Κανονικά δε θα έπρεπε να υπάρχουν «λόγοι» για να επισκεφτεί κανείς το νησί – μυστήριο που ονομάζεται Ικαρία. Ένας είναι ο λόγος: είναι η Ικαρία.
Αν όμως δεν έχετε έρθει ποτέ σας εδώ – wait, what?- και θέλετε να δείτε τι τελοσπάντων έχει αυτό το νησί και τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστεί στα καλοκαιρινά πλάνα κάθε παρέας, τότε έχουμε δέκα πολύ καλούς λόγους για να το ανακαλύψετε.
Και να κολλήσετε.
Οι χαλαροί ρυθμοί
Πολύ χαλαροί. Κυρίως για εμάς τους Αθηναίους που έχουμε μάθει να ζούμε όλη μέρα (και νύχτα) στην τσίτα. Ετοιμαστείτε λοιπόν για κάτι τελείως διαφορετικό και εντελώς ζεν. Στην αρχή θα παραξενευτείτε, αλλά με λίγη καλή διάθεση θα ενσωματωθείτε πλήρως στην ατμόσφαιρα, και θα κερδίσετε αρκετά χρόνια ζωής.
Τα πανηγύρια (πιάνουν για δύο… λόγους – ή και παραπάνω)
Τα έχετε ακούσει. Τα έχετε δει σε φωτογραφίες, σας έχουν πει για αυτά φίλοι και γνωστοί (κάποιοι γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν μετά από αυτά – κάποιες έπιασαν παιδί εκεί, αλήθεια). Ό,τι και να σας είπαν είναι αλήθεια. Τα πανηγύρια είναι σήμα κατατεθέν του νησιού και οφείλετε να τα ζήσετε. Χορός, φαγητό, κρασί, ξανά μανά χορός και πάει λέγοντας μέχρι το πρωί. Αν είστε single, τότε ακόμα καλύτερα. Εγγυημένα θα φύγετε από ‘κει με «νύφη» ή «γαμπρό». Αγαπημένα μας είναι εκείνα στην Αρεθούσα (17/7), στο Καραβόσταμο (26/7), στον Φείδο (27 Ιουλίου), στον Στάβλο (6/8), στα Μανδριά (8/8), στις Καρές (12/8), στους Βρακάδες (20/8) και στο Μαυράτο (29/8).
Τον Δεκαπενταύγουστο γίνεται ακόμα περισσότερος χαμός με τη φάση να ξεκινά από τον Λαγκαδά, και να συνεχίζει στα Κοσσοίκια, στο Γυαλισκάρι και στους Κουνιάδους. Γεμάτη μέρα για τους panigiri lovers αυτή.
Και ένα μυστικό: Στις 13 Αυγούστου η Γιορτή του Κρασιού στο χωριο Φλες (το πρώτο χωριό που θα βρείτε κάνοντας αριστερά από το λιμάνι του Εύδηλου) είναι κάτι σαν πανηγύρι σε γαλατικό χωριό με άφθονο κρασί, ωραίο φαγητό από τις κυρίες του χωριού και ικαριώτικους χωρούς μέχρι το πρωί. Προσεγγίζεται και με τα πόδια από το λιμάνι.
Και άλλο ένα: Αν πετύχετε πανσέληνο, τότε βουρ για το παραθαλάσσιο χωριό Μαγγανίτης, στο οποίο στάνταρ θα έχει στηθεί full moon party στο φοβερό μαγαζάκι που λέγεται Στο Γιαλό Κάνει.. Φουρτούνα – δεν κάνουμε πλάκα, όντως έτσι λέγεται. Και σερβίρει από ούζο μέχρι κοκτέιλ και ποικιλίες.
Ο γραφών διετέλεσε και μπάρμαν, για λίγο, εδώ. Να τα λέμε και αυτά.
Ο Χριστός Ραχών
Η «πρωτεύουσα» του νησιού. Ένα πανέμορφο χωριουδάκι που ξυπνάει… αργά με μπαράκια για κάθε γούστο που συνήθως μαζεύουν live γκρουπάκια απέξω και γίνεται το έλα να δεις. Μαζεύει κυρίως νεολαία που είτε επιστρέφει, είτε κατευθύνεται προς το πλησιέστερο πανηγύρι και προσφέρει σούπερ επιλογές για βραδινό ποτάκι – και βραδινά ψώνια. Το Καφαρτέ με τα ωραία κοκτέιλ, η Σκνίπα με τις ροκ βραδιές, και το κουκλίστικο Δεντρόσπιτο με τα εξίσου ωραία κοκτέιλ και τις φοβερές μουσικές.
Η Ακαμάτρα
Λιγότερο «σουπερσταρ» από τον Χριστό, αλλά ό,τι πρέπει για καφεδάκι, βόλτα και ποτάκι. Η εναλλακτική Ακαμάτρα με την υπεραιωνόβια βελανιδιά, χτισμένη στην κατάφυτη κοιλάδα της Μεσαριάς φιλοξενεί και μια από τις ωραιότερες ταβέρνες του νησιού, το Στα Πέριξ, όπως επίσης και ένα underground μπαράκι, το Μπέρδεμα.
Οι παραλίες
Δύσκολα θα ξεχωρίσετε την καλύτερη παραλία του νησιού. Είναι στην πλειοψηφία τους πανέμορφες, με πράσινα ή τιρκουάζ κρυστάλλινα νερά και… προσωπικότητα. Η Μεσακτή για τους φαν του surf, μια τεράστια αμμουδιά με ωραία νερά, αρκετό κύμα και σχολή για να μάθετε πώς θα το… τιθασεύσετε με σανίδα, το Λιβάδι ακριβώς δίπλα στο ίδιο ύφος, πιο ήρεμη και με ένα φοβερό beach bar, η παραλία του Να στην εκβολή του ομώνυμου ποταμού και κοντά στον Ναό της Ταυροπόλου Αρτέμιδος, ιδανική και για γυμνιστές και φυσικά οι Σεϋχέλλες, highlight του νησιού, με τιρκουάζ νερά και λευκά βότσαλα.
Μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας οπωσδήποτε αθλητικά παπούτσια για εδώ. Θα σας φανούν θησαυρός κατά την ανάβαση/ κατάβαση προς αυτήν. Στην παραλία υπάρχει αυτοσχέδια καντίνα (ψυγειάκια, ομπρελίτσα, ντουντούκα που ενημερώνει τους λουόμενους ότι είναι έτοιμη η φραπεδιά), αλλά επειδή δεν είναι ανοιχτή κάθε μέρα, να έχετε μαζί σας νεράκια καλού κακού. Εξίσου όμορφες παραλίες στο βόρειο τμήμα του νησιού είναι το Γιαλισκάρι, ο Κάμπος και το Αυλάκι.
Στη νότια πλευρά του νησιού, ξεχωρίζουν ο Φάρος, το Γλυφάδι, ο Ανεφαντής, το Νίφι, τα Κεραμέ με τα πλατάνια του και τα Νεάλια με τον πελώριο όγκο της Δαιμονόπετρας, τόπος λατρείας κατά την αρχαιότητα και ο όρμος του Ιερού, μια παραλία με άμμο και πλούσια βλάστηση και τη σπηλιά όπου πιστεύεται ότι ανατράφηκε ο θεός Διόνυσος.
Και ένα μυστικό: Πάλι το Φλες, αυτή τη φορά για την παραλία του. Κρυμμένη, από τον δρόμο θα χρειαστεί να κατεβείτε αρκετά σκαλοπάτια για να την προσεγγίσετε. Μοιάζει κάπως έτσι:
Τα ιαματικά λουτρά
Βρίσκονται στα Θέρμα και έχουν κάτι από 80s γοητεία της Ελλάδας του ΠΑΣΟΚ. Οι πασίγνωστες ιαματικές πηγές του νησιού – πλούσιες σε ραδόνιο σε ποσότητα που τις κάνει πρώτες παγκοσμίως – είναι ό,τι πρέπει για να περάσετε μια χαλαρωτική μέρα στα νερά τους. Μετά το oldschool spa, οπωσδήποτε μια στάση στο κοντινό ζαχαροπλαστείο Μέλισσα για πόλεμο στην υπογλυκαιμία με απίστευτη πορτοκαλόπιτα και λαχταριστό γαλακτομπούρεκο.
Το φυσικό τοπίο
Μπορεί να αγαπήθηκε για τα πανηγύρια και τις παραλίες της, όμως η Ικαρία «κρύβει» σε κάθε σπιθαμή της πράσινες οάσεις, δάση από βελανιδιές, πλαγιές και χαράδες, φαράγγια και ποτάμια και φυσικά μπόλικα μονοπάτια, καλά σηματοδοτημένα, για τους φαν του trekking. Πάνω από την παραλία του Να, για παράδειγμα, ο ποταμός Χάλαρης σηματοδοτεί τη διαδρομή που περνά μέσα από το ομώνυμο φαράγγι για να καταλήξει στις Ράχες. Ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια, περπατάτε περίπου μισή ώρα στο μονοπάτι, μέχρι να συναντήσετε τον επιβλητικό καταρράκτη που πλαισιώνεται από κατάλευκα βράχια και πυκνή βλάστηση, για να καταλήξει σε μια πράσινη λιμνούλα – χάρμα οφθαλμών.
Για περισσότερες πληροφορίες και καθοδήγηση, μπορείτε να απευθυνθείτε στον Ορειβατικό Σύλλογο Ικαρίας.
Το σούπερ φαγητό
Από πού να ξεκινήσουμε και πού να τελειώσουμε. Οπουδήποτε και αν καθίσετε να φάτε, θα φάτε καλά. Για πρωινό στον Εύδηλο ο Αυγάς, φτιάχνει επικό τοστ και φυσικούς χυμούς, ο Φανούρης επίσης στον Εύδηλο σερβίρει συγκλονιστικό γύρο χοιρινό. Σουβλάκι για Όσκαρ στον Τραμπαρίφαμε καραμελωμένο κρεμμύδι παρακαλώ και δικά του κρέατα, λογικές τιμές στα Πέριξ στην Ακαμάτρα και Μαραθίτης στον Άγιο Πολύκαρπο για σουβλάκι στον γυρισμό από Λαγκάδα μετά το πανηγύρι να στρώσει το στομάχι (μπορείτε να το φτιάξετε και μόνοι σας αν έχει πολύ κόσμο).
Στον Αρμενιστή στο Ζεύκιν, πάνω στη θάλασσα για ωραία ιταλική κουζίνα, στον Πλάτανο στον δρόμο προς Ράχες για φοβερά μαγειρευτά, στην Άννα στο Να (φωτό) για σούπερ αστακομακαρονάδα (~70 ευρώ) και ωραία θαλασσινά, στο beach bar Ammos στο Λιβάδι για συγκλονιστική πίτσα, στην Φιλίτσα στο χωριό Καρυδιές για ντόπια κουζίνα, στο μαγαζί του Γυναικείου Συνεταιρισμού στις ράχες για εξαιρετικές πίτες και γλυκά (το μπανόφι είναι από αλλού) και επίσης για γλυκά στο καφέ/παγωτατζίδικο/λουκουματζίδικο Οι συνταγές της Γιαγιάς στον Αρμενιστή.
Νικόλας Γεωργιακώδης
Αναδημοσίευση από In2life