Η ιστορία της οικογένειας που σώθηκε από τη γατούλα τους στον φονικό σεισμό του 1988 κάνει τον γύρο του Διαδικτύου και συγκινεί.
1988 Αρμενία
Η οικογένεια της ιστορίας μας, δεν είχε καιρό που είχε μετακομίσει σε ένα χωριό κοντά στην πόλη Σπιτάκ της Αρμενίας. Το σπίτι, αν και παλιό, το είχε κληρονομήσει η οικογένεια απ τους γονείς. Είχαν αποφασίσει, ότι θα ήταν καλύτερα γι ‘αυτούς εκεί, παρά σε ένα διαμέρισμα της πόλης. Πριν μπούνε στο σπίτι, ακολούθησαν ένα παλιό έθιμο της παράδοσης, να αφήσουν μια γάτα να μπει σε αυτό πριν κάποιος άνθρωπος.
Απ τη πρώτη ματιά, μια κόκκινη αδέσποτη γάτα (σ.Τ. μάθετε τα πάντα για την πορτοκαλί γάτα εδώ) , που περιπλανιόταν εκεί, τους έκανε εντύπωση, πόσο ήρεμη και καλόβολη ήταν. Δεν χρειάστηκαν πολλά πολλά, το ζώο, αφού εκπλήρωσε τις απαιτήσεις της παράδοσης, παρέμεινε στο σπίτι σαν κανονικό μέλος της οικογένειας. Η γάτα, αν και ήταν του δρόμου, αποδείχθηκε καλοσυνάτη, δεν καταπάτησε σε καμία περίπτωση τον χώρο των ανθρώπων, όχι δα. Γρήγορα έγινε και η αγαπημένη όλης της φαμελιάς και θα αποδεικνυόταν, μέσα σε όλες τις τυχαίες συγκυρίες, ένας μικρός, χνουδωτός ήρωας.
Το πρωί της 7ης Δεκεμβρίου 1988. Στο ζεστό σπίτι το παιδί, ήταν ακόμα στο κρεβάτι, και κοιμόταν με την γάτα. Ενώ οι γονείς του συζητούσαν ήρεμοι για κάποια σχέδια της ημέρας, απροσδόκητα για όλους, η γάτα άρχισε να ουρλιάζει δυνατά, ορμώντας στο δωμάτιο. Η γυναίκα έκπληκτη προσπαθούσε να ηρεμήσει το κατοικίδιο, αλλά δεν τα κατάφερνε. Έτσι όπως είχε αγριέψει η γάτα, πήδηξε επάνω της και την δάγκωσε.
Πηδώντας από έπιπλο σε έπιπλο και από όλα τα κρεβάτια, έδειχνε σαν να ήθελε να φύγει προς την πόρτα, και όμως γυρνούσε πίσω. Το ζώο έμοιαζε να προσπαθεί να πει κάτι στους ανθρώπους, ορμώντας στις πόρτες. Το άγχος της γάτας μεταδόθηκε και στους ανθρώπους της, οπότε ξύπνησε και το παιδί, και ο πατέρας τους έβαλε όλους να ντυθούν και να βγουν έξω. Είχαν φτάσει σχεδόν στην πόρτα όταν το σπίτι άρχισε να τρέμει. Όπως όρμησαν στο δρόμο, πίσω τους το σπίτι κατέρρευσε ολοκληρωτικά.
Η γάτα κατάφερε να δραπετεύσει από το σπίτι μαζί με τους ιδιοκτήτες. Στην αρχή κρυβόταν το τρομαγμένο ζώο, αλλά στη συνέχεια βρέθηκαν όλοι τους έντρομοι από την απίστευτη αυτό χαλασμό. Αν και η γάτα έζησε στην οικογένεια για πολλά ακόμη χρόνια, η ιστορία έμεινε χαραγμένη σε αυτόν τον τόπο, σε ανθρώπους και ζώα, τόσο βαθιά.
Λόγου της τεράστιας έκτασης αυτής της τραγωδίας, στην ιστορία δεν δόθηκε την πρέπον σημασία. Και αυτό γιατί επρόκειτο για έναν από τους πιο καταστροφικούς σεισμούς στα σύγχρονα χρόνια. Εκείνη την ημέρα, άφησε πίσω του 25 χιλιάδες θύματα. Η ίδια η πόλη Σπιτάκ σβήστηκε σχεδόν απ τον χάρτη. Ισχυροί σεισμοί και μετασεισμοί με ένταση 9-10 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ κατέστρεψαν σχεδόν ολόκληρο το βόρειο τμήμα της δημοκρατίας, καλύπτοντας μια περιοχή με πληθυσμό περίπου ενός εκατομμυρίου ανθρώπων. Εκεί όπως η πόλη αυτή, στο επίκεντρο του σεισμού, αλλά και περισσότεροι από 300 άλλοι οικισμοί καταστράφηκαν.
Η συνέχεια της ιστορίας
Τελικά αυτό που μου έκανε εντύπωση σε όλη την ιστορία, είναι, ότι ίσως να έχουν δίκιο που λένε, ότι οι γάτες όταν αισθάνονται κίνδυνο, όπως και τα υπόλοιπα ζώα, μας προειδοποιούν με κάθε τρόπο. Το ότι όμως δεν σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, αλλά τους ανθρώπους τους επίσης, είναι κάτι που το κάνουν αυτά τα πλάσματα, όσο κι αν δεν τους το έχουμε. Θα μπορούσε να το σκάσει μόνη της, και όμως έκανε σαν τρελαμένη, μέχρι να φύγουν όλοι μαζί απ το σπίτι, που θα κατέρρεε με τον τρομακτικό σεισμό. Και τον τρόπο επίσης που αντιλαμβάνονται τα φυσικά φαινόμενα, μένει ακόμη ένα μυστήριο.
Δεν έχω τι άλλο να σας πω. Μόνο δύναμη σε όλους τους λαούς που δοκιμάζονται απ τα φαινόμενα της φύσεως και αλληλεγγύη σε όλους τους πληγέντες, από τις καταστροφές μα και από τους πολέμους επίσης.