Αν υπήρχαν άλλοι 1000 άνθρωποι σαν τον Dr. Ivan Fontoura πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας. Ο Βραζιλιάνος παιδίατρος στα 92 του χρόνια αντί να απολαμβάνει τη σύνταξή του μετά από 60 χρόνια στην ιατρική, κάθε εβδομάδα δύο φορές προσφέρει αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του σε παιδιατρική κλινική για οικογένειες που δεν μπορούν να πληρώσουν.
Λίγα λόγια για τον Ivan Fontoura
Ο λόγος για τον Dr. Ivan Fontoura, ο οποίος αφού πήρε το πτυχία του το 1951, ταξίδεψε στην Αμερική και τη Γαλλία για περαιτέρω σπουδές, ενώ επέστρεψε στη γενέτειρά του, τη Βραζιλία, στην Praia de Leste και το Pontal do Paraná, όπου εργάζεται ως παιδίατρος.
Το 2005 βγήκε στη σύνταξη, όμως δεν σταμάτησε να εργάζεται αφιλοκερδώς, χάρη στη μεγάλη του καρδιά που θέλει διαρκώς να βοηθά.
Μαζί του εργάζεται και μια νοσοκόμα, η οποία φροντίζει τους πιο αδύναμους επίσης δωρεάν.
Παιδιατρική – Η μεγάλη αγάπη του Ivan Fontoura
Πάντα γνώριζε ότι η παιδιατρική ήταν αυτό που ήθελε να κάνει, οπότε στην ηλικία των 24 ετών, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές και την εξειδίκευσή του στην Καλιφόρνια και τη Γαλλία , έγινε επίσημα παιδίατρος.
Ωστόσο, δεν ξέχασε ποτέ την Praia de Leste, στο Pontal do Paraná , τον τόπο καταγωγής του, όπου επέστρεψε με τη σύζυγό του Έβα , μόλις συνταξιοδοτήθηκε.
«Το σώμα μου είναι γερασμένο, αλλά εφόσον μπορώ θα συνεχίσω να εργάζομαι ακούραστα, γιατί θέλω να πεθάνω στα πόδια μου ως γιατρός», εξομολογείται ο ίδιος.
Ο Ιβάν έχει κερδίσει το σεβασμό των ντόπιων που τον χαρακτηρίζουν ως ταπεινό, στοργικό και χαρισματικό πρόσωπο.
Η στάση ζωής του Ivan Fontoura
«Ήθελα πάντα να είμαι γιατρός. Η ιατρική είναι σκληρή δουλειά, αλλά φέρνει και πολλές χαρές. Είναι η καλύτερη αμοιβή που μπορώ να λάβω» λέει ο ίδιος και συνεχίζει:
«Δεν υπήρξε μια μέρα στη ζωή μου ως γιατρός που δεν έμαθα κάτι διαφορετικό. Όταν πρόκειται για την ιατρική, έχουμε να κάνουμε με δραματικές αλλά και χαρούμενες στιγμές. Θα κρατώ πάντα μερικές από αυτές στην καρδιά μου.»
Αναφορικά με το γεγονός ότι εργάζεται χωρίς να πληρώνεται λέει: «Έχω ήδη κερδίσει αρκετά για να ζήσω. Τώρα πρέπει να μείνω σε επαφή με τα παιδιά που χρειάζονται τη βοήθειά μου».
