Δίκαια έχει χαρακτηριστεί η Σκόπελος το νησί του δάσους, αφού το 80% του εδάφους της καλύπτεται από πυκνά πευκοδάση που καταλήγουν σε όρμους, λιμανάκια και παραλίες απαράμιλλης ομορφιάς.
Σκόπελος, η Χώρα του νησιού. Στο βορρά μέσα σε μια κλειστή αγκαλιά είναι χτισμένη η πανέμορφη μικρή πολιτεία της Σκοπέλου με τα σφιχταγκαλιασμένα σπίτια που περιβάλλουν το Κάστρο και κατεβαίνουν μέχρι κάτω στο λιμάνι, αφού τώρα πια οι βάρβαροι δεν απειλούν το νησί.
Ανάμεσα στα σπίτια αναρίθμητα μικρά εκκλησάκια που με ιδιαίτερο σεβασμό φροντίζουν οι Σκοπελίτες συνεχίζοντας να διατηρούν αυστηρά τη θρησκευτική τους παράδοση. Στενά πλακόστρωτα ανηφορικά σοκάκια που διακόπτονται κάθε τόσο από πλατύσκαλα και σκαλοπάτια ζώνουν τις γειτονιές, τεράστιες μπουκαμβίλιες αγκαλιάζουν μπαλκόνια και φρεσκοασβεστωμένους τοίχους, που κλείνουν μέσα τους μικροσκοπικές αυλές.
Ποιες εκπλήξεις κρύβει όμως το νησί των βορείων Σποράδων με την κυκλαδίτικη ομορφιά;
Λίγο πριν φτάσετε στην Γλώσσα, συναντάτε στο δεξί σας χέρι, έναν δρόμο που οδηγεί στο εκκλησάκι του Αϊ Γιάννη στο Καστρί. Το εκκλησάκι του Αϊ Γιάννη βρίσκεται στην κορυφή ενός βράχου ύψους περίπου 100 μ. και για να φτάσει κανείς πρέπει να ανέβει περίπου 106 σκαλοπάτια λαξευμένα πάνω στο βράχο. Προτού ο δρόμος φθάσει στη θάλασσα, στο εκκλησάκι της Παναγίας υπάρχει βρύση με νερό. Ο επισκέπτης ανεβαίνει από καλά προστατευμένη σκάλα σκαλισμένη στην πέτρα. Από την κορυφή η θέα προς το πέλαγος είναι μαγευτική. Οι μικρές, μοναχικές σχεδόν παραλίες με τα γαλαζοπράσινα νερά ανάμεσα στα γκρίζα βράχια προσθέτουν μία ακόμη νότα ομορφιάς στην περιοχή.
Η παράδοση λέει ότι κάποιος ψαράς από την Γλώσσα, καθώς επέστρεφε ένα βράδυ, από το ψάρεμα διέκρινε στην κορυφή του βράχου ένα φως. Το έβλεπε κάθε βράδυ, ώσπου εμφανίστηκε στον ύπνο του μια γυναίκα που του αποκάλυψε ότι στην κορυφή του βράχου υπάρχει μια εικόνα. Όταν ανέβηκε στην κορυφή βρήκε την εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Πήρε την εικόνα, όμως, όπου και να τη μετέφερε, εκείνη ξαναγύριζε πίσω στην αρχική της θέση, εκεί που τελικά χτίστηκε το εκκλησάκι του, που γιορτάζει στις 29 Αυγούστου.
Το χωριό της Γλώσσας. Η Γλώσσα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος οικισμός της Σκοπέλου. Βρίσκεται Β.Δ. του νησιού και είναι χτισμένη στο λόφο πάνω από το λιμάνι του Λουτρακίου με υπέροχη θέα. Είναι το ψηλό χωριό πού αναφέρει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, στο διήγημα του Η Νοσταλγός, η αμπελοφυτευτής περιοχή κατά τον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη. Απέχει 32 χλμ. από την πόλη της Σκοπέλου και έχει 1195 κατοίκους.
Πολλοί προσπαθούν να εξηγήσουν την ετυμολογία του ονόματός της. Άλλοι το αποδίδουν στο γλωσσοειδές σχήμα του κάβου που υπάρχει στη θαλάσσια περιοχή του οικισμού και άλλοι το συνδέουν με την Κνώσσα, την πόλη που έφτιαξαν σε εκείνο το σημείο, οι πρώτοι οικιστές του νησιού, που ήταν Μινωίτες. Υπάρχει πάντως και μια περισσότερο χιουμοριστική εκδοχή για την ονομασία της Γλώσσας, αφού σύμφωνα με τους κατοίκους της , σου βγαίνει η γλώσσα να ανεβείς τα τόσα σκαλιά του χωριού. Στα όλο σκαλιά καλντερίμια της θα συναντήσει ακόμα κανείς γυναίκες με τις τοπικές φορεσιές, τις φουστάνες και οι κάτοικοι της διατηρούν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, τα έθιμα και το γλωσσικό τους ιδίωμα.
Το Λουτράκι Γλώσσας Σκοπέλου αποτελεί το πρώτο λιμάνι της Σκοπέλου συνήθως εκεί σταματάνε πρώτα τα πλοία ή τα ιπτάμενα δελφίνια όταν έρχονται από τη Σκιάθο, τον Βόλο ή τον Αγ. Κωνσταντίνο και μετά συνεχίζουν το ταξίδι τους προς το λιμάνι της Σκοπέλου. Εκεί υπήρχε η τρίτη αρχαία πόλη της Σκοπέλου, η Σελινούς, που ιδρύθηκε από τους Χαλκιδείς κατά τον 8ο π.χ. αιώνα. Από την αρχαία πόλη σώζεται μόνο τμήμα των νοτιοανατολικών τειχών του 5ου-4ου π.χ. αιώνα και λείψανα αρχαίου κτιρίου της ίδιας εποχής. Κατά καιρούς βρέθηκαν στα θεμέλια των σπιτιών του οικισμού επιτύμβια ανάγλυφα, μικρά μαρμάρινα αγαλματάκια, ελληνιστικές και ρωμαϊκές επιγραφές και τάφοι.
Το χωριό Παλαιό Κλήμα Σκοπέλου. Βρίσκεται Β.Δ. του νησιού ανάμεσα στο χωριό Νέο Κλήμα και στη Γλώσσα. Απέχει 24 χλμ από την πόλη της Σκοπέλου. Είναι ένα καταπράσινο χωριό χτισμένο αμφιθεατρικά, με παλιά πέτρινα σπίτια που βλέπουν τη θάλασσα του Αιγαίου. Το Κλήμα είναι ένα από τα γραφικά χωριά του νησιού της Σκοπέλου. Σήμερα, λίγο έχει αλλάξει, παρ’ όλες τις επεμβάσεις αλλοίωσης του παραδοσιακού του χαρακτήρα.
Το πλέον χαρακτηριστικό των Κληματιανών ήταν ο ενθουσιώδης χαρακτήρας και η φιλοξενία. Επίσης πρέπει να τονιστεί, πως οι Κληματιανοί ήταν από τους πλέον ικανούς γλεντζέδες της Σκοπέλου. Τόσο στα πανηγύρια, όσο και τους γάμους, αλλά και κάποιες Κυριακές στήνονταν στην πλατεία στη Βελανιά χορός και γλέντι στο οποίο έρχονταν και πολλοί Γλωσσιώτες. Ζωντανά παραδοσιακά πανηγύρια ήταν των Αγίων Αναργύρων (1 Ιουλίου και 1 Νοεμβρίου), της Παναγιάς της Ελιώτισσας, της Αγίας Παρασκευής κ.α.
Το χωριό Νέο Κλήμα Σκοπέλου: Κάτω ακριβώς από το δάσος του Βαθιά στο βουνό Δέλφη (688m υψόμετρο) και δίπλα από τη θάλασσα, βρίσκεται το χωριό Ν.Κλήμα (Έλιος) Σκοπέλου. Σε απόσταση 18 χλμ από τη Σκόπελο βρίσκεται ο νέος αυτός οικισμός που δημιουργήθηκε το 1981 , μετά την καταστροφή του Παλαιού Κλήματος από τους σεισμούς του 1965- όταν οι κάτοικοι του Παλαιού Κλήματος εγκατέλειψαν το χωριό τους λόγω των κατολισθήσεων, αλλά και για να εγκατασταθούν κοντά στη θάλασσα.
Πευκόφυτη, μαγευτική η περιοχή αυτή της Σκοπέλου που κτίστηκε το Έλιος, με την πανέμορφη αμμουδιά του Χόβολου και τις υπέροχες αποχρώσεις των νερών της, να βρίσκεται πολύ κοντά στο χωριό. Υπάρχει παραλία σε όλο το μήκος του χωριού, τμήματα με μικρά βότσαλα, παραλία με μεγαλύτερα, με πέτρες αλλά και άμμο ξεχωρίζοντας όπως αναφέραμε το καταπληκτικό Χόβολο.
Και τέλος, το ξακουστό Δρακοντόσχισμα:
Το Δρακοντόσχισμα βρίσκεται μεταξύ Σταφύλου και Αμάραντου. Στρίβοντας δεξιά από το κεντρικό δρόμο Σκοπέλου- Γλώσσας, λίγο μετά το Στάφυλο, ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει τον εντυπωσιακό βράχο που μοιάζει να τον έχει κόψει ανθρώπινο χέρι και τα υπέροχα γαλαζοπράσινα νερά. Δυστυχώς (ή ευτυχώς ) η πρόσβαση στην ακτή είναι δυνατή μόνο από τη θάλασσα, οπότε όσοι δε διαθέτουν σκάφος θα αρκεστούν να θαυμάζουν το τοπίο από ψηλά.
Η περιοχή πήρε το όνομα της από ένα τοπικό θρύλο της Σκοπέλου. Σύμφωνα με αυτόν, πριν 800 χρόνια εμφανίστηκε ένας δράκος στη Σκόπελο που σκότωνε και έτρωγε όλους τους κατοίκους της. Κανείς δεν μπορούσε να μείνει στο νησί και από τα γειτονικά νησιά έστελναν τους καταδικασμένους σε θάνατο να τους φάει το θεριό.
Αυτό κράτησε για περίπου 400 χρόνια. Όταν το έμαθε ο Άγιος Ρηγίνος αποφάσισε να το εξολοθρεύσει. Μπαρκάρισε λοιπόν σα ναύτης σε ένα από τα πλοία που πήγαιναν τους καταδίκους στο νησί. Εκεί που βγήκε, ρώτησε , Πού στο έλεος του Θεού είναι το θεριό , και έτσι η περιοχή εκείνη της Σκοπέλου πήρε το όνομα Έλιος. Προχωρώντας ο Άγιος συνάντησε το φοβερό δράκο. Ο δράκος όταν είδε τον Άγιο Ρηγίνο, φοβήθηκε κι έφυγε. Ο ‘Αγιος το κυνήγησε και έφτασε κυνηγώντας το θεριό στη θέση μεταξύ Σταφύλου και Αμάραντου. Τότε ο δράκος πήδησε στη θάλασσα, αφού δεν είχε τρόπο διαφυγής.
Ο βράχος από εκεί που πήδησε σκίστηκε και έτσι η περιοχή ονομάστηκε Δρακοντόσχισμα. Στο σημείο μπορείτε να ανάψετε ένα κεράκι στο εικονοστάσι και να ευχηθείτε υγεία και αγάπη. Δείξτε προσοχή στο σημείο που θα χαζέψετε από ψηλά , ιδιαίτερα αν έχετε μικρά παιδιά μαζί σας. Να γνωρίζετε ότι δεν μπορείτε να προσεγγίσετε το επίπεδο της θάλασσας από το σημείο.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον όπως αυτό της Σκοπέλου, οι διαδρομές αποτελούν ξεχωριστή εμπειρία. Μάλιστα όσοι από εσάς αγαπάτε το περπάτημα θα βρείτε αρκετά μονοπάτια και υπέροχες διαδρομές κυρίως στο βουνό Παλούκι. Ολόκληρο το νησί καλύπτεται από πευκοδάσος και αυτό κάνει τη διαδρομή από την Χώρα στη Σκοπέλου μέχρι το Λουτράκι , ακολουθώντας δηλαδή το βασικό οδικό δίκτυο, μήκους 37 χλμ , μια υπέροχη εμπειρία για όλες τις αισθήσεις, καθώς ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει την πλούσια φύση της Σκοπέλου αλλά και τις ακτές που στην πλειοψηφία τους βρίσκονται στο νότιο τμήμα του νησιού.
Είναι τέτοια η ομορφιά της χώρας της Σκοπέλου, τέτοια η γραφικότητα της που πραγματικά σε κερδίζει από τη πρώτη στιγμή!!!