Είναι το αυγουστιάτικο comfort zone μου ο ρεθυμνιώτικος Νότος. Εκκινώντας κάθε φορά από το χωριό μου στα Χανιά και αφού διπλοτσεκάρουμε τον καιρό (όχι ότι καταφέρνουμε πάντα να γλιτώσουμε τον αέρα), αποχαιρετάμε τον πολυσύχναστο Βορρά για λίγες ώρες –ή και ημέρες αν το επιτρέπει το πρόγραμμα– για beach life χωρίς πολλά πολλά.
Μαγιό, αντηλιακό, καπέλο, καλό και ανθεκτικό σκίαστρο (οπωσδήποτε), λίγα παιχνίδια για τα παιδιά, βιβλία για τους μεγαλύτερους, προμήθειες όπου χρειάζεται και μετά σιωπή. Μπες, βγες στη θάλασσα, ύπνος εκτός ωραρίου στην πετσέτα, ξεκούραση, χάσιμο. Το πιο ωραίο πράγμα που μου χαρίζει αυτή η αγαπημένη ακτογραμμή είναι η ποικιλία. Κάθε επόμενη εκδρομή και μια νέα εμπειρία με κοινό παρανομαστή το Λυβικό Πέλαγος και η ενατένιση του απόλυτου Νότου.
Με τον χάρτη στο χέρι –αυτή η ωραία συνήθεια που κρατάει από παλιά και, παρά τη λύση των υπερσύγχρονων gps– η περιήγηση στη νότια ακτογραμμή του Ρεθύμνου ξεκινάει από το Ροδάκινο, το πρώτο χωριό του νομού αν έρχεσαι από τα Σφακιά. Άνω και Κάτω Ροδάκινο απολαμβάνουν την απομόνωσή τους σε απόσταση 45 χλμ. από το Ρέθυμνο, ενώ όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη θάλασσα: στην πρώτη και χαλαρά οργανωμένη παραλία του Κόρακα, όπου και θα βρείτε καφέ και ταβέρνες και μια χαρά φαγητό, ακριβώς πάνω από την παραλία, ενώ αν συνεχίσετε τον δρόμο στα δυτικά (δεξιά όπως κοιτάτε τη θάλασσα) θα φτάσετε στην παραλία Περιστερές, όπου βρίσκεται και η διάσημη πια «ταβέρνα του Μανώλη». Εδώ μπορείτε να σταθμεύσετε το αυτοκίνητο, εκτός κι αν θέλετε να συνεχίσετε ακόμα πιο μέσα είτε από την παραλία που είναι μεγάλη και άνετη, με λευκά βότσαλα και μπλε νερά που βαθαίνουν γρήγορα, είτε από τον χωμάτινο δρόμο. Αποφύγετε το Σαββατοκύριακο, καθώς η ελεύθερη κατασκήνωση και η κίνηση αυξάνονται ραγδαία.
Αποχαιρετώντας το Ροδάκινο, σειρά έχει ο Πλακιάς. Λίγο πριν την άφιξή μας, ωστόσο, στο πλέον τουριστικό χωριό της περιοχής, υπάρχει μια παράκαμψη στη θάλασσα που μονοπωλεί για λίγο το ενδιαφέρον. Το Φωτεινάρι, που δεν είναι ένα αλλά δυο παραλίες, μια μικρή και μια μεγαλύτερη, που σχηματίζονται στην έξοδο μιας ρεματιάς, δεν τις πιάνει ο αέρας και έχουν ωραίο βυθό, είναι από εκείνα τα μυστικά που γνωρίζουν οι ντόπιοι και καμιά φορά αποκαλύπτουμε κι εμείς οι ταξιδιωτικοί συντάκτες.
Κατά τ’ άλλα, ο Πλακιάς (36 χλμ. νότια του Ρεθύμνου) είναι ακριβώς αυτό που φαντάζεστε. Κωμόπολη πια, με αμέτρητα καταλύματα, ταβέρνες, καφέ και μπαρ, μεγάλη οργανωμένη παραλία, όπου μπορείτε να κάνετε θαλάσσια σπορ και πολύ πολύ κόσμο που τον επιλέγει για τις διακοπές του. (Και) εδώ, κάποτε, περνούσαν τον καιρό τους χίπις απ’ όλο τον κόσμο. Σήμερα, πάλι, ο Πλακιάς είναι μια φιλόξενη αγκαλιά για όλους και ιδανικό ορμητήριο για να γνωρίσετε τη γύρω περιοχή: τα κοντινά παραδοσιακά χωριά Σελλιά, Μύρθιος και Ασώματος που τον βλέπουν από ψηλά και όπου θα πάτε για βόλτα και φαγητό -στα Σελλιά εδράζεται και η «Γαλακτοκομική Κρήτης» με εξαιρετικά γαλακτοκομικά προϊόντα-, εδώ κοντά και τα φαράγγια του Κοτσυφού και του Κουρταλιώτη που αξίζει να εξερευνήσετε. Εντός οικισμού, πάλι, αναζητήστε τον υπέροχο κήπο του «L’ etoile du sud» που είναι ανοιχτό από νωρίς για καφέ και πρωινό μέχρι το βράδυ, όπου εκτός από φαγητό θα απολαύσετε και εξαιρετικά κοκτέιλ.
Κοντά στον Πλακιά, επίσης, και συγκεκριμένα στη βραχώδη ακτή Κάραβος, βρίσκεται το τετράστερο «Kalypso Cretan Village Resort & Spa» (kalypsohotels.com)· ένα φυσικό πάρκο, όπου κάθετοι κρεμαστοί βράχοι δημιουργούν έναν καλά κρυμμένο όρμο στη μέση της θάλασσας, σχηματίζοντας συγχρόνως καθόλα φωτογενή –όπως θα διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι αλλά και μέσα από τον φακό σας– φιορδ. Εδώ κάποτε κατέφευγαν οι πειρατές, ενώ, σύμφωνα με έναν από τους μύθους της περιοχής, πρόκειται για το σημείο όπου βρισκόταν το βασίλειο της Καλυψούς που φιλοξένησε τον Οδυσσέα για εφτά χρόνια. Σήμερα, πάλι, εκτός από το ξενοδοχείο θα βρείτε και την καταδυτική σχολή «Kalypso Dive Center & School» (kalypsodivecenter.com) για μια, κυριολεκτικά, σε βάθος γνωριμία με τον απίθανο βυθό του Λυβικού.
Αφήνοντας πίσω τον Πλακιά (και τον Κάραβο), η συνέχεια περιλαμβάνει μόνο παραλίες. Μικρές, μεγάλες, περισσότερο ή λιγότερο οργανωμένες, και σε κάθε περίπτωση υπέροχες. Θα ξεκινήσετε από το Δαμνόνι (5 χλμ. ανατολικά από τον Πλακιά), το οποίο αποτελεί έτερη επιλογή για παραθερισμό, καθώς εκτός από μεγάλη παραλία με ομπρελοξαπλώστρες και ωραία, καθαρά νερά, διαθέτει ενοικιαζόμενα, αρκετές επιλογές για καφέ και φαγητό και, για τους πιο δραστήριους εξ’ υμών, αλλά και για όσους ταξιδεύουν με παιδιά, εδώ εδράζεται ο «Αθλητικός Ιππικός Όμιλος Πλακιά» (cretehorseriding.com) με υπηρεσίες και προγράμματα για όλες τις ηλικίες.
Κλεισίδι, Αμμουδάκι και Αμμούδι (ή Μεγάλο Αμμούδι) είναι οι τρεις παραλίες που βρίσκονται ανατολικά από το Δαμνόνι (τη δεύτερη επιλέγουν κυρίως γυμνιστές), και τις οποίες θα προσεγγίσετε κάνοντας περισσότερα χιλιόμετρα από αυτά που θα περιμένατε κοιτώντας απλώς τον χάρτη. Το βραχώδες και απότομο τοπίο του κρητικού Νότου, βλέπετε, περιλαμβάνει αρκετά πιο πολλές μετακινήσεις και μπρος-πίσω από το αναμενόμενο, αλλά χαλάλι. Κάθε επόμενη παραλία είναι και μια νέα ανταμοιβή. Αρκεί να μη φυσάει – τα είπαμε αυτά. Και εδώ, όπως και στα Σχοινάρια, που έπονται, ο βυθός είναι υπέροχος, εξ ου και η ύπαρξη δεύτερης καταδυτικής σχολής, ονόματι «Sea – Dream Divers» (seadreamdiving.com), σε περίπτωση που θέλετε να τον ανακαλύψετε με οργάνωση και ασφάλεια.
Στο σημείο αυτό, κι επειδή το κολύμπι και ο ήλιος φέρνουν πείνα, αξίζει να δώσουμε και ένα αγαπημένο γαστρονομικό τιπ στα πέριξ. Πρόκειται για το χωριό Μαριού και την ομώνυμη ταβέρνα, όπου σερβίρεται πολύ προσεγμένη τοπική κουζίνα σε μια τεράστια αυλή με θέα στο Λυβικό και την οποία μπορείτε να συμπεριλάβετε στο πρόγραμμα ανεξάρτητα από την παραλία που θα έχετε κολυμπήσει νωρίτερα. Είναι έτσι το οδικό δίκτυο, που με μια μικρή δόση υπερβολής όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην ταβέρνα «Μαριού» (2832031855).
Η Πρέβελη, πάλι, είναι κεφάλαιο από μόνη της. Ταλαιπωρημένη από μια μεγάλη πυρκαγιά προ δεκαετίας (2010) και ξαναγεννημένη κυριολεκτικά από τις στάχτες της (χάρη σε μια άγνωστη μέχρι πρόσφατα πυρανθεκτική ιδιότητα που διακρίνει τον κρητικό φοίνικα), αποτελεί, όχι άδικα, το σήμα κατατεθέν της περιοχής και μια παραλία που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε. Η εκδρομή – την πρώτη τουλάχιστον φορά – περιλαμβάνει επίσκεψη στην ιστορική Μονή Πρέβελης, η οποία περιλαμβάνει δυο ξεχωριστά μοναστήρια. Και εξηγούμαι: Ερχόμενοι από το Ρέθυμνο, πρώτα θα συναντήσετε την Κάτω Μονή του Προδρόμου, η οποία χρονολογείται από τον 10ο-11ο αιώνα και είναι ερειπωμένη, ενώ σε απόσταση λιγότερο από 2 χλμ. μετά μπορείτε να επισκεφθείτε την Πίσω Μονή του Θεολόγου, η οποία λειτουργεί κανονικά και έχει και μουσείο (preveli.org). Εδώ βρίσκεται και η πιο εντυπωσιακή αλλά και απαιτητική είσοδος προς την παραλία ή λίμνη όπως είναι γνωστή η Πρέβελη στην έξοδο του Μέγα Ποταμού και με το δεύτερο μεγαλύτερο φοινικοδάσος της Κρήτης να την περιβάλλει. Εντυπωσιακή εξαιτίας της θέας που προσφέρει το σημείο από ψηλά, και απαιτητική, καθώς τόσο το κατέβασμα και πολύ περισσότερο το ανέβασμα είναι απότομο και με μεγάλη υψομετρική διαφορά που κουράζει. Πιο εύκολα, ωστόσο, μπορείτε να την προσεγγίσετε οδηγώντας μέχρι το Δρυμισκιανό Αμμούδι, απ’ όπου ξεκινάει ένα βατό και σύντομο μονοπάτι.
Τις Λίγκρες άργησα πολύ να τις γνωρίσω. Κακώς. Είχα ακούσει από πολλούς και διαφορετικούς γνωστούς και φίλους για τη χάρη τους, αλλά δεν είχε τύχει. Ε, οι Λίγκρες είναι από εκείνες τις παραλίες που δεν είναι ούτε η πιο ωραία, ούτε η πιο ιδιαίτερη, αλλά μπορείς πολύ εύκολα να κολλήσεις. Έχει άπλα, έχει παχιά άμμο που δεν κολλάει, έχει βαθιά νερά και απέραντο Νότο. Δεν χρειάζεται να πούμε άλλα. Ίσως μόνο ότι μπορείτε να προμηθευτείτε τα απαραίτητα από την ταβέρνα (που έχει και δωμάτια) στην άκρη της παραλίας, εκεί που τελειώνει ο δρόμος («Ligres Beach», 6974234509). Όπως και ότι αν έχετε όρεξη για περπάτημα στην αμμουδιά, έχει πολύ δρόμο να διανύσετε προς τα δυτικά – προς Τριόπετρα μεριά. Και τέλος πως αν φεύγοντας σας πιάσει πείνα, οδηγήστε μέχρι την Αγία Φωτεινή, που στον χάρτη βρίσκεται ανατολικά από τις Λίγκρες, και επισκεφθείτε την πολύ καλή ταβέρνα «Αγία Φωτιά» (6937124600). Εδώ μπορείτε να έρθετε επίσης και φεύγοντας και από Πρέβελη.
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές παραλίες όχι μόνο του Ρεθύμνου, αλλά και ολόκληρης της Νότιας Κρήτης είναι, σε κάθε περίπτωση, η Τριόπετρα. Από τη μικρή Τριόπετρα, οι τρεις χαρακτηριστικοί τεράστιοι και κοφτεροί βράχοι δεσπόζουν στη δεξιά μεριά της παραλίας, ενώ από την μεγάλη (που είναι πολύ πολύ μεγάλη και άνετη) θα τους δείτε και θα τους φωτογραφίσετε στα αριστερά σας. Οργανωμένες και οι δυο με καντίνες και ταβέρνες και ομπρελοξαπλώστρες, αλλά και μπόλικο χώρο για να στήσετε το σκίαστρό σας μακριά από τους υπόλοιπους λουόμενους.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην έτερη αγαπημένη αμμουδιά της περιοχής, τον Άγιο Παύλο. Με περισσή οργάνωση στη μια παραλία και χωρίς πολλά πολλά στην άλλη με τους απότομους, σχεδόν κάθετους και πολύ εντυπωσιακούς αμμόλοφους – επιλέγετε ό,τι σας κάνει πιο πολύ και αράζετε από το πρωί μέχρι τη δύση. Υπάρχει λόγος. Στον Άγιο Παύλο με τους αμμόλοφους, όπου θα προσέξετε πολύ από πού θα κατεβείτε για να μην καούν οι πατούσες σας βουτώντας με τις σαγιονάρες στην άμμο (υπάρχουν σκαλοπάτια στη μια πλευρά, αναζητείστε τα), ο προσανατολισμός είναι νοτιοδυτικός και το ηλιοβασίλεμα από εκεί θα σας χαρίσει στιγμές και εικόνες μαγικές. Μην το χάσετε.