Γραφική, αρχοντική, κοσμοπολίτισσα. Όλα τα παραπάνω ταιριάζουν στη μικρή και πανέμορφη Ύδρα, το νησί του Αργοσαρωνικού με τη μεγάλη ναυτική ιστορία και παράδοση που προσελκύει πλήθος επισκεπτών, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, κάθε χρόνο.
Άλλωστε η μικρή απόστασή της από την Αθήνα την καθιστά βολικό προορισμό για μικρές εκδρομές και στιγμές ηρεμίας και γαλήνης.
Χτισμένη αμφιθεατρικά με το λιμάνι της στο κέντρο, η πρώτη εικόνα της Ύδρας αποτυπώνει την αρμονία της ανθρώπινης παρουσίας με το περιβάλλον και γοητεύει τον ταξιδιώτη.
Ψηλά κι επιβλητικά αρχοντικά δεσπόζουν στο λιμάνι δημιουργώντας ένα σκηνικό που θυμίζει πίνακα ζωγραφικής, με φόντο το γαλάζιο της θάλασσας, ενώ «φρουροί» του είναι οι Προμαχώνες με τα κανόνια που παλαιότερα προστάτευαν την πόλη.
Στην προκυμαία χτυπά η καρδιά του νησιού με τον παραλιακό δρόμο να εκτείνεται από το άγαλμα του Mιαούλη μέχρι την περιοχή Πέταλο.
Ξεκινώντας από την παραλία, οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν βόλτες στα στενάκια της Ύδρας και να περιηγηθούν στην παλιά συνοικία της, αφήνοντας τη ματιά να ταξιδέψει στον ανοιχτό ορίζοντα και τη μαγευτική θέα.
Για όσους θέλουν να γνωρίσουν την ιστορία του νησιού, αξίζει μια επίσκεψη στην ιστορική οικία του Λάζαρου Κουντουριώτη, στην οποία λειτουργεί παράρτημα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου και στην οικία του Γεωργίου Κουντουριώτη, στην οποία λειτουργεί Μουσείο Μεταβυζαντινής Τέχνης και Ιστορίας της Ύδρας.
Στην Αίθουσα Τέχνης και Συναυλιών «Μελίνα Μερκούρη» του Δήμου Υδραίων φιλοξενούνται έργα διάσημων καλλιτεχνών όλο το χρόνο.
Τα αυτοκίνητα δεν επιτρέπονται στο νησί κι έτσι μπορεί κανείς να ξεχάσει για λίγο τη βουή των μεγαλουπόλεων και να εκτιμήσει είτε το περπάτημα είτε τα ακούραστα γαϊδουράκια, που προσθέτουν μια πινελιά γραφικότητας στο έτσι κι αλλιώς ιδιαίτερο νησί.
Στη διεθνή αναγνωρισιμότητα του κοσμοπολίτικου νησιού συνέβαλε η περίφημη ταινία του 1957 «Το παιδί και το δελφίνι» με τη Σοφία Λόρεν να τραγουδά «Τι είν’ αυτό που το λένε αγάπη» και το φόντο της πανέμορφης και ατμοσφαιρικής Ύδρας να μαγεύει.