Είναι Κυριακή πρωί και τα ζώα στη ζούγκλα ξυπνούν και μαζεύονται σιγά σιγά στο περίπτερο της πλατείας για να πάρουν τσιγάρα και εφημερίδες. Ουρά, κόσμος, πανικός.
Ξαφνικά, ο λαγός από το τέρμα της ουράς προσπαθεί να περάσει μπροστά. Σπρώχνει, περνάει κάτω από τα πόδια των άλλων ζώων μέχρι που το σταματάει ο ελέφαντας.
– “Τι έγινε μεγάλε, εμείς είμαστε ηλίθιοι που περιμένουμε;” και του τραβάει μια κλωτσιά και τον πετάει 10 μέτρα πίσω.
Ο λαγός όμως, επίμονος ξαναπροσπαθεί. Καθώς σπρώχνει τον βλέπει η τίγρης και του λέει:
– “Εσύ είσαι ο εξυπνάκιας κι εμείς οι βλάκες; Ουστ από δω!” και με μια μπουνιά το στέλνει αλλά 10 μέτρα μακριά.
Ζαλισμένος και ταλαιπωρημένος πλέον ο λαγός λέει:
– “Εεεεεεεεεεε κι εγώ δεν το ανοίγω το περίπτερο σήμερα!”
BONUS ANEKDOTA
Σε ένα σχολείο κάπου στην Αθήνα, την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς η δασκάλα παίρνει παρουσίες.
– Μεχμέτ Αλί Αρκαντάν; – Παρών. – Μουχτάρ Αλ Σαρουί ; – Παρών. – Γιόν Κιμ Λι Γκονγκ ; – Παρών.
– Χατζή Λαζά Ρουμίχ Αλής;
Τίποτα! Ησυχία…
– Χατζή Λαζά Ρουμίχ Αλής, επαναλαμβάνει η δασκάλα.
Πάλι τίποτα. Κι εκεί που ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία η δασκάλα, ένα παιδάκι δειλά-δειλά σηκώνει το χέρι του από την τελευταία σειρά και λέει:
– Κυρία, μάλλον εγώ είμαι αυτός, αλλά το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι, Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε!
