνιο είναι στην πρίζα από το πρωί μέχρι το βράδυ
Τι είναι αυτό που σου έχει πει ο μικρός και σε έχει συγκινήσει;
Ο μικρούλης μου με είπε μαμά από την πρώτη στιγμή οπότε καταλαβαίνεις την ευτυχία μου. Το πιο συγκινητικό ήταν σίγουρα αυτό γιατί αυτή η λέξη είναι ότι πιο ιερό υπάρχει στον κόσμο.
Τι σου αρέσει να κάνετε μαζί;
Τα πάντα. Διαβάζουμε μαζί, τρώμε μαζί, παίζουμε μαζί, πηγαίνουμε βόλτες. Φαντάσου ότι όταν θέλει να πάει κάπου και του λέω ότι θα πάει με τον μπαμπά του το πρώτο πράγμα που μου λέει είναι «εσύ μανούλα δεν θα έρθεις;» και αυτό γιατί θέλει να είμαστε πάντα όλοι μαζί, οικογένεια.
Τι θα έλεγες σε όλες εκείνες τις μητέρες που κάνουν μέχρι και 20 εξωσωματικές για να αποκτήσουν ένα παιδί;
Θα τους έλεγα να κάνουν αυτό που τους λέει και η καρδιά τους αλλά και η λογική τους .Και ότι παιδί σου είναι εφόσον το μεγαλώνεις όχι μόνο επειδή το γεννάς. Η μητρότητα είναι αυτό που νιώθεις στην καρδιά σου και το βλέπεις να καθρεφτίζεται στο πρόσωπο του παιδιού που μεγαλώνεις .Είτε το έχεις γεννήσει εσύ είτε όχι. Πιστέψτε με δεν έχει σημασία
Από εδώ και πέρα ποια είναι τα επαγγελματικά σχέδια και τι είναι αυτό που ονειρεύεσαι;
Ονειρεύομαι να είμαι καλά και εγώ και η οικογένεια μου και ειλικρινά εύχομαι τα παιδάκια που μεγαλώνουν μόνα τους σε ιδρύματα να βρούν σύντομα το δικό τους σπιτικό. Αυτό είναι και το όνειρό του δικού μου παιδιού που εντελώς προφητικά έγραψε σε ένα γράμμα στον Άι Βασίλη « το δώρο που θα ήθελα φέτος τα Χριστούγεννα είναι να μην είναι ποτέ πια παιδάκια μόνα τους».
Της Ειρήνης Αρβανίτη
